DOI Artikel:
Ektheseis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI Artikel:Tsuntas, Chrēstos: Anaskaphai en Thessalia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14757#0066
00 Πρακτικά τοϋ 1902
χώς ολίγα μόνον λείψανα σώζονται κατά την μεσημβρινοδυτικήν
πλευράν, δβν γνωρίζομεν δέ εάν ολόκληρος ήτο περιτετειχισμένη
η μόνον τα [/άλλον εΰεπίβατα [Λερή.
Και έκ των κτιρίων τα πλείστα είναι κατεστραμμένα μέχρι
των θεμελίων, ούχ ήττον δύναται ν' αναπαρασταθώ) τό σχέδιον
δύο τουλάχιστον οικημάτων, ων τό εν συνέκειτο έκ προδόμου,
δώματος ή μεγάρου και θαλάμου, τό δ' έτερον είχε, πλην των
τριών τούτων χώρων, και οπισθόδομον άντίατοιχον πρός τον
πρόδομον. Τό πρώτον οίκημα σώζεται καλύτερον, τό μέγαρον
δ' αύτοΰ εϊχεν εμβαδόν 70 περίπου τετραγωνικών μέτρων και
την στέγην του έβάσταζον τρεις ζύλινοι κίονες. Κατά τό μέσον
του δαπέδου αϋτοΰ, πλησιέστερον όμως πρός τον άριστερόν τω
εϊσιόντι μακρόν τοϊχον, κείται Ιστία τετράπλευρος έκ πηλοΟ
κατεσκευασμένη και έλουσα ταπεινόν περιχείλωμα . Έν τφ
θαλάμω υπάρχει άλλη έστία ημικυκλική περίπου περιβαλλο-
μένη ΰπό μικρών όρθιων πλακών, πλησίον δ' αυτής έ'κειτο ίπνός
ώσαύτως ήμικυκλικός, έν ω ώπτων τους άρτους. Τούτου σώζον-
ται ολίγα λείψανα. Και έν τω θαλάμω του δευτέρου οικήματος
υπάρχει ίπνός κάλλιον διατηρούμενος και παρ' αυτόν μικρά
έστία.
Έν τοις οίκήμασι τούτοις προφανώς έχομεν τό σχήμα ή μάλ-
λον εν τών σχημάτων τής άρχαιοτάτης ελληνικής οικίας, έξ ών
κατάγεται ό ελληνικός ναός. Άνήκουσι δ' αύτά εις την λιθίνην
έποχήν, θεμέλια τινα όμως άποκαλυφθέντα έν τω άνωτάτω
στρώματι τής έπιχώσεως τής ακροπόλεως είνε τής χαλκής επο-
χής, εις τοΰς αυτούς δε χρόνους ανάγονται και 138 (μετά τών
προπερυσινών) τάφοι άποκαλυφθέντες μεταζϋ τών έρειπίων τών
οικιών, έν μέρει δέ και ΰπό τους τοίχους τής χαλκής εποχής.
Ευρήματα εσχομεν πολλά και ποικίλα. Έκ τών ανωτέρων
στρωμάτων και έκ τών τάφων προέρχονται πέντε χαλκά έγχει-
ρίδια καϊ μαχαίρια, μία λόγχη σχήματος σπανιωτάτου, δύο
μονόστομοι σφηνοειδείς πελέκεις έκ καθαρού χαλκού, εις αμφί-
στομο; μολύβδινος πέλεκυς, κρίκοι χαλκοί και άργυροι, οΰς έφό-
ρουν εις την κόμην, άλλα τινά χαλκά κοσμήματα, τρεις μήτραι
έκ σ^ιστολίθου, έν αίς έχυνον πελέκεις και λόγχας, μία πήλινη
χώς ολίγα μόνον λείψανα σώζονται κατά την μεσημβρινοδυτικήν
πλευράν, δβν γνωρίζομεν δέ εάν ολόκληρος ήτο περιτετειχισμένη
η μόνον τα [/άλλον εΰεπίβατα [Λερή.
Και έκ των κτιρίων τα πλείστα είναι κατεστραμμένα μέχρι
των θεμελίων, ούχ ήττον δύναται ν' αναπαρασταθώ) τό σχέδιον
δύο τουλάχιστον οικημάτων, ων τό εν συνέκειτο έκ προδόμου,
δώματος ή μεγάρου και θαλάμου, τό δ' έτερον είχε, πλην των
τριών τούτων χώρων, και οπισθόδομον άντίατοιχον πρός τον
πρόδομον. Τό πρώτον οίκημα σώζεται καλύτερον, τό μέγαρον
δ' αύτοΰ εϊχεν εμβαδόν 70 περίπου τετραγωνικών μέτρων και
την στέγην του έβάσταζον τρεις ζύλινοι κίονες. Κατά τό μέσον
του δαπέδου αϋτοΰ, πλησιέστερον όμως πρός τον άριστερόν τω
εϊσιόντι μακρόν τοϊχον, κείται Ιστία τετράπλευρος έκ πηλοΟ
κατεσκευασμένη και έλουσα ταπεινόν περιχείλωμα . Έν τφ
θαλάμω υπάρχει άλλη έστία ημικυκλική περίπου περιβαλλο-
μένη ΰπό μικρών όρθιων πλακών, πλησίον δ' αυτής έ'κειτο ίπνός
ώσαύτως ήμικυκλικός, έν ω ώπτων τους άρτους. Τούτου σώζον-
ται ολίγα λείψανα. Και έν τω θαλάμω του δευτέρου οικήματος
υπάρχει ίπνός κάλλιον διατηρούμενος και παρ' αυτόν μικρά
έστία.
Έν τοις οίκήμασι τούτοις προφανώς έχομεν τό σχήμα ή μάλ-
λον εν τών σχημάτων τής άρχαιοτάτης ελληνικής οικίας, έξ ών
κατάγεται ό ελληνικός ναός. Άνήκουσι δ' αύτά εις την λιθίνην
έποχήν, θεμέλια τινα όμως άποκαλυφθέντα έν τω άνωτάτω
στρώματι τής έπιχώσεως τής ακροπόλεως είνε τής χαλκής επο-
χής, εις τοΰς αυτούς δε χρόνους ανάγονται και 138 (μετά τών
προπερυσινών) τάφοι άποκαλυφθέντες μεταζϋ τών έρειπίων τών
οικιών, έν μέρει δέ και ΰπό τους τοίχους τής χαλκής εποχής.
Ευρήματα εσχομεν πολλά και ποικίλα. Έκ τών ανωτέρων
στρωμάτων και έκ τών τάφων προέρχονται πέντε χαλκά έγχει-
ρίδια καϊ μαχαίρια, μία λόγχη σχήματος σπανιωτάτου, δύο
μονόστομοι σφηνοειδείς πελέκεις έκ καθαρού χαλκού, εις αμφί-
στομο; μολύβδινος πέλεκυς, κρίκοι χαλκοί και άργυροι, οΰς έφό-
ρουν εις την κόμην, άλλα τινά χαλκά κοσμήματα, τρεις μήτραι
έκ σ^ιστολίθου, έν αίς έχυνον πελέκεις και λόγχας, μία πήλινη