DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0220
ŚWIĄTYNIE I KLASZTORY PÓŹNOBAROKOWK W ARCHIDIECEZJI LWOWSKIEJ
219
57. Winniki, kościół parafialny, 1738, architekt Bernard Meretyn, widok wnętrza.
Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN
arkadowymi, łączącymi „kaplice" nakryte poprzecznym sklepieniem kolebkowym (il. 56). Architekturę
świątyni w Bołszowcach Piotr Krasny przypisał Piotrowi Polejowskiemu256.
We wnętrzach jednonawowych spotykamy się z pewną odmianą systemu ściennofilarowego, utworzo-
nego przez filary między głębokimi arkadami na ołtarze boczne, wybranymi w ścianie pod belkowaniem
opasującym wnętrze. Taki system ściennoarkadowy znajdujemy w kościołach w Haliczu (fara, przed 1725)257,
Gwoźdźcu (bernardynów, 1730-1734) (il. 42), Tyśmienicy (dominikanów, 1736), Kąkolnikach (parafialny,
1741-1742) (il. 34).
CENTRALNE KOŚCIOŁY KOPUŁOWE
Najwybitniejsze na omawianym obszarze rozwiązania przestrzenne to świątynie centralne z nawą środ-
kową owalną lub wieloboczną, przykryte kopułą o stosownym kształcie. Zapowiedzią takich układów była
kaplica Wiśniowieckich przy katedrze łacińskiej we Lwowie z lat 1701-1707258 (il. 125). Rozwinięty pro-
256 Krasny 2002, s. 71.
257 W wizytacji z 1725 r. czytamy: „Kościół nowy murowany z cegły nietynkowany [...] in eadem navi iest okien wielkich
sześć, po trzy na stronę, pod którymi są framugi w arkady, pilastrami dzielone na ołtarze" (AAL, sygn. AV 4, fol. nlb.).
258 Kaplicę Wiśniowieckich szczegółowo omawiam na s. 268, 270.
219
57. Winniki, kościół parafialny, 1738, architekt Bernard Meretyn, widok wnętrza.
Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN
arkadowymi, łączącymi „kaplice" nakryte poprzecznym sklepieniem kolebkowym (il. 56). Architekturę
świątyni w Bołszowcach Piotr Krasny przypisał Piotrowi Polejowskiemu256.
We wnętrzach jednonawowych spotykamy się z pewną odmianą systemu ściennofilarowego, utworzo-
nego przez filary między głębokimi arkadami na ołtarze boczne, wybranymi w ścianie pod belkowaniem
opasującym wnętrze. Taki system ściennoarkadowy znajdujemy w kościołach w Haliczu (fara, przed 1725)257,
Gwoźdźcu (bernardynów, 1730-1734) (il. 42), Tyśmienicy (dominikanów, 1736), Kąkolnikach (parafialny,
1741-1742) (il. 34).
CENTRALNE KOŚCIOŁY KOPUŁOWE
Najwybitniejsze na omawianym obszarze rozwiązania przestrzenne to świątynie centralne z nawą środ-
kową owalną lub wieloboczną, przykryte kopułą o stosownym kształcie. Zapowiedzią takich układów była
kaplica Wiśniowieckich przy katedrze łacińskiej we Lwowie z lat 1701-1707258 (il. 125). Rozwinięty pro-
256 Krasny 2002, s. 71.
257 W wizytacji z 1725 r. czytamy: „Kościół nowy murowany z cegły nietynkowany [...] in eadem navi iest okien wielkich
sześć, po trzy na stronę, pod którymi są framugi w arkady, pilastrami dzielone na ołtarze" (AAL, sygn. AV 4, fol. nlb.).
258 Kaplicę Wiśniowieckich szczegółowo omawiam na s. 268, 270.