DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.65496#0013
NAALDKUNST, KANTWERK EN HANDWEVEN
maar ... ze was koud-beredeneerd. ’t Was teekenwerk op doek.
Men gevoelde het, er ontbrak iets. Wat? De ziel van de werkster,
die zich niet vrij kon uiten, omdat de lijnen en de in vlak gebrachte
vormen buiten haar wezen omgingen en zij slechts vakkundig goed
werk kon leveren.
Deze arbeidsperiode bleek echter te zijn middel, geen doel. Uit
haar werd geboren de kunst van het heden. Op de grondslagen
van het nu verouderd systeem wordt als het nieuwe opgebouwd:
de individueele naaldkunst die zich alleen aan de ornamenteele
hoofdlijnen bindt en verder een geheel eigen, oorspronkelijk karak-
ter vertoont.
Is dit standpunt te verwerpen? Wij meenen van niet. Het kan
leiden tot bijzonder kunstwerk .. . wanneer men n.1. in de naald-
kunst iets te zeggen heeft. Maar eveneens kan het ontaarden in een
futiel, frivool geknutsel, wanneer men er maar op los werkt en vrij
en onevenwichtig zonder eenig besef van kleur wetten, techniek en
regelen der ornamentiek, de kleuren op de stof door elkaar gooit
en meent een „leuk” werkstuk vervaardigd te hebben. Dat is het
gevaarlijke van deze moderne sierrichting, waarbij kleurgespeel
boven alles gaat. Velen struikelen hier, en leveren werk zonder
eenige innerlijke waarde, zelfs technisch geheel onvoldoende. De
bekoring is alleen gebaseerd op de kleurenmengeling en ook deze
is vaak opdringerig en brutaal bont.
Dit dilettantisme in de kunst laten wij buiten bespreking. In onze
Nederlandsche naaldkunst is een gezonde kern. Wij kunnen met
trots neerschrijven:
„Ziet het oude ging voorbij, het is alles nieuw geworden”.
STOF SIEREN
BORDUURWERK
Wolwerk! Hèt borduurwerk onzer dagen. Waarom niet? Na
jaren van ontberen is thans de wol in ruimer keuze dan ooit te
krijgen. Ze wordt veel gebruikt voor ’t breien en haken van jum-
pers. Wat nood! Men kan er ook mede borduren. Sommige tinten
zijn wel brutaal-fel, maar de mensch wil immers blijheid, wil zich
7
maar ... ze was koud-beredeneerd. ’t Was teekenwerk op doek.
Men gevoelde het, er ontbrak iets. Wat? De ziel van de werkster,
die zich niet vrij kon uiten, omdat de lijnen en de in vlak gebrachte
vormen buiten haar wezen omgingen en zij slechts vakkundig goed
werk kon leveren.
Deze arbeidsperiode bleek echter te zijn middel, geen doel. Uit
haar werd geboren de kunst van het heden. Op de grondslagen
van het nu verouderd systeem wordt als het nieuwe opgebouwd:
de individueele naaldkunst die zich alleen aan de ornamenteele
hoofdlijnen bindt en verder een geheel eigen, oorspronkelijk karak-
ter vertoont.
Is dit standpunt te verwerpen? Wij meenen van niet. Het kan
leiden tot bijzonder kunstwerk .. . wanneer men n.1. in de naald-
kunst iets te zeggen heeft. Maar eveneens kan het ontaarden in een
futiel, frivool geknutsel, wanneer men er maar op los werkt en vrij
en onevenwichtig zonder eenig besef van kleur wetten, techniek en
regelen der ornamentiek, de kleuren op de stof door elkaar gooit
en meent een „leuk” werkstuk vervaardigd te hebben. Dat is het
gevaarlijke van deze moderne sierrichting, waarbij kleurgespeel
boven alles gaat. Velen struikelen hier, en leveren werk zonder
eenige innerlijke waarde, zelfs technisch geheel onvoldoende. De
bekoring is alleen gebaseerd op de kleurenmengeling en ook deze
is vaak opdringerig en brutaal bont.
Dit dilettantisme in de kunst laten wij buiten bespreking. In onze
Nederlandsche naaldkunst is een gezonde kern. Wij kunnen met
trots neerschrijven:
„Ziet het oude ging voorbij, het is alles nieuw geworden”.
STOF SIEREN
BORDUURWERK
Wolwerk! Hèt borduurwerk onzer dagen. Waarom niet? Na
jaren van ontberen is thans de wol in ruimer keuze dan ooit te
krijgen. Ze wordt veel gebruikt voor ’t breien en haken van jum-
pers. Wat nood! Men kan er ook mede borduren. Sommige tinten
zijn wel brutaal-fel, maar de mensch wil immers blijheid, wil zich
7