Ryc. 13. Peter Wouters, Małżeństwo (Matrimonium), opona drukowana. Muzeum
Narodowe w Krakowie
traktowania głów ręce mają rysunek schematyczny, bez zaznaczenia
indywidualnych cech modelu. W pierwszoplanowej grupie apostołów,
po prawej stronie od widza, powtarza się dwukrotnie ta sama poza,
znacznie zaś lepszy układ widoczny jest w lewej stronie kompozycji.
Wrażenie głębi, niedość uzasadnione perspektywą linearną, starał się
artysta podkreślić umieszczeniem na pierwszym planie dużych wazo-
nów i stolika o antycznych formach. Dzięki temu motywowi udało mu
się również przerwać monotonną płaszczyznę obrusa na biesiadnym
stole.
W kompozycji opony Eucharistia okazał autor kartonów nieco wię-
cej samodzielności, gdyż tylko częściowo posłużył się w tym wypadku
schematem obrazu Poussina (ryc. 11—12) przedstawiającego Ostatnią
Wieczerzę w pierwszej serii30. Przejął stamtąd tylko upozowanie apo-
stołów spoczywających na łożach i ustawienie stołów. Ugrupowanie po-
O. Grautoff, op. cit, t. II, s. 159, ryc. 96.
138
Narodowe w Krakowie
traktowania głów ręce mają rysunek schematyczny, bez zaznaczenia
indywidualnych cech modelu. W pierwszoplanowej grupie apostołów,
po prawej stronie od widza, powtarza się dwukrotnie ta sama poza,
znacznie zaś lepszy układ widoczny jest w lewej stronie kompozycji.
Wrażenie głębi, niedość uzasadnione perspektywą linearną, starał się
artysta podkreślić umieszczeniem na pierwszym planie dużych wazo-
nów i stolika o antycznych formach. Dzięki temu motywowi udało mu
się również przerwać monotonną płaszczyznę obrusa na biesiadnym
stole.
W kompozycji opony Eucharistia okazał autor kartonów nieco wię-
cej samodzielności, gdyż tylko częściowo posłużył się w tym wypadku
schematem obrazu Poussina (ryc. 11—12) przedstawiającego Ostatnią
Wieczerzę w pierwszej serii30. Przejął stamtąd tylko upozowanie apo-
stołów spoczywających na łożach i ustawienie stołów. Ugrupowanie po-
O. Grautoff, op. cit, t. II, s. 159, ryc. 96.
138