DOI issue:
Artykuły / Articles
DOI article:Lencznarowicz, Lucyna: Kazimierz Iwanicki i jego kolekcja miniatur
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.47327#0084
82
Lucyna Lencznarowicz
i zapewne poświęcił się swojej pasji kolekcjonerskiej. Niestety brak danych źródłowych
do tego okresu jego życia. Mieszkał cały czas w swoim skromnym mieszkaniu przy
ul. Wolskiej 7 (później Józefa Piłsudskiego, następnie Manifestu Lipcowego), które
powoli stawało się za ciasne dla gromadzonych zbiorów. Wtedy rozpoczął wielolet-
nie starania w sprawie przekazania ich do Muzeum Narodowego67. Kolekcję swoich
miniatur pokazał publicznie w 1939 roku w pałacu hr. Pusłowskich przy ul. Andrzeja
Potockiego (obecnie Westerplatte) w Krakowie na zbiorowej wystawie nawiązującej
do tradycji dwóch wielkich pokazów miniatur urządzonych w 1912 roku we Lwowie
i w Warszawie. Wystawione miniatury w liczbie 32, z wyjątkiem 1 pracy Jana Nepo-
mucena Głowackiego, zamienionej na inną tego samego autorstwa68, objęte zostały
przekazem z 1945 roku. Iwanicki osobiście zaangażował się w prace nad ekspozycją,
będąc członkiem Komitetu Wystawowego i konsultantem towarzyszącego jej katalogu,
który to katalog zyskał duże powodzenie wśród publiczności.
W czasie wojny i po jej zakończeniu Iwanicki znalazł się w ciężkiej sytuacji ma-
terialnej. Zniedołężniały i prawie ociemniały mieszkał nadal w swoim niewielkim
mieszkaniu, w otoczeniu kilkunastu zabytkowych sprzętów oraz kilku sztychów i ob-
razów ze swojej kolekcji, które były już własnością Muzeum i pozostawały u niego
tylko czasowo. Był kawalerem, nie miał bliskiej rodziny. Opiekowała się nim Stefania
Henz, pełniąc funkcję pielęgniarki i służącej.
Zmarł 13 kwietnia 1952 roku w Krakowie, w wieku 87 lat. We wspomnieniu po-
śmiertnym napisano o Kazimierzu Iwanickim, że należał do grona „tych entuzjastów
zbieraczy, którzy postawili sobie za zadanie wyszukiwać i chronić zabytki sztuki, aby
później przekazać je społeczeństwu”69. Jego poprzednikami w tej dziedzinie byli w Kra-
kowie m.in. tacy wybitni ofiarodawcy, jak: Feliks Jasieński, Emeryk Hutten-Czapski
czy Erazm Barącz. Chociaż znacznie skromniejsza liczbowo, kolekcja Kazimierza
Iwanickiego, a w niej wyróżniający się poziomem artystycznym, stanem zachowania
i w większości oryginalnymi oprawami zespół miniatur, stanowi cenną część zbiorów
Muzeum Narodowego w Krakowie.
67 Od początku jednym z głównych warunków przekazania zbiorów (w związku z brakiem dla nich
miejsca) było zapewnienie Iwanickiemu przez Gminę miasta Krakowa bezpłatnego mieszkania „z opa-
łem i światłem składającego się co najmniej z trzech obszernych pokoji, przedpokoju, kuchni i łazienki”.
Ostatecznie tej kwestii nie udało się załatwić (DI MNK (Teka Darów: Kazimierz Iwanicki): pismo Iwanic-
kiego do Zarządu Muzeum Narodowego w Krakowie z dnia 9 marca 1927 roku; pismo Prezydenta Miasta
do Wydziału I Magistratu w Krakowie z dnia 23 kwietnia 1927 roku; pismo Iwanickiego do Prezydenta
Miasta z dnia 5 kwietnia 1928 roku; pismo Iwanickiego do Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie
z dnia 20 października 1928 roku; pismo Prezydenta Miasta do Dyrekcji Muzeum Narodowego w Kra-
kowie [b.d.]; pismo do Prezydenta Miasta z dnia 26 października 1928 roku; pismo do Dyrekcji Kasy
Oszczędności miasta Krakowa [b.d.]; pismo z Urzędu do Wydziału IV z dnia 11 grudnia 1928 roku).
68 Chodzi o miniaturę Portret damy z córeczką, eksponowaną na wystawie w 1939 roku (K. Bucz-
kowski, Z. Przeorska-Exnerowa, Wystawa miniatur..., nr 291). W zbiorach MNK ostatecznie znalazł się
Portret młodej damy siedzącej przy stole na tle kotary (nr inw. MNK III-min. 30).
