DOI Heft:
Część IV. Sztuka XX i XXI wieku / Part IV. Art of the Twentieth and Twenty First Century
DOI Artikel:Nowak, Magdalena Nowak: Od obiektu do dokumentacji. Kolekcja Nowych Mediów w Muzeum Narodowym w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45362#0388
Magdalena Anna Nowak Od obiektu do dokumentacji. Kolekcja Nowych Mediów...
387
się „innych” mediów, jak oceniano, co jest dziełem sztuki, a co jedynie jego dokumentacją).
W przypadku dzieł przechowywanych na nośnikach cyfrowych należało zastanowić się, czy
zbierane będą wyłącznie cyfrowe kopie, czy ważniejsze są dla nas jednak oryginalne materiały,
niejednokrotnie powstałe na innych nośnikach. Czym jest kopia, a czym oryginał w epoce
cyfrowej i jakie jest wobec tego stanowisko muzeum? W jaki sposób przechowywać i archiwi-
zować informacje dotyczące tych dzieł? Jak, posiadając ograniczoną przestrzeń, eksponować
dzieła? Kto powinien przygotowywać prace do ekspozycji i jak ma to robić?
Obecnie wiedza na temat archiwizacji prac cyfrowych, a także analogowych dzieł ru-
chomych obrazów lub instalacji rozwija się bardzo dynamicznie, jednak jeszcze dwadzieścia
lat temu była ona w powijakach. Muzealnicy, bibliotekarze, archiwiści i galerzyści na rynku
sztuki nowych mediów niejednokrotnie poruszali się po omacku4. Stany Zjednoczone są
tu zdecydowanym pionierem, ze względu na to, że są kolebką prekursorów sztuki wideo,
którzy jako pierwsi spotkali się z potrzebą uregulowania statusu dzieł w obrębie instytucji
4 Carey Stumm, Preservation of Electronic Media in Libraries, Museum, and Archives, „The Moving Image:
The Journal of the Association of Moving Image Archivists” 2004, vol. 4, no. 2, s. 38-63.
il. 3 I fig. 3
Zygmunt Piotrowski,
Gry kompozycyjne
I Compositional Games,
1977 (multimedialna
prezentacja fotografii)
I (multimedia display
of photographs)
fot. I photo © Muzeum
Narodowe w Warszawie
387
się „innych” mediów, jak oceniano, co jest dziełem sztuki, a co jedynie jego dokumentacją).
W przypadku dzieł przechowywanych na nośnikach cyfrowych należało zastanowić się, czy
zbierane będą wyłącznie cyfrowe kopie, czy ważniejsze są dla nas jednak oryginalne materiały,
niejednokrotnie powstałe na innych nośnikach. Czym jest kopia, a czym oryginał w epoce
cyfrowej i jakie jest wobec tego stanowisko muzeum? W jaki sposób przechowywać i archiwi-
zować informacje dotyczące tych dzieł? Jak, posiadając ograniczoną przestrzeń, eksponować
dzieła? Kto powinien przygotowywać prace do ekspozycji i jak ma to robić?
Obecnie wiedza na temat archiwizacji prac cyfrowych, a także analogowych dzieł ru-
chomych obrazów lub instalacji rozwija się bardzo dynamicznie, jednak jeszcze dwadzieścia
lat temu była ona w powijakach. Muzealnicy, bibliotekarze, archiwiści i galerzyści na rynku
sztuki nowych mediów niejednokrotnie poruszali się po omacku4. Stany Zjednoczone są
tu zdecydowanym pionierem, ze względu na to, że są kolebką prekursorów sztuki wideo,
którzy jako pierwsi spotkali się z potrzebą uregulowania statusu dzieł w obrębie instytucji
4 Carey Stumm, Preservation of Electronic Media in Libraries, Museum, and Archives, „The Moving Image:
The Journal of the Association of Moving Image Archivists” 2004, vol. 4, no. 2, s. 38-63.
il. 3 I fig. 3
Zygmunt Piotrowski,
Gry kompozycyjne
I Compositional Games,
1977 (multimedialna
prezentacja fotografii)
I (multimedia display
of photographs)
fot. I photo © Muzeum
Narodowe w Warszawie