„LAUDATOR TEMPORIS ACTI”
SERIA TŁUMACZEŃ WAŻNYCH, LECZ ZAPOMNIANYCH BĄDŹ SŁABO ZNANYCH TEKSTÓW
Z HISTORII SZTUKI, TEORII SZTUKI I ESTETYKI,
POWSTAŁYCH W XIX I XX WIEKU
Serię tę rozpoczynamy przybliżeniem Czytelnikowi dwóch postaci: Carla Justiego, jednego z najciekawszych
historyków sztuki drugiej połowy XIX i początków XX w., autora niezastąpionych biografii - kulturowo-arty-
stycznych i kulturowo-ideowych wizerunków Johanna Joachima Winckelmanna, Diego Velazqueza i Michała
Anioła, a także klasycznych tekstów z zakresu estetyki i filozofii sztuki Benedetta Crocego, z całą pewnością
godnego przypomnienia, często widzianego i ocenianego w zdeformowanej perspektywie, wybitnego włoskie-
go teoretyka sztuki i estetyka. Serią tych przekładów chcemy nie tylko przypomnieć ważne i fascynujące postaci
ze świata szeroko pojętej myśli o sztuce, ale także zwrócić uwagę na ciągłość tradycji intelektualnych oraz pod-
sunąć pewne modele interpretacji, w świetle których wyraźniejsza i łatwiej zrozumiała stanie się współczesna
nam polifoniczność teorii, ale także ich osobliwa dominacja i anarchiczne panowanie nad materią historyczno-
-artystyczną. W tłumaczonych tekstach, jeśli nie zaznaczono inaczej, przypisy pochodzą od tłumaczy.
SERIA TŁUMACZEŃ WAŻNYCH, LECZ ZAPOMNIANYCH BĄDŹ SŁABO ZNANYCH TEKSTÓW
Z HISTORII SZTUKI, TEORII SZTUKI I ESTETYKI,
POWSTAŁYCH W XIX I XX WIEKU
Serię tę rozpoczynamy przybliżeniem Czytelnikowi dwóch postaci: Carla Justiego, jednego z najciekawszych
historyków sztuki drugiej połowy XIX i początków XX w., autora niezastąpionych biografii - kulturowo-arty-
stycznych i kulturowo-ideowych wizerunków Johanna Joachima Winckelmanna, Diego Velazqueza i Michała
Anioła, a także klasycznych tekstów z zakresu estetyki i filozofii sztuki Benedetta Crocego, z całą pewnością
godnego przypomnienia, często widzianego i ocenianego w zdeformowanej perspektywie, wybitnego włoskie-
go teoretyka sztuki i estetyka. Serią tych przekładów chcemy nie tylko przypomnieć ważne i fascynujące postaci
ze świata szeroko pojętej myśli o sztuce, ale także zwrócić uwagę na ciągłość tradycji intelektualnych oraz pod-
sunąć pewne modele interpretacji, w świetle których wyraźniejsza i łatwiej zrozumiała stanie się współczesna
nam polifoniczność teorii, ale także ich osobliwa dominacja i anarchiczne panowanie nad materią historyczno-
-artystyczną. W tłumaczonych tekstach, jeśli nie zaznaczono inaczej, przypisy pochodzą od tłumaczy.