DOI Artikel:
Skrzydlewska, Beata: Działalność inwentaryzacyjna muzeum diecezjalnego w Płocku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.27562#0184
182
BEATA SKRZYDLEWSKA
o cechach właściwych tylko dla obiektów archeologicznych. Zadbano więc,
by uwzględnić kulturę i epokę, rodzaj znaleziska i miejsce znaleziska. W for-
mie luźnych notatek dołączono do księgi spis i sprostowanie pomyłek zauwa-
żonych w zredagowanej już księdze10. W „przedmiocie i opisie”, podobnie
jak przy wypełnianiu tej rubryki dla innych obiektów, nie wyodrębniono
należycie nazwy obiektu i włączono ją do opisu, podając obok w nawiasie
wymiary. Występowały jeszcze rubryki: ilość, kultura, epoka, rodzaj znale-
ziska, miejsce znaleziska, miejsce przechowywania, wartość, oraz dane dodat-
kowe i uwagi. Do Księgi inwentarzowej dołączone są notatki sporządzone na
luźnych kartkach, na których wynotowano zauważone błędy, z zaleceniem
zmiany nazw, bądź napisów - notatki te powinny znaleźć się w rubryce:
uwagi.
Nr inw.
Nr kat.
Przedmiot
i opis
Ilość
Kultura,
epoka
Rodzaj
znale-
ziska
Miejsce
znale-
ziska
Miejsce
przechow.
Sposób
nabycia
Wartość
Dane
dodatk.
Uwagi
_
Księgi, o których mowa, uzupełniane były na bieżąco jeszcze w okresie
powojennym, wprowadzane w nich zmiany skrupulatnie zaznaczano, informu-
jąc w ten sposób o niezbędnych interwencjach.
W latach osiemdziesiątych zadecydowano o wprowadzeniu nowego sposo-
bu dokumentacji. Działanie to było próbą ujednolicenia jej na podstawie
obowiązujących zarządzeń państwowych* 11. Czynnikiem zachęcającym do
takiego działania były zapewne obserwacje poczynione za granicą, zwłaszcza
w działalności muzeów kościelnych we Włoszech, gdzie zauważono potrzebę
współpracy z muzealnikami pracującymi w kolekcjach państwowych'a
Wprowadzając nowe inwentarze w Muzeum Płockim brano już zapewne pod
10 Powinny się one znaleźć w rubrykach „dane dodatkowe”, lub „uwagi”, a ponadto
powinny być naniesione do poszczególnych rubryk, odpowiadających konkretnym przedmio-
tom, AMDwPł.
11 Z tą propozycją wystąpił na Zjeździe kierowników Muzeów Kościelnych, organizowa-
nym przez ośrodek ABMK, ks. R. Knapiński (zob. R. Knapiński, Dokumentacja w Mu-
zeach Kościelnych, ABMK, 54(1987), s. 82-99).
12 We Włoszech odbyły się dwa kongresy ogólnokrajowe poświęcone tej problematyce.
Efektem tych spotkań były publikacje: Orientamenti dell’arte Sacra dopo il Vaticano II, Berga-
mo 1969, Minerva Italica, Immagine del Museo Diocesano. Atti del Convegno Nazionale di
Arte Sacra, Roma 1981; zob. K n a p i ń s k i, dz. cyt., s. 82.
BEATA SKRZYDLEWSKA
o cechach właściwych tylko dla obiektów archeologicznych. Zadbano więc,
by uwzględnić kulturę i epokę, rodzaj znaleziska i miejsce znaleziska. W for-
mie luźnych notatek dołączono do księgi spis i sprostowanie pomyłek zauwa-
żonych w zredagowanej już księdze10. W „przedmiocie i opisie”, podobnie
jak przy wypełnianiu tej rubryki dla innych obiektów, nie wyodrębniono
należycie nazwy obiektu i włączono ją do opisu, podając obok w nawiasie
wymiary. Występowały jeszcze rubryki: ilość, kultura, epoka, rodzaj znale-
ziska, miejsce znaleziska, miejsce przechowywania, wartość, oraz dane dodat-
kowe i uwagi. Do Księgi inwentarzowej dołączone są notatki sporządzone na
luźnych kartkach, na których wynotowano zauważone błędy, z zaleceniem
zmiany nazw, bądź napisów - notatki te powinny znaleźć się w rubryce:
uwagi.
Nr inw.
Nr kat.
Przedmiot
i opis
Ilość
Kultura,
epoka
Rodzaj
znale-
ziska
Miejsce
znale-
ziska
Miejsce
przechow.
Sposób
nabycia
Wartość
Dane
dodatk.
Uwagi
_
Księgi, o których mowa, uzupełniane były na bieżąco jeszcze w okresie
powojennym, wprowadzane w nich zmiany skrupulatnie zaznaczano, informu-
jąc w ten sposób o niezbędnych interwencjach.
W latach osiemdziesiątych zadecydowano o wprowadzeniu nowego sposo-
bu dokumentacji. Działanie to było próbą ujednolicenia jej na podstawie
obowiązujących zarządzeń państwowych* 11. Czynnikiem zachęcającym do
takiego działania były zapewne obserwacje poczynione za granicą, zwłaszcza
w działalności muzeów kościelnych we Włoszech, gdzie zauważono potrzebę
współpracy z muzealnikami pracującymi w kolekcjach państwowych'a
Wprowadzając nowe inwentarze w Muzeum Płockim brano już zapewne pod
10 Powinny się one znaleźć w rubrykach „dane dodatkowe”, lub „uwagi”, a ponadto
powinny być naniesione do poszczególnych rubryk, odpowiadających konkretnym przedmio-
tom, AMDwPł.
11 Z tą propozycją wystąpił na Zjeździe kierowników Muzeów Kościelnych, organizowa-
nym przez ośrodek ABMK, ks. R. Knapiński (zob. R. Knapiński, Dokumentacja w Mu-
zeach Kościelnych, ABMK, 54(1987), s. 82-99).
12 We Włoszech odbyły się dwa kongresy ogólnokrajowe poświęcone tej problematyce.
Efektem tych spotkań były publikacje: Orientamenti dell’arte Sacra dopo il Vaticano II, Berga-
mo 1969, Minerva Italica, Immagine del Museo Diocesano. Atti del Convegno Nazionale di
Arte Sacra, Roma 1981; zob. K n a p i ń s k i, dz. cyt., s. 82.