DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.25266#0031
•-&>$ C'3I-] ____
quentibus & ditim$ 38. artic. 1. in fine. Gabricl. -cum Ochamo
i.distinfl. js.qasrst. s.artic.j Gregor. Arimincn. t. distma. }£
adfinem, Ucctmagisarabigue loquatur, quam caten.
Kationc dcmonstratur primo,quoniam perfedti/iima? intellectio-
nis debet esic perfe&issimum ohje&um formale, sed qua?cunqueintel-
loftio Dei, etiam illa.pcr quam creaturas cognoscit,estperfe<ftissinia.
ErCTo illius objeflum sormale debet esse perfeftissimum. Nullum au-
tem nliucTerit perfe&issimum, nisi edentia divina, omnipotentia Sc
ide.e. Confirmatur primo, nam operatio persecUstima est illa, qua?
circa perfesiissimum obje&um ver satur, ut docet Aristot. zo.Ethi-
corunVcap. 4. m medi uni, quod de objedto formali diftun» edenta-
nitesium est. Cujus ratio a priori cst, quoniam omnis operatio, &
eonsequcntcrctiam inteliefbo suamessentiam, perfedionem, &spe-
cisicam distinclioncm accipit ab-obje&o sormali, tanquam a primaria
re(Tula &mensura. Quapropter si sutura conditionata, vel creata
voluntas postta sub ta!ibu$circumsta»tiis, vel aiiquidaliudcreatunx
foret objeflum formale alicujus intelleflionis divinae: talis intelle-
ai0suam essentiam &perfc«3ionem acciperet ab aliqua creatura,tan-
quam 3 primaria regula & mensura: quod implicat contradistionem.
Unde provenit confirmatio. Secundo, quoniam objeflum formale
non potestesfeminusperse&um intellc&ione, sed esTe debet perfe-
rius, aut aeque perfeftum. Ideoque Aristot. iz.Metaph.cap. 7 Jn
med. & cap. 9. demonstrat, quod Deus cst inteliessio, seipsam in-
teliigens,nam ii aliud a seinteliigeret,aliquid aliud honorabilius estet,:
quam mens, id scilicet quodintelligitur.
Probatur secundo, quia manifestum elt alicujus divina; intelle»
stionis objeflum formale esfe D e u m ipsum: siquidem ille cst maxi-
ximum&perfe<^issimumomniuni intclligibilium, & maxime con»
iumftuni intelligenti, & omnino adaequatum intellectivae potentia?,
& spcciei intelligibili. Kursus eadem ipsa intellectione liccessarium
est cognosei creaturas omnes, tanquam effeftus illius prima caussj
alioqui non erit comprehensiva cognitio primae causae. Quapro-
pter eadem intcllcstionc tanquam objedtum materiale cognoscentur
«tiam futura conditionata: quippe quae non poliunt excipi a nume-
ro effestuum, dependentium a prima causa. Cujus rationis efficaci-
tas magis conslabit ex alibi dicendis.
Coa-
quentibus & ditim$ 38. artic. 1. in fine. Gabricl. -cum Ochamo
i.distinfl. js.qasrst. s.artic.j Gregor. Arimincn. t. distma. }£
adfinem, Ucctmagisarabigue loquatur, quam caten.
Kationc dcmonstratur primo,quoniam perfedti/iima? intellectio-
nis debet esic perfe&issimum ohje&um formale, sed qua?cunqueintel-
loftio Dei, etiam illa.pcr quam creaturas cognoscit,estperfe<ftissinia.
ErCTo illius objeflum sormale debet esse perfeftissimum. Nullum au-
tem nliucTerit perfe&issimum, nisi edentia divina, omnipotentia Sc
ide.e. Confirmatur primo, nam operatio persecUstima est illa, qua?
circa perfesiissimum obje&um ver satur, ut docet Aristot. zo.Ethi-
corunVcap. 4. m medi uni, quod de objedto formali diftun» edenta-
nitesium est. Cujus ratio a priori cst, quoniam omnis operatio, &
eonsequcntcrctiam inteliefbo suamessentiam, perfedionem, &spe-
cisicam distinclioncm accipit ab-obje&o sormali, tanquam a primaria
re(Tula &mensura. Quapropter si sutura conditionata, vel creata
voluntas postta sub ta!ibu$circumsta»tiis, vel aiiquidaliudcreatunx
foret objeflum formale alicujus intelleflionis divinae: talis intelle-
ai0suam essentiam &perfc«3ionem acciperet ab aliqua creatura,tan-
quam 3 primaria regula & mensura: quod implicat contradistionem.
Unde provenit confirmatio. Secundo, quoniam objeflum formale
non potestesfeminusperse&um intellc&ione, sed esTe debet perfe-
rius, aut aeque perfeftum. Ideoque Aristot. iz.Metaph.cap. 7 Jn
med. & cap. 9. demonstrat, quod Deus cst inteliessio, seipsam in-
teliigens,nam ii aliud a seinteliigeret,aliquid aliud honorabilius estet,:
quam mens, id scilicet quodintelligitur.
Probatur secundo, quia manifestum elt alicujus divina; intelle»
stionis objeflum formale esfe D e u m ipsum: siquidem ille cst maxi-
ximum&perfe<^issimumomniuni intclligibilium, & maxime con»
iumftuni intelligenti, & omnino adaequatum intellectivae potentia?,
& spcciei intelligibili. Kursus eadem ipsa intellectione liccessarium
est cognosei creaturas omnes, tanquam effeftus illius prima caussj
alioqui non erit comprehensiva cognitio primae causae. Quapro-
pter eadem intcllcstionc tanquam objedtum materiale cognoscentur
«tiam futura conditionata: quippe quae non poliunt excipi a nume-
ro effestuum, dependentium a prima causa. Cujus rationis efficaci-
tas magis conslabit ex alibi dicendis.
Coa-