DOI Heft:
Artykuły / Articles
DOI Artikel:Lencznarowicz, Lucyna: Kazimierz Iwanicki i jego kolekcja miniatur
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.47327#0082
80
Lucyna Lencznarowicz
wojskowej50. Można z tego wnioskować, że wyjeżdżał tam w trakcie służby i być może
okazjonalnie dokonywał zakupów dzieł sztuki. Tylko niektóre prace, przypuszczalnie
autorstwa polskich miniaturzystów, mógł kupić w kraju. Na ten temat pisał: „Ponie-
waż w Polsce mieliśmy zaledwie kilku naszych dobrych miniaturzystów, a miniatury
malarzy obcych znajdują się przeważnie w domach magnackich, przeto w handlu spo-
tykałem takowe nielicznie, a tym samym i nie wiele ich nabywać mogłem”51. Twórca
kolekcji nie pozostawił jednak poza jednym, wyżej opisanym przypadkiem z portreci-
kiem hrabiny Starzeńskiej, bardziej szczegółowych wskazówek na temat proweniencji
konkretnych miniatur, a istniejące na rewersach obiektów naklejki z numerami czy
napisy są późniejsze i nie wnoszą informacji do historii ich pochodzenia. Z literatury
wiadomo natomiast, że jedna z miniatur znajdująca się w kolekcji, autorstwa Philippa
von Stubenraucha, notowana była w sprzedaży na rynku wiedeńskim ok. 1920 roku52.
Wynika z tego, że Iwanicki kupił ją w tym czasie w Wiedniu lub nabył nieco później
od pośrednika, ale z całą pewnością przed 1927 rokiem, figuruje ona bowiem w „Spi-
sie przedmiotów” podlegających wycenie w tymże roku33. Spośród znajdujących się
tu 33 miniatur 454 nie trafiły do zbiorów muzealnych i nieznane są ich dalsze losy. Być
może zostały one sprzedane lub były przedmiotem wymiany, w przekazie z 1945 roku
znalazły się bowiem 355 inne portreciki, składające się na ostateczną liczbę 32 minia-
tur objętych umową. Reasumując, można powiedzieć, że kolekcja miniatur Kazimie-
rza Iwanickiego ukształtowała się zasadniczo pomiędzy 1910 a 1927 rokiem.
W listopadzie 1912 roku Iwanicki powrócił z Wiednia i został skierowany do 93 Puł-
ku Piechoty stacjonującego w Krakowie56. Jako Stabsarzt został również odnotowany
wśród słuchaczy nadzwyczajnych na Wydziale Lekarskim UJ w pierwszym semestrze
1913/1914 roku57. Po wybuchu wojny znalazł się w sierpniu 1914 roku na froncie
wschodnim i objął funkcję naczelnego lekarza Zakładu Sanitarnego przy 5 Dywizji
Piechoty w 1 Armii Austro-Węgierskiej pod dowództwem gen. Victora Dankla, ale
po dwóch miesiącach wrócił do Krakowa na stanowisko zastępcy dowódcy Szpitala
Garnizonowego (12 października 1914-5 maja 1915), a następnie dowódcy Szpitala
Twierdzy nr 4 Kraków (5 maja-18 października 1915)58. Obowiązki dowódcy pełnił
50 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Główna Karta Ewidencyjna, pkt 19.
51 DI MNK, Wspomnienie..., s. 4.
52 L.R. Schidlof, La miniaturę..., t. II, s. 1071, nr 1141, t. IV, PI. 561.
53 „Spis przedmiotów”, poz. 39.
54 Ibidem, poz. 14, 18, 37, 41.
55 Zob. przyp. 1, Art. 1, Miniatury, poz. 78, 89, 104.
56 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Służba wojskowa przed wstąpieniem do Odr. W. P„ pkt 21, także
Haupt-Grundbuchblatt: Veranderungen.
57 Corpus studiosorum Universitatis lagellonicae 1850/51-1917/18, t. III: E-J, red. K. Stopka, Kraków
2006, s. 879.
