DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.34518#0394
3 74 ^^M7ix:7771 77^
Iidem dicuntur ei, ad negandum id, quod voluerat,
scripsiUe o pro ou. Qui contra negant Lacedaemoniis
fui ile genus dicendi, dicunt, eos camille eloquentia:
sle Cicero, v. c. Brut. i 3. ubi ait: z^ro
Aor (orasor^w).
Poliat hic opponi, utut Cicero nihil audiverit, tamen
potuisle Lacedaemone Oratores ede; res eorum, quip-
pe mercaturae expertium, erant ignotiores. —- Sed tota
ilia iis, tota quaeliio nititur in notione
Hanc si cum Cicerone ponimus in rgum I,a-
cones caruerunt eloquentia. Sin eloquentiam dicimus
elle facultatem de rebus perlpicue, graviter et luaviter
dicendi, vel etiam perluadendi, quocunque modo id
Hat, non video, cur Lacedaemonii, qui haud dubie
, atque ita prr/pzcMi?, groz^r et yMouzfsr
dicere potuere, eloquentiae laude careant. a) Lycur-
gus iis luas leges perlualit b) Philippus intellexit eorum
mentem in verbis: A;ovJc"4o$ er cet. c) con-
veniebant et deliberabant inter le de republica : hic
opus erat perluahone, perspicuitate, gravitate et
suavitate, ut conliiia lua ceteris probarent: uno verbo
Nam h quis paucis verbis idem , quod
alius multis, efficit, an ille minus eloquens eltquam
hic? Eloquentiae magnitudo non ex ornamentis sed
ex eius ederis iudicari debet. Omnis eloquentia,
etiam romana (vid. v. c. oratio Menenii Agrippae ap.
Livium) primis temporibus brevis ac Laconica fuit.
Brevitas haec oritur e paupertate, matre parsimoniae.
Ubi luxuries elf in vita, ibi luxuries quoque eli in ver-
bis, Natio paucis rebus ad vitam sudentandam con-
tenta , paucis item verbis elf contenta : elt legibus
obedientior, modeslior et facilius atque adeo z/^r-
^oBecfipotesh Sic Roma, quamdiu pauper et parh-
moniae amans erat, tamdiu brevitatem dicendi ama-
vit. At luxuria, Elia divitiarum, parit luxuriem ver-
borum:
Iidem dicuntur ei, ad negandum id, quod voluerat,
scripsiUe o pro ou. Qui contra negant Lacedaemoniis
fui ile genus dicendi, dicunt, eos camille eloquentia:
sle Cicero, v. c. Brut. i 3. ubi ait: z^ro
Aor (orasor^w).
Poliat hic opponi, utut Cicero nihil audiverit, tamen
potuisle Lacedaemone Oratores ede; res eorum, quip-
pe mercaturae expertium, erant ignotiores. —- Sed tota
ilia iis, tota quaeliio nititur in notione
Hanc si cum Cicerone ponimus in rgum I,a-
cones caruerunt eloquentia. Sin eloquentiam dicimus
elle facultatem de rebus perlpicue, graviter et luaviter
dicendi, vel etiam perluadendi, quocunque modo id
Hat, non video, cur Lacedaemonii, qui haud dubie
, atque ita prr/pzcMi?, groz^r et yMouzfsr
dicere potuere, eloquentiae laude careant. a) Lycur-
gus iis luas leges perlualit b) Philippus intellexit eorum
mentem in verbis: A;ovJc"4o$ er cet. c) con-
veniebant et deliberabant inter le de republica : hic
opus erat perluahone, perspicuitate, gravitate et
suavitate, ut conliiia lua ceteris probarent: uno verbo
Nam h quis paucis verbis idem , quod
alius multis, efficit, an ille minus eloquens eltquam
hic? Eloquentiae magnitudo non ex ornamentis sed
ex eius ederis iudicari debet. Omnis eloquentia,
etiam romana (vid. v. c. oratio Menenii Agrippae ap.
Livium) primis temporibus brevis ac Laconica fuit.
Brevitas haec oritur e paupertate, matre parsimoniae.
Ubi luxuries elf in vita, ibi luxuries quoque eli in ver-
bis, Natio paucis rebus ad vitam sudentandam con-
tenta , paucis item verbis elf contenta : elt legibus
obedientior, modeslior et facilius atque adeo z/^r-
^oBecfipotesh Sic Roma, quamdiu pauper et parh-
moniae amans erat, tamdiu brevitatem dicendi ama-
vit. At luxuria, Elia divitiarum, parit luxuriem ver-
borum: