Quintilianus, Marcus Fabius; Rollin, Charles [Editor]; Stahel, Johann Jakob [Oth.]: M. Fabii Qvinctiliani Institvtionvm Oratoriarvm Libri Dvodecim (Tomus 1): [Liber I - VI] (Wircebvrgi: Impensis et Typis Ioannis Iacobi Stahel, Vniuersitatis Bibliopolae et Typographia Celsiss. Special. Priuilegiati, 1776) [VD18 90786203]

0»

‘!S
i

po
inn

i

^20 Lib. VI. Cap. II. . ,
animis iiidicum vis afferenda est, et ab
ipsa veri contemplatione abducenda mens,
ibi proprium oratoris opus est* Hoc non
docet litigator: hoc libellis non contine-
tur. Probationes enim efficiunt sane, vt
caussam nostram meliorem esse iudices pu-
tent: affeftus praestant, vt etiam velint*
Sed id quia volunt, credunt quoque* Nam
cum irasci, sauere, odisse, misereri coe-
perint, agi iam rem suam existimant: et si-
cut amantes de forma indicare non possunt,
quia sensum oculorum premit (/) amor,
ita omnem inquirendae veritatis rationem
iudex amittit occupatus affe&ibust aestu
fertur, et velut rapido ssumini obsequitur.
Ita argumenta ac testes quid egerint, (g)
pronuntiatio osfendit: t---....
ab oratore iudex, quid sentiat, fedens ad-
huc atque audiens confitetur. An, cum
ille, qui plerisque perorationibus petitur,
ssetus erumpit, aon palam di&a sententia
est? Huc igitur incumbat orator, hoc opus
eius, hic labmr est: sine quo cetera nuda,
ieiuna, infirma, ingrata sunt. Adeo ve-
lut spiritus operis huius atque animus est
in affeflibus.
II. HORVM autem, sicut antiquitus
traditum accepimus, duae sunt species:
alteram Graeci vocant, quam nos
refle
<f) Burm. coniic. >• (g) Pronuntiata a Indica.
JL e. tollit, quod seq. amit- sententia.
/si respondeL

ie»
isa
commotus autem