Ryc. 15. Nicolas Poussin, Kapłaństwo, rycina do serii I. Belvoir Castle, Zbiory Duke
of BuMand. (Wg Grautoffa)
tło architektoniczne, w rozplanowaniu zaś grup biorących udział w akcji
występują w oponie Woutersa tylko niewielkie różnice polegające na
większym skupieniu postaci.
Sakrament Kapłaństwa (ryc. 16; Oido), wym.: 5,20 X
3,34 m. Tło opony stanowi krajobraz z zadrzewionym wzgórzem i świą-
tynią na lewo od widza; na bliższym planie z prawej strony widać
drogę i zbocze, na którym rośnie pochyłe drzewo. Dominantą kompo-
zycji jest postać Chrystusa w antycznie udrapowanym płaszczu oraz
św. Piotr, który klęcząc odbiera klucze z rąk Chrystusa. Z tą grupą
wiąże się kompozycyjnie kilka postaci apostołów zbliżających się ku
przodowi sceny, którzy gestami i wyrazami twarzy objawiają swój żywy
udział w akcji. Na prawo widnieje grupa apostołów o spokojnej po-
stawie. Postać klęczącego apostoła łączy obie grupy w kompozycyjną
całość. Głowy apostołów, zwłaszcza w grupie kroczącej ku przodowi,
i św. Piotra potraktowano realistycznie, natomiast rysy Chrystusa są
idealizowane. Nasilenie uczuciowe postaci podkreślają gesty i układ
rąk o dobrym, lecz schematycznym rysunku, typowym dla wielu kom-
pozycji w. XVII.
140
of BuMand. (Wg Grautoffa)
tło architektoniczne, w rozplanowaniu zaś grup biorących udział w akcji
występują w oponie Woutersa tylko niewielkie różnice polegające na
większym skupieniu postaci.
Sakrament Kapłaństwa (ryc. 16; Oido), wym.: 5,20 X
3,34 m. Tło opony stanowi krajobraz z zadrzewionym wzgórzem i świą-
tynią na lewo od widza; na bliższym planie z prawej strony widać
drogę i zbocze, na którym rośnie pochyłe drzewo. Dominantą kompo-
zycji jest postać Chrystusa w antycznie udrapowanym płaszczu oraz
św. Piotr, który klęcząc odbiera klucze z rąk Chrystusa. Z tą grupą
wiąże się kompozycyjnie kilka postaci apostołów zbliżających się ku
przodowi sceny, którzy gestami i wyrazami twarzy objawiają swój żywy
udział w akcji. Na prawo widnieje grupa apostołów o spokojnej po-
stawie. Postać klęczącego apostoła łączy obie grupy w kompozycyjną
całość. Głowy apostołów, zwłaszcza w grupie kroczącej ku przodowi,
i św. Piotra potraktowano realistycznie, natomiast rysy Chrystusa są
idealizowane. Nasilenie uczuciowe postaci podkreślają gesty i układ
rąk o dobrym, lecz schematycznym rysunku, typowym dla wielu kom-
pozycji w. XVII.
140