DOI Artikel:
Mączyński, Ryszard: Mater Gratiarum Varsaviensis: Wizerunki Madonny łaskawej w sztuce polskiej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.16407#0285
WIZERUNKI MADONNY ŁASKAWEJ W SZTUCE POLSKIEJ
283
26. Rokitno. Kościół parafialny. Figura Najświętszej Marii Panny Łaskawej
(1764, Jan Jerzy Plersch; uzupełniana 1883-1886, Kazimierz Konstanty Sikorowski)
budowlę świadczyło wykorzystanie jej wzoru przy przypuszczalnym projektowaniu przezeń rozpoczętego w roku
1764 gmachu pijarskiego konwiktu we Lwowie156.
Z figury Madonny ostał się jedynie korpus, bowiem zarówno głowa, obie ręce (wyjątkowo fatalnie
dorobione), a także dół sukni i stopy zostały dodane w wieku XIX (il. 26). Jednakże nawet ten ocalały
oryginalny fragment postaci każe podać w wątpliwość wierność zachowanych przekazów ikonograficznych.
Przede wszystkim obrazu Marcina Zaleskiego, który wyobraził figurę siedzącą na globie, w prawej ręce
trzymającej laskę (?), w lewej zaś, wysoko uniesionej nad głową trzy strzały. Nie może ulegać kwestii, że ten
156 Mączyński, Palladiańskafasada..., s. 329 п.; tenże, Bezwieżowafasada..., s. 343. Na temat gmachu konwiktowego
i jego pierwowzoru -T. Mańkowski, Dawny Lwów, jego sztuka i kultura artystyczna, Londyn 1974, s. 348 п., 393 п.; ostatnio
także: J. Kowalczyk Rola Rzymu w późno barokowej architekturze polskiej, „RHS" XX: 1994, s. 288 n.
283
26. Rokitno. Kościół parafialny. Figura Najświętszej Marii Panny Łaskawej
(1764, Jan Jerzy Plersch; uzupełniana 1883-1886, Kazimierz Konstanty Sikorowski)
budowlę świadczyło wykorzystanie jej wzoru przy przypuszczalnym projektowaniu przezeń rozpoczętego w roku
1764 gmachu pijarskiego konwiktu we Lwowie156.
Z figury Madonny ostał się jedynie korpus, bowiem zarówno głowa, obie ręce (wyjątkowo fatalnie
dorobione), a także dół sukni i stopy zostały dodane w wieku XIX (il. 26). Jednakże nawet ten ocalały
oryginalny fragment postaci każe podać w wątpliwość wierność zachowanych przekazów ikonograficznych.
Przede wszystkim obrazu Marcina Zaleskiego, który wyobraził figurę siedzącą na globie, w prawej ręce
trzymającej laskę (?), w lewej zaś, wysoko uniesionej nad głową trzy strzały. Nie może ulegać kwestii, że ten
156 Mączyński, Palladiańskafasada..., s. 329 п.; tenże, Bezwieżowafasada..., s. 343. Na temat gmachu konwiktowego
i jego pierwowzoru -T. Mańkowski, Dawny Lwów, jego sztuka i kultura artystyczna, Londyn 1974, s. 348 п., 393 п.; ostatnio
także: J. Kowalczyk Rola Rzymu w późno barokowej architekturze polskiej, „RHS" XX: 1994, s. 288 n.