DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.30492#0003
DE MANTDATO
THESES
siue
Pojitiones Iuris Ciuilis^
Ex Pande(5t.Cod.&Instic.tit.deMandato,
i.
VMea sitrerum, &aftionum humanarum conditio,&
varietas: vt non omnia per nos agere nobis liceat: &, vC
maxime hocliceat, alius tamen alia in re sit magis vti-
lis, & idoneus: refte omnino, &sapienter constitutum
eile videtur: vt, quibus in rebus ipsi interesse non possi-
mus, in his operx nostrx vicaria fides amicorum supponatur: & hocpafto
commune commodum mutuis gubernetur ofhcijs, auftoreTullio.
II. ExquoMandati contraftus juregentium originem cepitsuam: cuius
iemel suscepti fides vim habet obligationis: etiam si alia nulla vel rei tradi-
tio, vel scriptura, vel liipulatio interuenerit.
III. Eit autem Mandatum contraftus jurisgentium, nudo consensu fa-
stus: de negocio a!ieno,eoque honesto ac legitimo, bona fide,& gratuito ge-
rendo, vei administrando.
I V. Quod a manu danda sicdiftum esse vultlsidorus: quoniam in man-
datisdandis, & accipiendisalteralteri manum dat: quam fidei lymbolum
apud omnes fere gentes fuiiie constat.
V. Qui igitur mandatu m dat, hoc cst, alteri rem committitgerendam; is
mandator dicitur: qui vero in serecipit mandatum, hoc est, rem sibi conv
miisam gerit; is mandatarius vulgo nominatur.
VI. Neque enim soliim mandatum abeo, quimandat, datum: vernm
etiamab eo, cui datur, receptum esie oportet: quorum nisi vtrumque con-
currat in mandato; nulla ex eo nascitur obligatio.
VII. Sedquoniam omnis huiusceobligationis vis, a contrahentiu mu-
tua vo!untate,&consensu oritur:primiim depersoinis videamus,quxman-
dare, autmandatum reciperepossint, vel nonpossint.
11X. Mandareposiuntbmnes, vt& mandatuin recipere: quiper se ipsi
negocium illud gerendo obiigari polsunt.
IX. Nequesane interest, vtrum is, qui mandat, sit negocij dominus, an
non: quoniam & mandaurius ipse, <jui rnandatuni alienum recepit, alteri
mandarepotest, A z X*
THESES
siue
Pojitiones Iuris Ciuilis^
Ex Pande(5t.Cod.&Instic.tit.deMandato,
i.
VMea sitrerum, &aftionum humanarum conditio,&
varietas: vt non omnia per nos agere nobis liceat: &, vC
maxime hocliceat, alius tamen alia in re sit magis vti-
lis, & idoneus: refte omnino, &sapienter constitutum
eile videtur: vt, quibus in rebus ipsi interesse non possi-
mus, in his operx nostrx vicaria fides amicorum supponatur: & hocpafto
commune commodum mutuis gubernetur ofhcijs, auftoreTullio.
II. ExquoMandati contraftus juregentium originem cepitsuam: cuius
iemel suscepti fides vim habet obligationis: etiam si alia nulla vel rei tradi-
tio, vel scriptura, vel liipulatio interuenerit.
III. Eit autem Mandatum contraftus jurisgentium, nudo consensu fa-
stus: de negocio a!ieno,eoque honesto ac legitimo, bona fide,& gratuito ge-
rendo, vei administrando.
I V. Quod a manu danda sicdiftum esse vultlsidorus: quoniam in man-
datisdandis, & accipiendisalteralteri manum dat: quam fidei lymbolum
apud omnes fere gentes fuiiie constat.
V. Qui igitur mandatu m dat, hoc cst, alteri rem committitgerendam; is
mandator dicitur: qui vero in serecipit mandatum, hoc est, rem sibi conv
miisam gerit; is mandatarius vulgo nominatur.
VI. Neque enim soliim mandatum abeo, quimandat, datum: vernm
etiamab eo, cui datur, receptum esie oportet: quorum nisi vtrumque con-
currat in mandato; nulla ex eo nascitur obligatio.
VII. Sedquoniam omnis huiusceobligationis vis, a contrahentiu mu-
tua vo!untate,&consensu oritur:primiim depersoinis videamus,quxman-
dare, autmandatum reciperepossint, vel nonpossint.
11X. Mandareposiuntbmnes, vt& mandatuin recipere: quiper se ipsi
negocium illud gerendo obiigari polsunt.
IX. Nequesane interest, vtrum is, qui mandat, sit negocij dominus, an
non: quoniam & mandaurius ipse, <jui rnandatuni alienum recepit, alteri
mandarepotest, A z X*