Scheller, Immanuel Johann Gerhard: Imm. Io. Gerh. Schelleri Compendivm Praeceptorum Stili Bene Latini Iin Primis Ciceroniani Sev Eloqventiae Latine Declarandae: In Vsvm Praelectionvm (Lipsiae, 1785) [VD18 12107468]

^io .P. //. s. 3.
SEC T. HI.
Fontes remotiores sunt hi:
I) pn7sr/i?n/7M et /h/nn?, quod in varias
formas se vertere, leque ad auditores ledoresque ac-
commodare polht.
II) Do^rma /a^a et ut scias multa, qui-
bus oratio varietur, sententiae priscae aha velfe donen-
tur cet.
III) (hgazYio azzzwosMW /^MMaaorzzzn, ut scias,
quid iis placeat, quid non. Multi putant, quidquid
prisci dixerint , id per se et ubique placere debere.
Male. Nam a) prisci erant homines: b) omnia prae-
clare dida, Ii lemper eodem modo dicuntur, amit-
tunt tandem grat-am.
IV) Ledio librorum luavitate iusla conditorum.
SECT. IV.
Z7s /bnszYw yiz*opzor/^i*.
illa a^Tza';' adiuvatur
I) Haec per se hiavis eH,
ut omnis obscuritas moleha. Nam 1) omnis homo
gaudet, Ii quid facile intelligit: exemplo sunt pueri.
1) omnis homo diicere et suam cognitionem augere
cupit, paucis exceptis: ubi tamen caula forsan latet in
parentibus vel magiiiris.
II) h. e. quando res ita trada-
tur, ut eius magnitudo, pulchritudo, turpitudo cet.
sentiatur. Placet enim nobis commotio animi nohri:
lacrymae quoque nolfrae nobis interdum placent.
III) ps h. e. quando
neque nimis multa, neque nimis pauca dicimus. Sed
a) hoc