DOI article:
Skowronek, Stefan: Grupa greckich staterów wklȩsłych z. w. VI/V p. n. e.
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0013
3 b. 4-b. 5b.
Ryc. 3—5. Kroton, srebrne statery, ok. r. 550—480 p.n.e. Kraków, Muzeum Narodowe.
że świadectwa zepsucia Sybarytów, podawane przeważnie przez późne
rzymskie źródła, należy przyjmować z pewnym zastrzeżeniem. Nie da się
jednak zaprzeczyć, że wielkie bogactwa rozwinęły u Sybarytów gorączkę
używania, zmieniając wytworność obyczajów w nadmierny zbytek czy nawet
wyuzdanie. Szybki rozwój Sybaris wzbudzał zazdrość u sąsiednich Krotoń-
czyków, którzy uważali to miasto za swego rywala. W r. 510 doszło do kon-
łliktu zbrojnego. Znienawidzona Sybaris została zniszczona przez Krotoń-
czyków. Zburzono mury, zrównano z ziemią wszystkie znaczniejsze gmachy
miejskie, wreszcie dla ostatecznej ruiny odwrócono bieg rzeki Krathis i za-
lano jej wodami miejsce, na którym wznosiło się miasto. Mieszkańcy miasta
uszli częściowo do Laos i Skidros nad Morzem Tyrreńskim, przy pomocy
Posejdończyków odbudowali potem swe miasto w małej odległości od miejsca
dawnego. Ta nowa Sybaris niedługo jednak cieszyła się życiem, ponieważ
Krotończycy, zazdrośni, że odżywa ich dawny wróg, wypędzili ponownie
nieszczęsnych kolonistów' i zburzyli mury miasta w r. 448. Krótki ale wspa-
niały okres rozkwitu Sybaris zostawił nam monety, które sięgają w. VI.
Wyobrażony na nich byk jest może upostaciowaniem rzeki Krathis lub po
prostu symbolem płodności okolicy.
Na południe od Sybaris, na wybrzeżu dzisiejszej Kalabrii powstała druga
wielka kolonia achajska Kroton, założona przez osadników z miasta Rhy-
Ryc. 3—5. Kroton, srebrne statery, ok. r. 550—480 p.n.e. Kraków, Muzeum Narodowe.
że świadectwa zepsucia Sybarytów, podawane przeważnie przez późne
rzymskie źródła, należy przyjmować z pewnym zastrzeżeniem. Nie da się
jednak zaprzeczyć, że wielkie bogactwa rozwinęły u Sybarytów gorączkę
używania, zmieniając wytworność obyczajów w nadmierny zbytek czy nawet
wyuzdanie. Szybki rozwój Sybaris wzbudzał zazdrość u sąsiednich Krotoń-
czyków, którzy uważali to miasto za swego rywala. W r. 510 doszło do kon-
łliktu zbrojnego. Znienawidzona Sybaris została zniszczona przez Krotoń-
czyków. Zburzono mury, zrównano z ziemią wszystkie znaczniejsze gmachy
miejskie, wreszcie dla ostatecznej ruiny odwrócono bieg rzeki Krathis i za-
lano jej wodami miejsce, na którym wznosiło się miasto. Mieszkańcy miasta
uszli częściowo do Laos i Skidros nad Morzem Tyrreńskim, przy pomocy
Posejdończyków odbudowali potem swe miasto w małej odległości od miejsca
dawnego. Ta nowa Sybaris niedługo jednak cieszyła się życiem, ponieważ
Krotończycy, zazdrośni, że odżywa ich dawny wróg, wypędzili ponownie
nieszczęsnych kolonistów' i zburzyli mury miasta w r. 448. Krótki ale wspa-
niały okres rozkwitu Sybaris zostawił nam monety, które sięgają w. VI.
Wyobrażony na nich byk jest może upostaciowaniem rzeki Krathis lub po
prostu symbolem płodności okolicy.
Na południe od Sybaris, na wybrzeżu dzisiejszej Kalabrii powstała druga
wielka kolonia achajska Kroton, założona przez osadników z miasta Rhy-