DOI issue:
Rozprawy
DOI article:Kołodziejowa, Bolesława: Miejskie Muzeum Przemysłowe im. dra Adraina Branieckiego w Karkowie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.25233#0239
BOLESŁAWA KOŁODZIEJOWA
okazów. W ten sposób prawie całkowicie zlikwidowano działy: przyrody,
górnictwa i przemysłu chemicznego. Znacznie zmiejszono zbiory grafiki arty-
stycznej, broni, modeli. W innych działach selekcja objęła głównie etnografię
w postaci licznych dubletów i przedmiotów trudnych do konserwacji, jak skóry
i futra.
Po roku 1913 poszerzono katalog o dwa następne działy: XXI — opraw
książkowych i XXII — pisanek.
W roku 1929 zbiór osiągnął cyfrę 25000 okazów61, a w latach trzy-
dziestych przekroczył liczbę 30000 pozycji inwentarzowych, łącznie z po-
zycjami unieważnionymi. Obliczenia orientacyjne zbiorów przejętych przez
Muzeum Narodowe w Krakowie z roku 1962 wykazują stan 20 475 pozycji
inwentarzowych. Katalog działowy znaczony był cyfrą rzymską przed nume-
rem kolejnym działu, obok cyfry działu występują zawsze duże litery alfabetu
określające podług specyficznego szyfru charakter obiektu, jego klasę oraz sta-
dium produkcji, gdyż działy zawierały zarówno gotowy przedmiot, jak i ma-
teriały pomocnicze produkcji, wyroby polskie i obce, ludowe, szkolne, archeolo-
giczne. Obiekty muzealne znaczone były w nietypowy sposób: miały metryczki
210 z dobrego papieru z wypisanymi numerami inwentarza, cyfrą działu i numerem
działu, nazwą przedmiotu, jego pochodzeniem i sposobem nabycia. Metryczki
te przyklejano lub przywiązywano do obiektów na mocnych nitkach. Przy
częstych przenoszeniach zbiorów, wypożyczeniach i ekspozycjach metryczki
okazały się niepraktyczne, toteż po włączeniu zbiorów do Muzeum Narodo-
wego zastosowano ogólnie przyjęty sposób znakowania okazów bezpośrednio
na obiekcie.
c. Budowa nowego gmachu. 27 listopada 1888 staraniem dra Adriana
Baranieckiego Rada M. Krakowa uchwaliła budowę nowego gmachu dla
Muzeum Przemysłowego w Krakowie. Realną podstawę tej uchwały stanowiła
ofiarność Kasy Oszczędności, która doraźnie na ten cel przeznaczyła 30000
guldenów, a powiększyła ten fundusz w latach następnych o 348000
koron. 8 kwietnia 1897, po śmierci założyciela Muzeum, Rada M. Krakowa
podjęła drugą uchwałę ogłaszając konkurs na budowę nowego gmachu i za-
twierdziła program budowy, lecz obie uchwały nie zostały zrealizowane 62.
Dopiero wielka akcja reorganizacyjna podjęta w roku 1904 przez Jerzego
Warchałowskiego wysunęła zagadnienie budowy nowego muzeum na plan
pierwszy. Jednakże projekt budowy gmachu przy pl. Św. Ducha, na miejscu
obecnego Teatru im. Juliusza Słowackiego, został zarzucony. Realizację
projektu budowy przyspieszył wspomniany artykuł Tadeusza Stryjeńskiego 63,
wykorzystujący rocznicę sześćdziesięciolecia rządów Franciszka Józefa dla
nadania Muzeum imienia cesarza. Nie było to oczywiście wyrazem wierno-
poddaństwa, ale zabiegiem dyplomatycznym w celu uzyskania protekcji.
Tadeusz Stryjeński został mianowany dyrektorem Muzeum i jemu powierzono
41 K. Witkiewicz Bibliografia druków Muzeum Przemysłowego za lata 1868—1928. [Wstęp].
Kraków 1929.
