DOI article:
Ekthesis
DOI article:Penrose, Francis Cranmer: Peri tōn anankaiōn tou Parthenōnos episkeuōn
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14742#0208
— 197 —
Ή εΐρημένη μέθοδος της άνυψώσεως τοΰ γείσου Ο δεν αϊρει
έν τούτοις το βάρος τοΰ διαζώματος Β.
Τό διάγραμμα 1 δεικνύει ότι μόνον εις των τό διάζωμα συγ-
κροτούντων λίθων άνυψωθήσεταΓ διότι δύο των λίθων ϊστανται
έπί τοΰ 2ου έπιστυλίου, όπερ δεν χρήζει ανανεώσεως, τά δε άλλα
μέρη, τά δι' ερυθρού έν τω διαγράμματι δηλούμενα, είσΐν οϋτω
τεθραυσμένα, ώστε δεν δύνανται νά συγκρατηθώσι" τό τεμάχιο ν
το δυνάμενον νά συντηρηθή δύναται νά αποσυρθή έκ της ίδιας
θε'σεως καϊ έπανατεθή ύστερον κατά τον έξης τρόπον.
Έντεθήτωσαν καθε'τως δύο έλαφραί σιδηραϊ η έκ χάλυβος
δοκοί έν τω λίθω μικρόν υπέρ τό μέσον, ως έν διαγράμματι 2
δηλοΰται, και στερεωθήτωσαν καλώς δια γαλλικού χώματος.
Του εξέχοντος δε μήκους των δύο τούτων σιδηρών μοχλών ορι-
ζομένου εις 2μ·,50 (και τούτο πρός εύχέρειαν της εργασίας),
έπεται οτι βάρος 215 χιλιόγραμμων τιθέμενον έπί τοΰ ετέρου
άκρου ίχατίρου τών μονλών θά ισορρόπηση πρός τό έκ 2750
χιλιόγραμμων βάρος τοΰ λίθου, έν ή αν περιπτώσει τό όλον
τοΰτο σύστημα άναρτηθη έκ σημείου παρακειμένου τη έξωτερική
επιφάνεια της πλινθίδος. Ούτω δυνάμεθα τότε ευχερώς διά της
χρήσεως τών έπί του ίκρίου ευρισκομένων εργαλείων (άμαξίδος
και βαρούλκου) νά έξαγάγωμεν της ίδιας θέσεως τάν περί ού ό
λόγος λίθον τοΰ διαζώματος.
Καταβληθήτω δέ έπιμέλεια όπως μη ολισθήσωσιν ή άνυψοΰσα
άλυσις και τα σχοινιά τ αί άλύσεις αί φέρουσαι τό άντίρροπον
τά άκρα τών δύο έξεχόντων μοχλών δέον νά συνδεθώσιν άλ-
ληλοις.
"Οταν τά νέα έπιστύλια έντεθώσι, τό αυτόθι άντίστοιχον μέ-
ρος τοΰ διαζώματος δύναται νά έπανατεθή διά τοΰ αύτοΰ τρόπου.
Ή έσωτερική πλινθίς τοΰ έπιστυλίου τοΰ 2ου έκ Βορρά μετα-
στυλίου είνε μεν διερρωγυϊα, δύναται όμως νά στερεωθή συνδεο-
μ,ένη μετά της μέσης πλινθίδος. Έν τω 1ϋ,> μεταστυλίω ώσαύ-
τως ή έξωτάτη πρός δυσμάς πλινθίς είνε διερρωγυϊα, άλλα δύ-
ναται νά στερεωθή μετά της μέσης πλινθίδος, ήτις πρέπει νά
ανακαινισθώ, εϊτε διά συνδέσεως, ώς άρτι περιεγράφη, ή μάλ-
λον, νομίζω, δι'ενσφηνώσεως τεμαχίου σκληρού λίθου (σχιστολί-
Ή εΐρημένη μέθοδος της άνυψώσεως τοΰ γείσου Ο δεν αϊρει
έν τούτοις το βάρος τοΰ διαζώματος Β.
Τό διάγραμμα 1 δεικνύει ότι μόνον εις των τό διάζωμα συγ-
κροτούντων λίθων άνυψωθήσεταΓ διότι δύο των λίθων ϊστανται
έπί τοΰ 2ου έπιστυλίου, όπερ δεν χρήζει ανανεώσεως, τά δε άλλα
μέρη, τά δι' ερυθρού έν τω διαγράμματι δηλούμενα, είσΐν οϋτω
τεθραυσμένα, ώστε δεν δύνανται νά συγκρατηθώσι" τό τεμάχιο ν
το δυνάμενον νά συντηρηθή δύναται νά αποσυρθή έκ της ίδιας
θε'σεως καϊ έπανατεθή ύστερον κατά τον έξης τρόπον.
Έντεθήτωσαν καθε'τως δύο έλαφραί σιδηραϊ η έκ χάλυβος
δοκοί έν τω λίθω μικρόν υπέρ τό μέσον, ως έν διαγράμματι 2
δηλοΰται, και στερεωθήτωσαν καλώς δια γαλλικού χώματος.
Του εξέχοντος δε μήκους των δύο τούτων σιδηρών μοχλών ορι-
ζομένου εις 2μ·,50 (και τούτο πρός εύχέρειαν της εργασίας),
έπεται οτι βάρος 215 χιλιόγραμμων τιθέμενον έπί τοΰ ετέρου
άκρου ίχατίρου τών μονλών θά ισορρόπηση πρός τό έκ 2750
χιλιόγραμμων βάρος τοΰ λίθου, έν ή αν περιπτώσει τό όλον
τοΰτο σύστημα άναρτηθη έκ σημείου παρακειμένου τη έξωτερική
επιφάνεια της πλινθίδος. Ούτω δυνάμεθα τότε ευχερώς διά της
χρήσεως τών έπί του ίκρίου ευρισκομένων εργαλείων (άμαξίδος
και βαρούλκου) νά έξαγάγωμεν της ίδιας θέσεως τάν περί ού ό
λόγος λίθον τοΰ διαζώματος.
Καταβληθήτω δέ έπιμέλεια όπως μη ολισθήσωσιν ή άνυψοΰσα
άλυσις και τα σχοινιά τ αί άλύσεις αί φέρουσαι τό άντίρροπον
τά άκρα τών δύο έξεχόντων μοχλών δέον νά συνδεθώσιν άλ-
ληλοις.
"Οταν τά νέα έπιστύλια έντεθώσι, τό αυτόθι άντίστοιχον μέ-
ρος τοΰ διαζώματος δύναται νά έπανατεθή διά τοΰ αύτοΰ τρόπου.
Ή έσωτερική πλινθίς τοΰ έπιστυλίου τοΰ 2ου έκ Βορρά μετα-
στυλίου είνε μεν διερρωγυϊα, δύναται όμως νά στερεωθή συνδεο-
μ,ένη μετά της μέσης πλινθίδος. Έν τω 1ϋ,> μεταστυλίω ώσαύ-
τως ή έξωτάτη πρός δυσμάς πλινθίς είνε διερρωγυϊα, άλλα δύ-
ναται νά στερεωθή μετά της μέσης πλινθίδος, ήτις πρέπει νά
ανακαινισθώ, εϊτε διά συνδέσεως, ώς άρτι περιεγράφη, ή μάλ-
λον, νομίζω, δι'ενσφηνώσεως τεμαχίου σκληρού λίθου (σχιστολί-