58 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Lista personalna z 15 października 1919 roku, pkt. XXI.
Lucyna Lencznarowicz
wojskowej50. Można z tego wnioskować, że wyjeżdżał tam w trakcie służby i być może
okazjonalnie dokonywał zakupów dzieł sztuki. Tylko niektóre prace, przypuszczalnie
autorstwa polskich miniaturzystów, mógł kupić w kraju. Na ten temat pisał: „Ponie-
waż w Polsce mieliśmy zaledwie kilku naszych dobrych miniaturzystów, a miniatury
malarzy obcych znajdują się przeważnie w domach magnackich, przeto w handlu spo-
tykałem takowe nielicznie, a tym samym i nie wiele ich nabywać mogłem”51. Twórca
kolekcji nie pozostawił jednak poza jednym, wyżej opisanym przypadkiem z portreci-
kiem hrabiny Starzeńskiej, bardziej szczegółowych wskazówek na temat proweniencji
konkretnych miniatur, a istniejące na rewersach obiektów naklejki z numerami czy
napisy są późniejsze i nie wnoszą informacji do historii ich pochodzenia. Z literatury
wiadomo natomiast, że jedna z miniatur znajdująca się w kolekcji, autorstwa Philippa
von Stubenraucha, notowana była w sprzedaży na rynku wiedeńskim ok. 1920 roku52.
Wynika z tego, że Iwanicki kupił ją w tym czasie w Wiedniu lub nabył nieco później
od pośrednika, ale z całą pewnością przed 1927 rokiem, figuruje ona bowiem w „Spi-
sie przedmiotów” podlegających wycenie w tymże roku33. Spośród znajdujących się
tu 33 miniatur 454 nie trafiły do zbiorów muzealnych i nieznane są ich dalsze losy. Być
może zostały one sprzedane lub były przedmiotem wymiany, w przekazie z 1945 roku
znalazły się bowiem 355 inne portreciki, składające się na ostateczną liczbę 32 minia-
tur objętych umową. Reasumując, można powiedzieć, że kolekcja miniatur Kazimie-
rza Iwanickiego ukształtowała się zasadniczo pomiędzy 1910 a 1927 rokiem.
W listopadzie 1912 roku Iwanicki powrócił z Wiednia i został skierowany do 93 Puł-
ku Piechoty stacjonującego w Krakowie56. Jako Stabsarzt został również odnotowany
wśród słuchaczy nadzwyczajnych na Wydziale Lekarskim UJ w pierwszym semestrze
1913/1914 roku57. Po wybuchu wojny znalazł się w sierpniu 1914 roku na froncie
wschodnim i objął funkcję naczelnego lekarza Zakładu Sanitarnego przy 5 Dywizji
Piechoty w 1 Armii Austro-Węgierskiej pod dowództwem gen. Victora Dankla, ale
po dwóch miesiącach wrócił do Krakowa na stanowisko zastępcy dowódcy Szpitala
Garnizonowego (12 października 1914-5 maja 1915), a następnie dowódcy Szpitala
Twierdzy nr 4 Kraków (5 maja-18 października 1915)58. Obowiązki dowódcy pełnił
50 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Główna Karta Ewidencyjna, pkt 19.
51 DI MNK, Wspomnienie..., s. 4.
52 L.R. Schidlof, La miniaturę..., t. II, s. 1071, nr 1141, t. IV, PI. 561.
53 „Spis przedmiotów”, poz. 39.
54 Ibidem, poz. 14, 18, 37, 41.
55 Zob. przyp. 1, Art. 1, Miniatury, poz. 78, 89, 104.
56 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Służba wojskowa przed wstąpieniem do Odr. W. P„ pkt 21, także
Haupt-Grundbuchblatt: Veranderungen.
57 Corpus studiosorum Universitatis lagellonicae 1850/51-1917/18, t. III: E-J, red. K. Stopka, Kraków
2006, s. 879.
58 CAW, AP 353 Kazimierz Iwanicki: Lista personalna z 15 października 1919 roku, pkt. XXI.