DOI article:
Němec, Richard: Planowanie i przebudowa „Nowego Niemieckiego Wschodu”. Generalne Gubernatorstwo: Warszawa (1939 – 1945)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.45167#0166
PLANOWANIE I PRZEBUDOWA „NOWEGO NIEMIECKIEGO WSCHODU”...
165
OBEN: STADT X
VE RKE HRS PL AN, M. 1:40000
WETTBEWERBSENTWURF,
ARCHITEKT J. SCHNEIDER
WU5EPLAN M. 1:15000
7. Stadt X. für 20.000 Einwohner... Der Neue Städtebau (Miasto X dla 20 000 mieszkańców... Nowa urbanistyka),
proj. Heinrich Eggerstedt pod kierownictwem Alberta Speera we współpracy z biurem architektonicznym DAF.
Nagranie propagandowe, „Die Kunst im Deutschen Reich”, wydanie B „Die Baukunst”, November 1941, s. 214
Zgodnie z powyższym, w przypadku planistów przestrzennych i architektów, „Plan Wschodni” dotyczył
związanego z tym centralnego problemu podboju nowych „niemieckich” terytoriów, jak i zastosowanych
przy tym środków. Jak informował 16 kwietnia 1942 r. Heinrich Dürr, referent w Biurze Planowania
Przestrzeni, celowo szukano „tworzenia typologii” i oznak „określonej, ściśle zarysowanej, ale szerokiej
przestrzeni życiowej”35. Tak sformułowane idee mieli realizować planiści oraz architekci, o czym świadczy
szczególnie ożywiona działalność planistyczna i publikacyjna (il. 8)36.
Na przykładzie działalności Friedricha Gollerta, osobistego referenta Ludwiga Fischera, gubernatora
dystryktu warszawskiego, widać, jak polityka reprezentowała specyficzne interesy związane z kolonizacją.
35 Poznań, Archiwum Państwowe w Poznaniu [dalej cyt.: APP], nr zespołu 299, Namiestnik Rzeszy w Okręgu Kraju Warty
1939-1945, 1/9. Raumordnung und Landesplanung, sygn. 385, pismo Heinricha Düna, referenta w Biurze Planowania Przesńzennego,
do Paula Fliethera z 16 kwietnia 1942 r., Luksemburg, s. 1-16 (s. 18-20).
36 W tym miejscu zwracam jedynie uwagę na inne koncepcje, jak np. na tę autorstwa Hansa Bernharda Reichowa dotyczącą
„organicznego” miasta, którą stworzono dla Wschodu i która dopiero w latach późniejszych, jako koncepcja miasta „przyjaznego dla
samochodów”, dzięki publikacji na jej temat, została rozpowszechniona na szeroką skalę (por. H. Reichów, Grundsätzliches zum
Städtebau im Altreich und im neuen deutschen Osten, „RuR”, 5, 3^1/1941, s. 225-230); Die autogerechte Stadt - Ein Weg aus dem
Verkehrs-Chaos, Ravensburg 1959.
165
OBEN: STADT X
VE RKE HRS PL AN, M. 1:40000
WETTBEWERBSENTWURF,
ARCHITEKT J. SCHNEIDER
WU5EPLAN M. 1:15000
7. Stadt X. für 20.000 Einwohner... Der Neue Städtebau (Miasto X dla 20 000 mieszkańców... Nowa urbanistyka),
proj. Heinrich Eggerstedt pod kierownictwem Alberta Speera we współpracy z biurem architektonicznym DAF.
Nagranie propagandowe, „Die Kunst im Deutschen Reich”, wydanie B „Die Baukunst”, November 1941, s. 214
Zgodnie z powyższym, w przypadku planistów przestrzennych i architektów, „Plan Wschodni” dotyczył
związanego z tym centralnego problemu podboju nowych „niemieckich” terytoriów, jak i zastosowanych
przy tym środków. Jak informował 16 kwietnia 1942 r. Heinrich Dürr, referent w Biurze Planowania
Przestrzeni, celowo szukano „tworzenia typologii” i oznak „określonej, ściśle zarysowanej, ale szerokiej
przestrzeni życiowej”35. Tak sformułowane idee mieli realizować planiści oraz architekci, o czym świadczy
szczególnie ożywiona działalność planistyczna i publikacyjna (il. 8)36.
Na przykładzie działalności Friedricha Gollerta, osobistego referenta Ludwiga Fischera, gubernatora
dystryktu warszawskiego, widać, jak polityka reprezentowała specyficzne interesy związane z kolonizacją.
35 Poznań, Archiwum Państwowe w Poznaniu [dalej cyt.: APP], nr zespołu 299, Namiestnik Rzeszy w Okręgu Kraju Warty
1939-1945, 1/9. Raumordnung und Landesplanung, sygn. 385, pismo Heinricha Düna, referenta w Biurze Planowania Przesńzennego,
do Paula Fliethera z 16 kwietnia 1942 r., Luksemburg, s. 1-16 (s. 18-20).
36 W tym miejscu zwracam jedynie uwagę na inne koncepcje, jak np. na tę autorstwa Hansa Bernharda Reichowa dotyczącą
„organicznego” miasta, którą stworzono dla Wschodu i która dopiero w latach późniejszych, jako koncepcja miasta „przyjaznego dla
samochodów”, dzięki publikacji na jej temat, została rozpowszechniona na szeroką skalę (por. H. Reichów, Grundsätzliches zum
Städtebau im Altreich und im neuen deutschen Osten, „RuR”, 5, 3^1/1941, s. 225-230); Die autogerechte Stadt - Ein Weg aus dem
Verkehrs-Chaos, Ravensburg 1959.