Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]
Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie — 2.1952(1954)

DOI Artikel:
Gutkowska-Rychlewska, Maria: Zabytkowy ubiór renesansowy w. XVI
DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0121
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
żonę były na wierzchu tamtych, ja-
ko tzw. „haut de chausses“, złożo-
ne z pasów pasmanterii. Zachował
się nadto należący do ubioru kape-
lusz aksamitny (ryc. 70), również
barwy czerwonej.

Jedwabny, czerwony atłas, ja-
kiego użyto na ,,wams“ z rękawa-
mi i spodnie sięgające do kolan, po-
kryty jest w całości haftem sznu
reczkowym. Drobnymi, niewidocz-
nymi ściegami przyczepiony sznu-
reczek tworzy na atłasie główne za-
rysy ornamentu, które były uzupeł-
nione haftem płaskim, wykonanym
cienką nitką jedwabną. Po hafcie
płaskim pozostały jedynie ślady na-
kłucia igłą w gęstej atłasowej tkani-
nie, cienki zaś jedwab uległ na ca-
łym ubiorze zupełnemu zniszczeniu.

Zdobienie haftem było wykona-
ne po skrojeniu ubioru; widać mia-
nowicie na pewnych fragmentach,
że nieprzecięty na kraju tkaniny
sznureczek cofa się przed naznaczo-
ną przy krojeniu linią zeszycia i na-
wraca do najbliższego szczegółu or-
namentu. W innych miejscach haft
jest przecięty, gdyż nastąpiła tu za-
pewne poprawka krawca przy ostatecznym zeszyciu ubioru. Motyw ornamentu
haftu przedstawia układ poziomy łuków ostrych, zaznaczonych podwójnym
konturem. Powierzchnię między lukami zajmuje symetrycznie skomponowany
motyw stylizowanych kwiatów, ujętych przepaską. Wypełnienia między luka-
mi stanowią symetrycznie i regularnie powtarzane rzuty gałązki z listkami.

Z wykończenia ubioru pozostała jedynie podszewka jedwabna czerwona
pod pasami pasmanterii „wamsa“ wierzchniego i szytych z pasmanterii
„haut de chausses“. Doskonale zachowana, misternie pleciona pasmanteria
składa się z atłasowych wałeczków (wypełnionych nićmi dla utrzymania jed-
nolitej formy plastycznej), łączonych nitką gładką i grubszą, kręconą pe-
rełkowo.

Charakterystyczny krój ubioru (ryc. 71) wykazuje tendencję do poszerzenia
sylwety w ramionach; szerokie rękawy „wamsa“ atłasowego były suto mar-
szczone w górze, zwężały się zaś ku dołowi, a koło dłoni zapinały się na guzik.

Ryc. 69. Część spodni („bas de chausses") na-
leżąca do ubioru renesansowego. Kraków, Mu-
zeum Narodowe.

8*

115
 
Annotationen