DOI article:
Dobrzeniecki, Tadeusz: Teoria dwóch mieczy w programie Sądu Ostatecznego
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.16407#0026
24
TADEUSZ DOBRZENIECKI
2. Koronacja Henryka II, Sakramentarium Henryka II, 3. Koronacja Henryka III, Ewangeliarz Henryka III, Upsala,
Monachium, Bayerisches Staatsbibliothek, Clm 4456, fol. 1Г. Bibl. Univ. Cod. II 95. Wg C. Nordenfalka
Wg Regensburger Buchmalerei [...]
Ta starotestamentowa formuła (na wstawiennictwo zmieniona11) została użyta w Ewangeliarzu Henry-
ka III, w scenie koronacyjnej: PER ME REGNANTES VIVANT (il. З)12.
Koronacja Henryka II (il. 2)
Chrystus koronuje Henryka II, któremu dwaj aniołowie przekazują włócznię i miecz a święci Ulryk
i Emmeram podtrzymują jego ramiona13 (il. 3). Napisy otaczające króla, świętych i aniołów określają treść
tego obrzędu koronacyjnego:
Ecce coronatur atque beatur
Rex pius Henricus proavorum stipe polosus.
Huius Odalricus cor régis signet et actus,
Emmeramus ei faveat solamine dulci
Propulsam curam sibi confert angélus hastam
Aptem ei hic ensem cui praesignando timorem.
Erich Eichmann na posiedzeniu Bawarskiej Akademii Nauk w 1928 r. przedstawił wynik swych badań
nad genezą namaszczenia króla, poprzedzony główną przesłanką: „Es besteht ein Parallelismus zwischen dem
Ritus der mittelalterlichen Kônigs-und den Bischofsweihe".
Również lapidarnie sformułował uzasadnienie swej tezy: „Da namlich, der christliche Kônig ais eine Art
Bischof gegolten hat, lag es naher den liturgischen Akt der Kônigs-und Bischofsweihe mutatis mutandis an-
zuchleichen".
" Hoffmann, op.cit., s. 128: zur Furbitte abgewandelte Zitat.
12 Uppsala, Bibl. Univ., cod. L 95, fol. 3V; C. Nordenfalk, Codex Caesareus Upsalensis. An Echternach Gospel-Book of
the eleventh Century, Stockholm 1971, s. 105-112: Maiestas Domini, il. przed kartą tytułową.
ь Regensburger Buchmalerei. Von fruhkarolingischer Zeit bis zum Ausgang des Mittelalters. Ausstellung der Bayerischen
Staatsbibliothek Miinchen und der Museen der Staadt Regensburg, Miinchen 1987, Kat. nr 16, Taf. 6: Krônung Heinrichs II,
Miinchen, Bayerische Staatsbibliothek, Clm 4456, fol. 1T.
TADEUSZ DOBRZENIECKI
2. Koronacja Henryka II, Sakramentarium Henryka II, 3. Koronacja Henryka III, Ewangeliarz Henryka III, Upsala,
Monachium, Bayerisches Staatsbibliothek, Clm 4456, fol. 1Г. Bibl. Univ. Cod. II 95. Wg C. Nordenfalka
Wg Regensburger Buchmalerei [...]
Ta starotestamentowa formuła (na wstawiennictwo zmieniona11) została użyta w Ewangeliarzu Henry-
ka III, w scenie koronacyjnej: PER ME REGNANTES VIVANT (il. З)12.
Koronacja Henryka II (il. 2)
Chrystus koronuje Henryka II, któremu dwaj aniołowie przekazują włócznię i miecz a święci Ulryk
i Emmeram podtrzymują jego ramiona13 (il. 3). Napisy otaczające króla, świętych i aniołów określają treść
tego obrzędu koronacyjnego:
Ecce coronatur atque beatur
Rex pius Henricus proavorum stipe polosus.
Huius Odalricus cor régis signet et actus,
Emmeramus ei faveat solamine dulci
Propulsam curam sibi confert angélus hastam
Aptem ei hic ensem cui praesignando timorem.
Erich Eichmann na posiedzeniu Bawarskiej Akademii Nauk w 1928 r. przedstawił wynik swych badań
nad genezą namaszczenia króla, poprzedzony główną przesłanką: „Es besteht ein Parallelismus zwischen dem
Ritus der mittelalterlichen Kônigs-und den Bischofsweihe".
Również lapidarnie sformułował uzasadnienie swej tezy: „Da namlich, der christliche Kônig ais eine Art
Bischof gegolten hat, lag es naher den liturgischen Akt der Kônigs-und Bischofsweihe mutatis mutandis an-
zuchleichen".
" Hoffmann, op.cit., s. 128: zur Furbitte abgewandelte Zitat.
12 Uppsala, Bibl. Univ., cod. L 95, fol. 3V; C. Nordenfalk, Codex Caesareus Upsalensis. An Echternach Gospel-Book of
the eleventh Century, Stockholm 1971, s. 105-112: Maiestas Domini, il. przed kartą tytułową.
ь Regensburger Buchmalerei. Von fruhkarolingischer Zeit bis zum Ausgang des Mittelalters. Ausstellung der Bayerischen
Staatsbibliothek Miinchen und der Museen der Staadt Regensburg, Miinchen 1987, Kat. nr 16, Taf. 6: Krônung Heinrichs II,
Miinchen, Bayerische Staatsbibliothek, Clm 4456, fol. 1T.