DOI Artikel:
Żygulski, Zdzisław: Uzbrojenie w ,,Hołdzie pruskim'' Matejki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.21220#0059
odnogą z tzw. „oślą podko-
wą", zaś po stronie we-
wnętrznej w kosz ochrania-
jący rękę, a złożony z pię-
ciu obłęków. Końce jelca
wybiegają w gruszkowato-
kwiatowe, wielolistne gu-
zy. Analogicznie do tego gło-
wica rozczłonkowana jest
w ośmioliść i zbliżona kształ-
tem do głowicy pierzaste-
go buzdyganu. Forma ręko-
jeści, a przede wszystkim
znak mieczniczy, kwalifikuje
miecz jako wyrób szwajcar-
ski z w. XVI46.
Matejko, trafnie zastoso-
wawszy obiekt, uzupełnił go
na obrazie pochwą, której
w rzeczywistości brakuje.
Królewicz Zygmunt Au-
gust przedstawiony jest ze
sztylecikiem w lewej dłoni
(ryc. 23). Jednakże wzorem
do tego sztyletu był sztuciec
złożony z noża i widelca
w srebrnej pochwie (XIII-M- *
-r, „„ t■•■»"«• * -i -tr u i • *i. „ * 534; ryc. 24) 47. Trzonki noża
Ryc. 28. Jan Matejko, Hołd pruski, fragment: ' 1 '
drabant w szyszaku 1 widelca oraz okrągła po-
chwa pokryte są dekoracją
wybijaną, cyzelowaną i miejscami niellowaną, z zastosowaniem moty-
wów orientalnych i europejskich. Na ostrzu noża i na szyjce pochwy
znajdują się napisy greckie. Sztuciec jest robotą bałkańską z w. XVIII.
Sztylet natomiast, który wisi u boku Fryderyka ks. legnickiego
(ryc. 25) 48, posiada swój wzór w sztylecie saskim z początku w. XVIII
(XIV-137; ryc. 28). I w tym wypadku Matejko domalował pochwę, która
się nie zachowała przy zabytku oryginalnym.
46 Identyczny znak mieczniczy na mieczu szwajcarskim z Meiringen publiko-
wany jest w dziele R. W e g e 1 i, Inwentar der Waffensammlung des Bernischen
Historischen Museum in Bern, II Schwerter und Dolche, Bern 1929, s. 58, poz. 242,
oraz reprodukowanie zbliżone kształtem głowice, s. 28, poz. 175 i s. 29, poz. 176.
47 Mowa o nim w cytowanym liście Bentkowskiego z dn. 15 II 1881.
48 M. Gorzkowski i S. Tarnowski określają tę postać jako ks. Kazimierza, brata
Albrechta, natomiast St. Witkiewicz jako Fryderyka ks. legnickiego (por. St. W i t-
52
wą", zaś po stronie we-
wnętrznej w kosz ochrania-
jący rękę, a złożony z pię-
ciu obłęków. Końce jelca
wybiegają w gruszkowato-
kwiatowe, wielolistne gu-
zy. Analogicznie do tego gło-
wica rozczłonkowana jest
w ośmioliść i zbliżona kształ-
tem do głowicy pierzaste-
go buzdyganu. Forma ręko-
jeści, a przede wszystkim
znak mieczniczy, kwalifikuje
miecz jako wyrób szwajcar-
ski z w. XVI46.
Matejko, trafnie zastoso-
wawszy obiekt, uzupełnił go
na obrazie pochwą, której
w rzeczywistości brakuje.
Królewicz Zygmunt Au-
gust przedstawiony jest ze
sztylecikiem w lewej dłoni
(ryc. 23). Jednakże wzorem
do tego sztyletu był sztuciec
złożony z noża i widelca
w srebrnej pochwie (XIII-M- *
-r, „„ t■•■»"«• * -i -tr u i • *i. „ * 534; ryc. 24) 47. Trzonki noża
Ryc. 28. Jan Matejko, Hołd pruski, fragment: ' 1 '
drabant w szyszaku 1 widelca oraz okrągła po-
chwa pokryte są dekoracją
wybijaną, cyzelowaną i miejscami niellowaną, z zastosowaniem moty-
wów orientalnych i europejskich. Na ostrzu noża i na szyjce pochwy
znajdują się napisy greckie. Sztuciec jest robotą bałkańską z w. XVIII.
Sztylet natomiast, który wisi u boku Fryderyka ks. legnickiego
(ryc. 25) 48, posiada swój wzór w sztylecie saskim z początku w. XVIII
(XIV-137; ryc. 28). I w tym wypadku Matejko domalował pochwę, która
się nie zachowała przy zabytku oryginalnym.
46 Identyczny znak mieczniczy na mieczu szwajcarskim z Meiringen publiko-
wany jest w dziele R. W e g e 1 i, Inwentar der Waffensammlung des Bernischen
Historischen Museum in Bern, II Schwerter und Dolche, Bern 1929, s. 58, poz. 242,
oraz reprodukowanie zbliżone kształtem głowice, s. 28, poz. 175 i s. 29, poz. 176.
47 Mowa o nim w cytowanym liście Bentkowskiego z dn. 15 II 1881.
48 M. Gorzkowski i S. Tarnowski określają tę postać jako ks. Kazimierza, brata
Albrechta, natomiast St. Witkiewicz jako Fryderyka ks. legnickiego (por. St. W i t-
52