69 DI MNK (Teka Darów: Kazimierz Iwanicki): Wspomnienie pośmiertne Kazimierza Iwanickiego
[przez MNK dla prasy].
Lucyna Lencznarowicz
i zapewne poświęcił się swojej pasji kolekcjonerskiej. Niestety brak danych źródłowych
do tego okresu jego życia. Mieszkał cały czas w swoim skromnym mieszkaniu przy
ul. Wolskiej 7 (później Józefa Piłsudskiego, następnie Manifestu Lipcowego), które
powoli stawało się za ciasne dla gromadzonych zbiorów. Wtedy rozpoczął wielolet-
nie starania w sprawie przekazania ich do Muzeum Narodowego67. Kolekcję swoich
miniatur pokazał publicznie w 1939 roku w pałacu hr. Pusłowskich przy ul. Andrzeja
Potockiego (obecnie Westerplatte) w Krakowie na zbiorowej wystawie nawiązującej
do tradycji dwóch wielkich pokazów miniatur urządzonych w 1912 roku we Lwowie
i w Warszawie. Wystawione miniatury w liczbie 32, z wyjątkiem 1 pracy Jana Nepo-
mucena Głowackiego, zamienionej na inną tego samego autorstwa68, objęte zostały
przekazem z 1945 roku. Iwanicki osobiście zaangażował się w prace nad ekspozycją,
będąc członkiem Komitetu Wystawowego i konsultantem towarzyszącego jej katalogu,
który to katalog zyskał duże powodzenie wśród publiczności.
W czasie wojny i po jej zakończeniu Iwanicki znalazł się w ciężkiej sytuacji ma-
terialnej. Zniedołężniały i prawie ociemniały mieszkał nadal w swoim niewielkim
mieszkaniu, w otoczeniu kilkunastu zabytkowych sprzętów oraz kilku sztychów i ob-
razów ze swojej kolekcji, które były już własnością Muzeum i pozostawały u niego
tylko czasowo. Był kawalerem, nie miał bliskiej rodziny. Opiekowała się nim Stefania
Henz, pełniąc funkcję pielęgniarki i służącej.
Zmarł 13 kwietnia 1952 roku w Krakowie, w wieku 87 lat. We wspomnieniu po-
śmiertnym napisano o Kazimierzu Iwanickim, że należał do grona „tych entuzjastów
zbieraczy, którzy postawili sobie za zadanie wyszukiwać i chronić zabytki sztuki, aby
później przekazać je społeczeństwu”69. Jego poprzednikami w tej dziedzinie byli w Kra-
kowie m.in. tacy wybitni ofiarodawcy, jak: Feliks Jasieński, Emeryk Hutten-Czapski
czy Erazm Barącz. Chociaż znacznie skromniejsza liczbowo, kolekcja Kazimierza
Iwanickiego, a w niej wyróżniający się poziomem artystycznym, stanem zachowania
i w większości oryginalnymi oprawami zespół miniatur, stanowi cenną część zbiorów
Muzeum Narodowego w Krakowie.
67 Od początku jednym z głównych warunków przekazania zbiorów (w związku z brakiem dla nich
miejsca) było zapewnienie Iwanickiemu przez Gminę miasta Krakowa bezpłatnego mieszkania „z opa-
łem i światłem składającego się co najmniej z trzech obszernych pokoji, przedpokoju, kuchni i łazienki”.
Ostatecznie tej kwestii nie udało się załatwić (DI MNK (Teka Darów: Kazimierz Iwanicki): pismo Iwanic-
kiego do Zarządu Muzeum Narodowego w Krakowie z dnia 9 marca 1927 roku; pismo Prezydenta Miasta
do Wydziału I Magistratu w Krakowie z dnia 23 kwietnia 1927 roku; pismo Iwanickiego do Prezydenta
Miasta z dnia 5 kwietnia 1928 roku; pismo Iwanickiego do Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie
z dnia 20 października 1928 roku; pismo Prezydenta Miasta do Dyrekcji Muzeum Narodowego w Kra-
kowie [b.d.]; pismo do Prezydenta Miasta z dnia 26 października 1928 roku; pismo do Dyrekcji Kasy
Oszczędności miasta Krakowa [b.d.]; pismo z Urzędu do Wydziału IV z dnia 11 grudnia 1928 roku).
68 Chodzi o miniaturę Portret damy z córeczką, eksponowaną na wystawie w 1939 roku (K. Bucz-
kowski, Z. Przeorska-Exnerowa, Wystawa miniatur..., nr 291). W zbiorach MNK ostatecznie znalazł się
Portret młodej damy siedzącej przy stole na tle kotary (nr inw. MNK III-min. 30).
69 DI MNK (Teka Darów: Kazimierz Iwanicki): Wspomnienie pośmiertne Kazimierza Iwanickiego
[przez MNK dla prasy].