DOI Artikel:
Dobrzeniecki, Tadeusz: Średniowieczny portret w sakralnej sztuce polskiej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19552#0114
inicjał V: Trzy Marie u Grobu
inicjał A: Zmartwychwstanie
inicjał G: Zesłanie Ducha Św.
inicjał E: Koronacja Marii
inicjał S: Katedra gnieźnieńska; ponad dachem kościoła
napis: gneznensis eclesia viden. Obok klęczącego kanonika
tarcza z literami DPC1E (= de Pyotrków Clemens). Z lewej
strony miniatury klęczy w stroju pontyfikalnym jej odno-
wiciel— Jarosław ze Skotnik (1342—1374) herbu Bogoria,
określony napisem: (Rest) aurator ecclesie gneznensis. Ks.
I. Polkowski zastanawiając się nad konstrukcją gotycką ka-
tedry przypomniał tę miniaturę: „Zdarzenie szczęśliwe dało
nam cenny niesłychanie materyał, bo współczesny rysunek
odbudowanej przez Jarosława katedry wymalowanej jako
miniatura w starożytnym kancyonale184".
W miniaturze inicjału na uroczystość św. Stanisława u
stóp św. biskupa klęczy w czerwonej dalmatyce i zielonej
kapie biskup poznański Jan Lubrański z herbem Godziem-
ba w prawym górnym rogu karty. „Jeżeli więc gdzieindziej
uczczono stolicę gnieźnieńską wizerunkiem jednego z jej
76. Antyfonarz Klemensa z Piotrko- pasterzy, słusznie należało się podobne odznaczenie i dru-
wa, Gniezno, katedra, kat. Nr 147 giemu biskupstwu, do którego fundator księgi należał".185
Antyfonarz, ufundowany w roku 1505 przez doktora
Klemensa dla katedry gnieźnieńskiej, składał się z siedmiu
tomów, które zgodnie z wolą zmarłego złożyli kapitule egzekutorowie jego testamentu
w 1509 r. (w dwa lata po śmierci testatora): „Wykonawcy testamentu zmarłego Klemensa
z Piotrkowa, doktora, kanonika tego kościoła, darowali temuż kościołowi gnieźnieńskiemu
antyfonarz, w siedmiu tomach dosyć wybornie i wielkim kosztem sprawiony"186.
184 X. I. Polkowski, Katedra gnieźnieńska. Gniezno 1847, s. 9, il. na s. 10; rycinę tej miniatury podali
E. Raczyński, Wspomnienia Wielkopolski. Poznań 1842—43, s. 353; Przyjaciel Ludu, X, Leszno 1843,9,
s. 35; Tygodnik Illustrowany, III, 1861, s. 213; por. Trzciński, jw., s. 11.
185 T r z c i ń s k i, jw., s. 22.
186 Acta decretorum capituli gnesnensis (9 V 1509); Trzciński, jw., s. 27, przypis 1; Nowe dwa portre-
ty wskazała B. Miodońska. Iluminacje gradualu bernardyńskiego fundacji Odrowążów. Rocznik Kra-
kowski, XXXIX, 1968, s. 39—61.
110
inicjał A: Zmartwychwstanie
inicjał G: Zesłanie Ducha Św.
inicjał E: Koronacja Marii
inicjał S: Katedra gnieźnieńska; ponad dachem kościoła
napis: gneznensis eclesia viden. Obok klęczącego kanonika
tarcza z literami DPC1E (= de Pyotrków Clemens). Z lewej
strony miniatury klęczy w stroju pontyfikalnym jej odno-
wiciel— Jarosław ze Skotnik (1342—1374) herbu Bogoria,
określony napisem: (Rest) aurator ecclesie gneznensis. Ks.
I. Polkowski zastanawiając się nad konstrukcją gotycką ka-
tedry przypomniał tę miniaturę: „Zdarzenie szczęśliwe dało
nam cenny niesłychanie materyał, bo współczesny rysunek
odbudowanej przez Jarosława katedry wymalowanej jako
miniatura w starożytnym kancyonale184".
W miniaturze inicjału na uroczystość św. Stanisława u
stóp św. biskupa klęczy w czerwonej dalmatyce i zielonej
kapie biskup poznański Jan Lubrański z herbem Godziem-
ba w prawym górnym rogu karty. „Jeżeli więc gdzieindziej
uczczono stolicę gnieźnieńską wizerunkiem jednego z jej
76. Antyfonarz Klemensa z Piotrko- pasterzy, słusznie należało się podobne odznaczenie i dru-
wa, Gniezno, katedra, kat. Nr 147 giemu biskupstwu, do którego fundator księgi należał".185
Antyfonarz, ufundowany w roku 1505 przez doktora
Klemensa dla katedry gnieźnieńskiej, składał się z siedmiu
tomów, które zgodnie z wolą zmarłego złożyli kapitule egzekutorowie jego testamentu
w 1509 r. (w dwa lata po śmierci testatora): „Wykonawcy testamentu zmarłego Klemensa
z Piotrkowa, doktora, kanonika tego kościoła, darowali temuż kościołowi gnieźnieńskiemu
antyfonarz, w siedmiu tomach dosyć wybornie i wielkim kosztem sprawiony"186.
184 X. I. Polkowski, Katedra gnieźnieńska. Gniezno 1847, s. 9, il. na s. 10; rycinę tej miniatury podali
E. Raczyński, Wspomnienia Wielkopolski. Poznań 1842—43, s. 353; Przyjaciel Ludu, X, Leszno 1843,9,
s. 35; Tygodnik Illustrowany, III, 1861, s. 213; por. Trzciński, jw., s. 11.
185 T r z c i ń s k i, jw., s. 22.
186 Acta decretorum capituli gnesnensis (9 V 1509); Trzciński, jw., s. 27, przypis 1; Nowe dwa portre-
ty wskazała B. Miodońska. Iluminacje gradualu bernardyńskiego fundacji Odrowążów. Rocznik Kra-
kowski, XXXIX, 1968, s. 39—61.
110