Muzeum Narodowe <Krakau> [Editor]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (3.1953(1957))

«£M wydatnych wałkach.
JjH Do górnej części tulei
• przymocowane są bo-
<kfri czne sierpy w kształ-
j i cie ażurowo wycię-
"\^; tych i profilem do we-
^ ; ' wnątrz ustawionych
gryfów czy też raczej
"""n-orłów o rytym upie-
, * rżeniu, których skrzy-
dła wybiegają we wła-
ściwe sierpy. Długie,
żelazne wąsy wycho-
dzące z tulei ujmują
górną część drzewca,
które jednak nie jest
pierwotne.

Zastosowanie tej
broni w obrazie jest
dość znacznym odstęp-
stwem czasowym; o-
czywiście opuścił Ma-
tejko herb Sobieskie-
go znajdujący się na
grocie.

Sprawa zgodności
czasowej przedstawia
się lepiej, jeśli cho-
dzi o inny typ broni
drzewcowej, dwukrot-

Ryc. 30. Jan Mateiko," Hołd pruski, fragment: party-

, , , nie powtórzone] w u-

zana drabanta r J

zbrojeniu straży (ryc.

32). Jest to broń zbliżona do partyzany (XIV-363; ryc. 33). Żeleźce
kute, rzeźbione i nabijane złotem i srebrem posiada grot lancetowaty
i przepołowiony szparą na wylot (a w niej trzy kulki). Grot wyrasta
z rzeźbionego bukietu liści akantu, z którego dołem wychodzą na boki
dwa delfiny, wydające z gardzieli pręty zakończone stylizowanymi lwi-
mi głowami (w broni bojowej tego typu pręty służyły do umocowy-
wania lontów). Pod tuleją zachowały się resztki chwastu ze złotych
i karmazynowych nici. W tym też miejscu znajdujemy srebrną, puław-
ską opaskę z napisem: „Ze Skarbca Krakowskiego". Ten ciekawy okaz
zapisany jest w starym inwentarzu Świątyni Sybilli jako: ,,Szpunton
żelazny z rękojeścią karmazynową aksamitem obitą, ze Skarbca Kra-

54