DOI Artikel:
Kapera, Zdzisław Jan: Terakotowy model barki morskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25235#0049
w Salaminie, a trzeci, o nieznanej proweniencji, pochodzi z zakupu Mu-
zeum Cypryjskiego w r. 19 3 7 22.
Różni archeologowie próbowali powiązać znaleziska terakotowych mo-
deli okrętów w Amathus z dwoma przekazami Apollodorosa (Epitome,
III, 9) i Eustathiusa (Schol. Horn. II. XI, 20) o Kinyrasie23. Kinyras to
dość zagadkowa, legendarna postać w dziejach Cypru 24. Miał panować
w Pafos (wybrzeże południowo-zachodnie Cypru) w okresie wojny tro-
jańskiej. Na temat jego pochodzenia spotykamy u starożytnych różne po-
glądy. Jak pisał L. Heuzey, Kinyras jest jednym z herosów, których ludy 22 23 24
22 Co do okręciku z Kalokhorio tis Klirou, zob. A. H. S. M e g a w, Archaeology
in Cyprus, 1953, (JHS 74, 1954, s. 174, fig. 1). — V. Karageorghis, Ten Years
of Archaeology in Cyprus, 1953—1962 (AA 1963, szp. 561 i fig. 38). — K a p e r a, Te-
rakotowa flota Kinyrasa, o.c., fig. 5 na s. 201 oraz Tresors de Chypre (Katalog wy-
stawy w Musee des Arts Decoratifs), Paris 1967, s. 62, nr kat. 51, fig. na s. 61
i K. Majewski, Przegląd najnowszego piśmiennictwa z zakresu historii an-
tycznej kultury materialnej (KHKM 17, 1969, nr 2, s. 253). Model z Sala-
miny przechowywany w Muzeum Cypryjskim w Nikozji (nr 3355) pochodzi
z badań Agory w latach 1890—1891 (por. CCM, o.c., s. 114 oraz s. 213 i 11). Co do
trzeciego z wymienionych zabytków — por. P. Dikaios, Principal acąuisitions
oj the Cyprus Museum, 1937—1939 (Report of the Department of Antiąuities, Cyprus,
1937—1939, Nicosia 1951, s. 201, tabl. XLII, 6) oraz Dikaios, Guide o.c., s. 204.
23 L. P. di Cesnola, Cypern, seine alten Stddte, Graber und Tempel, Jena
1879, s. 5 i 415. — M. Ohnefalsch-Richter, Kypros, die Bibel und Homer
(KBH), Berlin 1893, s. 465. — Smith, Excavations in Cyprus, o. c., s. 113 n. —
Ohnefalsch-Richter i Myres, CCM, o. e., s. 114. — J. L. M y r e s, Hand-
book of the Cesnola Collection of Antiąuities (= Handbook CC), New York 1914,
s. 348. — Dikaios, Guide, o. c., s. 204. — R u x e r, maszynopis cytowany, uwagi
przy nr 2 katalogu.
24 Por. uwagi o charakterze ogólnym: G j e r s t a d, SCE IV: 2, o. c., s. 429 n.
Tamże bliższa literatura do r. 1948. Kinyras jest postacią bardzo ostatnio absorbu-
jącą uwagę semitologów, orientalistów i historyków rejonu bliskowschodniego. Por.
R. Dussaud, Kinyras. Etude sur les anciens cultes chypriotes (Syria XXVII, 1950,
s. 57—81). — S. K i r s t, Kinyras, Konig von Kypros, und El, Schopfer der Erde
(Forschungen und Fortschritte [F & F] 30, 1956, s. 185—189). Ostatnio opublikowane
uwagi A. Jirku wydają się ostatecznie wyjaśniać genezę imienia Kinyras. Na uga-
ryckich listach bóstw natrafiono bowiem na imię: knr = ki-na-rum. Imię cypryj-
skiego herosa pochodzi więc od syro-palestyńskiego imienia bóstwa Kinaru. Por.
J. Nougayrol, Nouveaux textes d’Ugarit en cuneiform.es babyloniens (20e cam-
pagne, 1956) (CRAIBL 1957, s. 82 n) oraz A. Jirku, Der Kyprische Heros Kinyras
und der syrische Gott Kinaru(m) (F & F 37, 1963, s. 211). Sylwetkę Kinyrasa oma-
wia bardzo dokładnie J. Pairman Brown w artykule Kothar, Kinyras und Ky-
thereia (Journal of Semitic Studies 10, 1965, s. 197—219). Cytuje on omawiany prze-
kaz Eustathiosa i wzmiankuje informację Apollodorosa, ale nie ustosunkowuje się
do nich krytycznie. Uważa je jedynie za potwierdzenie faktu, że heros był żegla-
rzem, względnie rybakiem. Źródło legend o Kinyrasie widzi w mitologii fenickiej.
