DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51251#0012
74 Carolus Preisendanz,
patris aut rhetorum antithetis adeo indulsisse coarguamus, ut
ad rem suam accommodaret, quod enim in praef. contr. VII (4)
aequale hoc omnium esse legitur
‘ut vitia sua excusare malint, quam effugere', optime cum
his ipsis verbis conferentur antitheta ep. 116. 8 haec:
‘vitia nostra quia amamus, defendimus et malumus ex-
cusare illa quam excutere’.
nihil aliud fere philosophus immutavit in verbis paternis
arripiendis, nisi quod antithetorum vim ita auxit, ut verbum
excutiendi induceret, quo homoeoarctum efficeretur20).
At quoniam in vitiorum provinciam incidimus, circum-
spectare nobis liceat paulum: iam apparebit philosophum in-
vectivarum a rhetoribus in vitia et mala humana factarum
haud immemorem fuisse, leguntur in dial. IX 7. 3
‘serpunt enim vitia et in proximum quemque transiliunt
et contactu nocent’ (cfs. etiam dial. V 8. 1).
quae de contagio vitiorum dicta Siloni Pompeio rhetori debet
Seneca haud dubie, protulerat enim ille in contr. II 1. 21
eadem fere:
‘nec est, quod quisquam se putet satis firmum ad repel-
lenda vitia: contactu ipso nocent transeunti’.
Monet vero in tanto contagionis periculo ita philosophus
in ep. 104. 21
‘longe a vitiorum exemplis recedendum est’.
quibus verbis eisdem fere iam pater usus filiis haec suaserat
in contr. I 2. 23 (Murredio rhet. vituperato): ‘longe receden-
dum est ab omni obscenitate et verborum et sensuum’21).
Nec non remedii fiat mentio alicuius, quo efficacissime in-
veterata sananda esse mala apud Annaeos legimus, comme-
20) alium verborum ludum invenies ap. Augustinum in conf. V 10
(Kn. p. 87. 15) ‘excusare me amabam et accusare nescio quid aliud,
quod mecum esset et ego non essem’, en. in Ps. 140 Mign. 37 coi.
1807 ‘ne, inquit, peccata mea malim excusare quam accusare’, cf.
Ottonem in libro q. i. die Sprichworter der Romer p. XL1I. — Etiam
hoc antitheti schema: contr. IX 6. 19 ‘damnare illam potui, effugere
non potui' mutuatus est philos. in ep. 107. 3 ‘effugere ista non potes,
contemnere potes', ep. 37. 3 ‘effugere non potes necessitates, potes vincere'.
cf. ep. 107. 7 dial. XI 4. 1 n. q. II 59. 3.
21) cf. Ps-Plutarchi praeceptum simillimum, de educ. puer. 14 init,
xal pevTOi xal aioxP°''-°Y'iaS axaxreov voug u£o6g. Xdyog yap spyou axi?)
x-tA. — cf. etiam Telet. rell. ed. Hense p. XC.
patris aut rhetorum antithetis adeo indulsisse coarguamus, ut
ad rem suam accommodaret, quod enim in praef. contr. VII (4)
aequale hoc omnium esse legitur
‘ut vitia sua excusare malint, quam effugere', optime cum
his ipsis verbis conferentur antitheta ep. 116. 8 haec:
‘vitia nostra quia amamus, defendimus et malumus ex-
cusare illa quam excutere’.
nihil aliud fere philosophus immutavit in verbis paternis
arripiendis, nisi quod antithetorum vim ita auxit, ut verbum
excutiendi induceret, quo homoeoarctum efficeretur20).
At quoniam in vitiorum provinciam incidimus, circum-
spectare nobis liceat paulum: iam apparebit philosophum in-
vectivarum a rhetoribus in vitia et mala humana factarum
haud immemorem fuisse, leguntur in dial. IX 7. 3
‘serpunt enim vitia et in proximum quemque transiliunt
et contactu nocent’ (cfs. etiam dial. V 8. 1).
quae de contagio vitiorum dicta Siloni Pompeio rhetori debet
Seneca haud dubie, protulerat enim ille in contr. II 1. 21
eadem fere:
‘nec est, quod quisquam se putet satis firmum ad repel-
lenda vitia: contactu ipso nocent transeunti’.
Monet vero in tanto contagionis periculo ita philosophus
in ep. 104. 21
‘longe a vitiorum exemplis recedendum est’.
quibus verbis eisdem fere iam pater usus filiis haec suaserat
in contr. I 2. 23 (Murredio rhet. vituperato): ‘longe receden-
dum est ab omni obscenitate et verborum et sensuum’21).
Nec non remedii fiat mentio alicuius, quo efficacissime in-
veterata sananda esse mala apud Annaeos legimus, comme-
20) alium verborum ludum invenies ap. Augustinum in conf. V 10
(Kn. p. 87. 15) ‘excusare me amabam et accusare nescio quid aliud,
quod mecum esset et ego non essem’, en. in Ps. 140 Mign. 37 coi.
1807 ‘ne, inquit, peccata mea malim excusare quam accusare’, cf.
Ottonem in libro q. i. die Sprichworter der Romer p. XL1I. — Etiam
hoc antitheti schema: contr. IX 6. 19 ‘damnare illam potui, effugere
non potui' mutuatus est philos. in ep. 107. 3 ‘effugere ista non potes,
contemnere potes', ep. 37. 3 ‘effugere non potes necessitates, potes vincere'.
cf. ep. 107. 7 dial. XI 4. 1 n. q. II 59. 3.
21) cf. Ps-Plutarchi praeceptum simillimum, de educ. puer. 14 init,
xal pevTOi xal aioxP°''-°Y'iaS axaxreov voug u£o6g. Xdyog yap spyou axi?)
x-tA. — cf. etiam Telet. rell. ed. Hense p. XC.