®* Till o. c. s. 9—10.
*3 T. Stryjeński Instytut Sztuk i Rzemiosł. Kraków 1906.
okazów. W ten sposób prawie całkowicie zlikwidowano działy: przyrody,
górnictwa i przemysłu chemicznego. Znacznie zmiejszono zbiory grafiki arty-
stycznej, broni, modeli. W innych działach selekcja objęła głównie etnografię
w postaci licznych dubletów i przedmiotów trudnych do konserwacji, jak skóry
i futra.
Po roku 1913 poszerzono katalog o dwa następne działy: XXI — opraw
książkowych i XXII — pisanek.
W roku 1929 zbiór osiągnął cyfrę 25000 okazów61, a w latach trzy-
dziestych przekroczył liczbę 30000 pozycji inwentarzowych, łącznie z po-
zycjami unieważnionymi. Obliczenia orientacyjne zbiorów przejętych przez
Muzeum Narodowe w Krakowie z roku 1962 wykazują stan 20 475 pozycji
inwentarzowych. Katalog działowy znaczony był cyfrą rzymską przed nume-
rem kolejnym działu, obok cyfry działu występują zawsze duże litery alfabetu
określające podług specyficznego szyfru charakter obiektu, jego klasę oraz sta-
dium produkcji, gdyż działy zawierały zarówno gotowy przedmiot, jak i ma-
teriały pomocnicze produkcji, wyroby polskie i obce, ludowe, szkolne, archeolo-
giczne. Obiekty muzealne znaczone były w nietypowy sposób: miały metryczki
210 z dobrego papieru z wypisanymi numerami inwentarza, cyfrą działu i numerem
działu, nazwą przedmiotu, jego pochodzeniem i sposobem nabycia. Metryczki
te przyklejano lub przywiązywano do obiektów na mocnych nitkach. Przy
częstych przenoszeniach zbiorów, wypożyczeniach i ekspozycjach metryczki
okazały się niepraktyczne, toteż po włączeniu zbiorów do Muzeum Narodo-
wego zastosowano ogólnie przyjęty sposób znakowania okazów bezpośrednio
na obiekcie.
c. Budowa nowego gmachu. 27 listopada 1888 staraniem dra Adriana
Baranieckiego Rada M. Krakowa uchwaliła budowę nowego gmachu dla
Muzeum Przemysłowego w Krakowie. Realną podstawę tej uchwały stanowiła
ofiarność Kasy Oszczędności, która doraźnie na ten cel przeznaczyła 30000
guldenów, a powiększyła ten fundusz w latach następnych o 348000
koron. 8 kwietnia 1897, po śmierci założyciela Muzeum, Rada M. Krakowa
podjęła drugą uchwałę ogłaszając konkurs na budowę nowego gmachu i za-
twierdziła program budowy, lecz obie uchwały nie zostały zrealizowane 62.
Dopiero wielka akcja reorganizacyjna podjęta w roku 1904 przez Jerzego
Warchałowskiego wysunęła zagadnienie budowy nowego muzeum na plan
pierwszy. Jednakże projekt budowy gmachu przy pl. Św. Ducha, na miejscu
obecnego Teatru im. Juliusza Słowackiego, został zarzucony. Realizację
projektu budowy przyspieszył wspomniany artykuł Tadeusza Stryjeńskiego 63,
wykorzystujący rocznicę sześćdziesięciolecia rządów Franciszka Józefa dla
nadania Muzeum imienia cesarza. Nie było to oczywiście wyrazem wierno-
poddaństwa, ale zabiegiem dyplomatycznym w celu uzyskania protekcji.
Tadeusz Stryjeński został mianowany dyrektorem Muzeum i jemu powierzono
41 K. Witkiewicz Bibliografia druków Muzeum Przemysłowego za lata 1868—1928. [Wstęp].
Kraków 1929.
®* Till o. c. s. 9—10.
*3 T. Stryjeński Instytut Sztuk i Rzemiosł. Kraków 1906.