DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37099#0089
Hinweis: Dies ist eine zusätzlich gescannte Seite, um Farbkeil und Maßstab abbilden zu können.
0.5
1 cm
PODŁOŻE IDEOWE OBRAZU mA/EC AW/ER(7
51
maczy zjawisko atrakcyjnością kompozycyjną w literaturze i plastyce, dającą
szerokie możliwości ekspresji za pomocą gorzkich, mocnych kontrastów .
Dotychczasowe interpretacje dotyczące rozpatrywanego zagadnienia zdają się
zawierać w sobie znaczną dozę prawdy, nie wyczerpują jednak całości złożonego
problemu i nie można ich chyba przyjąć za wystarczające. Wydaje się, że dalszego
wyjaśnienia należy szukać w przejawiającym się wśród ludów pragnieniu znalezienia
środków moralnego oczyszczenia i zjednoczenia ze światem nadprzyrodzonym.
Jednym z takich środków miał być taniec religijny, związany z wiarą w życie poza-
grobowe, a zwłaszcza z kultem zmarłych.
W starożytnym Egipcie łączono taniec z kultem Izydy i Apisa-Ozyrysa, na-
wiązującym wyraźnie do wiary w życie pozagrobowe i szczęście wieczne^.
W Grecji rozpowszechniany był kult Demetry i związane z nim misteria
eleuzyjskie, dające odpowiedź na pytanie, jak zapewnić sobie szczęście poza grobem.
Środkiem do takiego szczęścia, według wierzeń Greków, miało być życie uczciwe i
wtajemniczenie w misteria eleuzyjskie. Jednym z warunków wtajemniczeniu był
udział w tar = 'Janie dramatu porwania Kory,
córki Deme E*" demię, co stanowiło naukę o
nieśmiertelni E -iecywał szczęście pozagrobowe,
polegające i yzkosznych łakach^.
Wychod;
,ńe trudno stwierdzić, że ludy
emu zawsze nadają analogiczny
{zjednoczenia z najwyższą istotą.
ł Tan&wa, odbywający się na
[źwięk religijno-eschatologiczny.
[sa miał sprowadzać światło na
, wiążący się w religii Szinto z
odwiedzają ziemię, odbywał się
nwu wolniej, tańczący wpadali w
ze zmarłymi. Warto zauważyć,
Stary Testament mówi o tańcu
rzejściu przez Morze Czerwone
y był u Żydów taniec kultowy w
[:kta Chassydów miała zwyczaj
ństwo posiadało swoje tańce
lojżeszowej. Wiadomo, że w
Zwyczaj ten zniósł w XII wieku
izas mszy św. celebrowanej w
T. Zieliński
- O
y: i Warszawa 1963 s. 109;
raków 1922 s. 140-143.
51
maczy zjawisko atrakcyjnością kompozycyjną w literaturze i plastyce, dającą
szerokie możliwości ekspresji za pomocą gorzkich, mocnych kontrastów .
Dotychczasowe interpretacje dotyczące rozpatrywanego zagadnienia zdają się
zawierać w sobie znaczną dozę prawdy, nie wyczerpują jednak całości złożonego
problemu i nie można ich chyba przyjąć za wystarczające. Wydaje się, że dalszego
wyjaśnienia należy szukać w przejawiającym się wśród ludów pragnieniu znalezienia
środków moralnego oczyszczenia i zjednoczenia ze światem nadprzyrodzonym.
Jednym z takich środków miał być taniec religijny, związany z wiarą w życie poza-
grobowe, a zwłaszcza z kultem zmarłych.
W starożytnym Egipcie łączono taniec z kultem Izydy i Apisa-Ozyrysa, na-
wiązującym wyraźnie do wiary w życie pozagrobowe i szczęście wieczne^.
W Grecji rozpowszechniany był kult Demetry i związane z nim misteria
eleuzyjskie, dające odpowiedź na pytanie, jak zapewnić sobie szczęście poza grobem.
Środkiem do takiego szczęścia, według wierzeń Greków, miało być życie uczciwe i
wtajemniczenie w misteria eleuzyjskie. Jednym z warunków wtajemniczeniu był
udział w tar = 'Janie dramatu porwania Kory,
córki Deme E*" demię, co stanowiło naukę o
nieśmiertelni E -iecywał szczęście pozagrobowe,
polegające i yzkosznych łakach^.
Wychod;
,ńe trudno stwierdzić, że ludy
emu zawsze nadają analogiczny
{zjednoczenia z najwyższą istotą.
ł Tan&wa, odbywający się na
[źwięk religijno-eschatologiczny.
[sa miał sprowadzać światło na
, wiążący się w religii Szinto z
odwiedzają ziemię, odbywał się
nwu wolniej, tańczący wpadali w
ze zmarłymi. Warto zauważyć,
Stary Testament mówi o tańcu
rzejściu przez Morze Czerwone
y był u Żydów taniec kultowy w
[:kta Chassydów miała zwyczaj
ństwo posiadało swoje tańce
lojżeszowej. Wiadomo, że w
Zwyczaj ten zniósł w XII wieku
izas mszy św. celebrowanej w
T. Zieliński
- O
y: i Warszawa 1963 s. 109;
raków 1922 s. 140-143.