Towarzystwo Naukowe <Lublin> / Wydział Historyczno-Filologiczny [Hrsg.]: Roczniki Humanistyczne (10.1961)

KOŚCIÓŁ SW. DUCHA W MARKUSZOWIE

13



Widoczne części ściany tęczowej zwieńczone są u góry belkowa-
niem będącym dalszym ciągiem belkowania opisanych wyżej elewa-
cji. Od strony północnej pozostałość ściany tęczowej prawie do poło-
wy przysłonięta jest przez zakrystię. U nasady szczytu ściany tęczo-
wej umieszczone są dwie sterczyny w kształcie niewielkich piramidek.
Zwieńczenie szczytu tworzy niewielka czworograniasta sygnaturka,
nakryta dwuspadowym daszkiem, na szczycie sygnaturki żelazny krzyż.
Okna nawy i prezbiterium zakończone są półkoliście i obramień nie po-
siadają.
Zakrystia nakryta jest dachem pulpitowym, a jej ściany zachodnia
i wschodnia zwieńczone są profilowym gzymsem.

Ryc. 5. Kościół św. Ducha w Markuszowie. Ściany nawy północnej.

Wnętrze kościoła nie jest jednolite pod względem podziału archi-
tektonicznego. Nawa nakryta jest płaskim stropem, a podział jej na
trzy przęsła przeprowadzony jest za pomocą pilastrów, które obecnie
niczego nie podpierają. Prezbiterium natomiast, łączące się z nawą
szeroką arkadą w ścianie tęczowej, nakrywa sklepienie kolebkowe
z lunetami, przechodzące ponad kolistym zakończeniem prezbiterium