DOI Artikel:
Olszewski, Andrzej K.: Nowojorskie art déco a europejski ekspresjonizm
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14572#0127
NOWOJORSKIE ART DÉCO A EUROPEJSKI EKSPRESJONIZM
121
projektowany przez Johna Mead Howellsa. Architekt wygrał w 1922 r. i zrealizował w 1925 r. wraz z Ray-
mondem Hoodem konkurs na budynek Chicago Daily Tribune. Wieżowiec, podobnie do nowojorskiego
Woolwortha pełen form neogotyckich w kondygnacjach dolnej i wieńczącej, był również regresem w sto-
sunku do bardziej ascetycznego, odznaczonego drugą nagrodą projektu Eliela Saarinena, który, jak mówili-
śmy, wywarł decydujący wpływ na rozwój wieżowców, w tym projektowanych następnie również przez
Hooda.
Wzniesiony z cegły 23-piętrowy gmach uderza rytmem profilowanych filarów, które uwypuklają jego
smukłość, dzieląc elewację na pięć wypełnionych oknami osi. Wieżowiec ma znacznie rozbudowane dolne
partie. Biforia pierwszego piętra przywodzą na myśl formy romańskie. Półkoliście zamknięte okna drugiego
piętra wieńczą zworniki przechodzące w silnie rozbudowane „kwiaty-fontanny". Elewacja ma szereg usko-
ków, dyskretnych listew w cegle oraz sfazowane narożniki. Nad jednym z nich znajduje się relief w terako-
cie autorstwa René Chambellana, o motywach kwietnych umieszczonych ponad oktogonalną płyciną Messler
sugeruje, że kompozycja ta ujawnia wpływ angielskiego artysty 2. połowy XIX w. Christophera Dressera56.
Piszący na temat Panhellenic Tower nie zwrócili uwagi na nader interesującą dekorację wnęki okiennej na
parterze, wypełnionej terakotową dekoracją „kwiatu-fontanny". Jest to typowy motyw art déco, wprowadzo-
ny przez czołowego przedstawiciela francuskiej sztuki dekoracyjnej Edgara Brandta w kompozycji jego pa-
rawanu Oasis. Drugim takim typowym detalem jest umieszczona obok lampa w formie pryzmatoidalnych
uskoków. Pod nią znajdują się litery greckiego alfabetu. Górną kondygnację, częściowo zmienioną prze-
szkleniem pomieszczenia restauracji, wieńczy powtarzająca motyw biforiów arkada z „gotyckimi" pinakla-
mi. Messler uważał, że Howells jako spadkobierca tradycji gotyku specjalnie podkreślał wertykalizm
ornamentem57.
Messler, op. cit., s. 67.
Ibidem, s. 68.
121
projektowany przez Johna Mead Howellsa. Architekt wygrał w 1922 r. i zrealizował w 1925 r. wraz z Ray-
mondem Hoodem konkurs na budynek Chicago Daily Tribune. Wieżowiec, podobnie do nowojorskiego
Woolwortha pełen form neogotyckich w kondygnacjach dolnej i wieńczącej, był również regresem w sto-
sunku do bardziej ascetycznego, odznaczonego drugą nagrodą projektu Eliela Saarinena, który, jak mówili-
śmy, wywarł decydujący wpływ na rozwój wieżowców, w tym projektowanych następnie również przez
Hooda.
Wzniesiony z cegły 23-piętrowy gmach uderza rytmem profilowanych filarów, które uwypuklają jego
smukłość, dzieląc elewację na pięć wypełnionych oknami osi. Wieżowiec ma znacznie rozbudowane dolne
partie. Biforia pierwszego piętra przywodzą na myśl formy romańskie. Półkoliście zamknięte okna drugiego
piętra wieńczą zworniki przechodzące w silnie rozbudowane „kwiaty-fontanny". Elewacja ma szereg usko-
ków, dyskretnych listew w cegle oraz sfazowane narożniki. Nad jednym z nich znajduje się relief w terako-
cie autorstwa René Chambellana, o motywach kwietnych umieszczonych ponad oktogonalną płyciną Messler
sugeruje, że kompozycja ta ujawnia wpływ angielskiego artysty 2. połowy XIX w. Christophera Dressera56.
Piszący na temat Panhellenic Tower nie zwrócili uwagi na nader interesującą dekorację wnęki okiennej na
parterze, wypełnionej terakotową dekoracją „kwiatu-fontanny". Jest to typowy motyw art déco, wprowadzo-
ny przez czołowego przedstawiciela francuskiej sztuki dekoracyjnej Edgara Brandta w kompozycji jego pa-
rawanu Oasis. Drugim takim typowym detalem jest umieszczona obok lampa w formie pryzmatoidalnych
uskoków. Pod nią znajdują się litery greckiego alfabetu. Górną kondygnację, częściowo zmienioną prze-
szkleniem pomieszczenia restauracji, wieńczy powtarzająca motyw biforiów arkada z „gotyckimi" pinakla-
mi. Messler uważał, że Howells jako spadkobierca tradycji gotyku specjalnie podkreślał wertykalizm
ornamentem57.
Messler, op. cit., s. 67.
Ibidem, s. 68.