Według niego Kinyras to fenicki Kuthar. Por. Brown, o. c., s. 205 n.
43
zeum Cypryjskiego w r. 19 3 7 22.
Różni archeologowie próbowali powiązać znaleziska terakotowych mo-
deli okrętów w Amathus z dwoma przekazami Apollodorosa (Epitome,
III, 9) i Eustathiusa (Schol. Horn. II. XI, 20) o Kinyrasie23. Kinyras to
dość zagadkowa, legendarna postać w dziejach Cypru 24. Miał panować
w Pafos (wybrzeże południowo-zachodnie Cypru) w okresie wojny tro-
jańskiej. Na temat jego pochodzenia spotykamy u starożytnych różne po-
glądy. Jak pisał L. Heuzey, Kinyras jest jednym z herosów, których ludy 22 23 24
22 Co do okręciku z Kalokhorio tis Klirou, zob. A. H. S. M e g a w, Archaeology
in Cyprus, 1953, (JHS 74, 1954, s. 174, fig. 1). — V. Karageorghis, Ten Years
of Archaeology in Cyprus, 1953—1962 (AA 1963, szp. 561 i fig. 38). — K a p e r a, Te-
rakotowa flota Kinyrasa, o.c., fig. 5 na s. 201 oraz Tresors de Chypre (Katalog wy-
stawy w Musee des Arts Decoratifs), Paris 1967, s. 62, nr kat. 51, fig. na s. 61
i K. Majewski, Przegląd najnowszego piśmiennictwa z zakresu historii an-
tycznej kultury materialnej (KHKM 17, 1969, nr 2, s. 253). Model z Sala-
miny przechowywany w Muzeum Cypryjskim w Nikozji (nr 3355) pochodzi
z badań Agory w latach 1890—1891 (por. CCM, o.c., s. 114 oraz s. 213 i 11). Co do
trzeciego z wymienionych zabytków — por. P. Dikaios, Principal acąuisitions
oj the Cyprus Museum, 1937—1939 (Report of the Department of Antiąuities, Cyprus,
1937—1939, Nicosia 1951, s. 201, tabl. XLII, 6) oraz Dikaios, Guide o.c., s. 204.
23 L. P. di Cesnola, Cypern, seine alten Stddte, Graber und Tempel, Jena
1879, s. 5 i 415. — M. Ohnefalsch-Richter, Kypros, die Bibel und Homer
(KBH), Berlin 1893, s. 465. — Smith, Excavations in Cyprus, o. c., s. 113 n. —
Ohnefalsch-Richter i Myres, CCM, o. e., s. 114. — J. L. M y r e s, Hand-
book of the Cesnola Collection of Antiąuities (= Handbook CC), New York 1914,
s. 348. — Dikaios, Guide, o. c., s. 204. — R u x e r, maszynopis cytowany, uwagi
przy nr 2 katalogu.
24 Por. uwagi o charakterze ogólnym: G j e r s t a d, SCE IV: 2, o. c., s. 429 n.
Tamże bliższa literatura do r. 1948. Kinyras jest postacią bardzo ostatnio absorbu-
jącą uwagę semitologów, orientalistów i historyków rejonu bliskowschodniego. Por.
R. Dussaud, Kinyras. Etude sur les anciens cultes chypriotes (Syria XXVII, 1950,
s. 57—81). — S. K i r s t, Kinyras, Konig von Kypros, und El, Schopfer der Erde
(Forschungen und Fortschritte [F & F] 30, 1956, s. 185—189). Ostatnio opublikowane
uwagi A. Jirku wydają się ostatecznie wyjaśniać genezę imienia Kinyras. Na uga-
ryckich listach bóstw natrafiono bowiem na imię: knr = ki-na-rum. Imię cypryj-
skiego herosa pochodzi więc od syro-palestyńskiego imienia bóstwa Kinaru. Por.
J. Nougayrol, Nouveaux textes d’Ugarit en cuneiform.es babyloniens (20e cam-
pagne, 1956) (CRAIBL 1957, s. 82 n) oraz A. Jirku, Der Kyprische Heros Kinyras
und der syrische Gott Kinaru(m) (F & F 37, 1963, s. 211). Sylwetkę Kinyrasa oma-
wia bardzo dokładnie J. Pairman Brown w artykule Kothar, Kinyras und Ky-
thereia (Journal of Semitic Studies 10, 1965, s. 197—219). Cytuje on omawiany prze-
kaz Eustathiosa i wzmiankuje informację Apollodorosa, ale nie ustosunkowuje się
do nich krytycznie. Uważa je jedynie za potwierdzenie faktu, że heros był żegla-
rzem, względnie rybakiem. Źródło legend o Kinyrasie widzi w mitologii fenickiej.
Według niego Kinyras to fenicki Kuthar. Por. Brown, o. c., s. 205 n.
43