DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.33687#0031
Cave tamen, ne huic definitioni duplex tibi obhare vi-
deatur argumentum. Alterum, quod in ipla lege commemo-
ratur, atque in eo conlihit, ut ita
yrA per AA7Hyhy Ss
jhwd/ alteri autem per alterum iniqua conditio non
debeat inferri, per L. 74. de R'. I. Sed respondet IcTus, do-
mino iervitutis aliud quoddam commodum accesfsse, illud vi-
delicet, rhvny h Ayiiw
oAor/oy mposrrfA/M &' JAwy <A?%oy cui adjici polle
videtur, quod dominus iervitutis, ubi viam per alteram fun-
di partem amittit, iibi ipie imputare debeat, cur non per il-
lam quoque fundi partem via usus iit, neque itaque damnum
sentireintelligatur, quod sua culpa sentit. L. 203. deR. I.
Alterum idque gravius, quod illi sententiae IcTi ad ver-
sari videtur, dubium eo redit, quod licet in infinito conilituta
sit via, i. e. sine ulla certi loci determinatione per totum fun-
dum competat, tamen aut qua primum dominus servitutis ire
agere direxerit, per illam partem semper eundem iit, ceterae-
que partes liberae fiant juxta L. 13. ^.1. deS. P. R. nec am-
plius mutandae viae potesiatem habeat / L;p. de Servit, aut ar-
biter dandus sit, qui viam determinet, di& L. 13. $. i.Prasd.
ruh. adeoque magis decido casus anterioris, ubi de fundo ser-
viente per latitudinem viae diviso actum, & hic recurrere de-
buisse videatur. Ah enimvero htec omnia, quxi de exercitio
servitutis viae ad certum locum aut usu aut arbitrio determi-
natum rehringendo notata lunt, non nili adyys^mxAAviae, P
quae propter praesumtam partium voluntatem ex legis dilpositio-
ue eidem inesfe creduntur, pertinere observandum est, atque
eapropter allegatam legem referendam esse ad casus, ubi domi-
C 3 nus
deatur argumentum. Alterum, quod in ipla lege commemo-
ratur, atque in eo conlihit, ut ita
yrA per AA7Hyhy Ss
jhwd/ alteri autem per alterum iniqua conditio non
debeat inferri, per L. 74. de R'. I. Sed respondet IcTus, do-
mino iervitutis aliud quoddam commodum accesfsse, illud vi-
delicet, rhvny h Ayiiw
oAor/oy mposrrfA/M &' JAwy <A?%oy cui adjici polle
videtur, quod dominus iervitutis, ubi viam per alteram fun-
di partem amittit, iibi ipie imputare debeat, cur non per il-
lam quoque fundi partem via usus iit, neque itaque damnum
sentireintelligatur, quod sua culpa sentit. L. 203. deR. I.
Alterum idque gravius, quod illi sententiae IcTi ad ver-
sari videtur, dubium eo redit, quod licet in infinito conilituta
sit via, i. e. sine ulla certi loci determinatione per totum fun-
dum competat, tamen aut qua primum dominus servitutis ire
agere direxerit, per illam partem semper eundem iit, ceterae-
que partes liberae fiant juxta L. 13. ^.1. deS. P. R. nec am-
plius mutandae viae potesiatem habeat / L;p. de Servit, aut ar-
biter dandus sit, qui viam determinet, di& L. 13. $. i.Prasd.
ruh. adeoque magis decido casus anterioris, ubi de fundo ser-
viente per latitudinem viae diviso actum, & hic recurrere de-
buisse videatur. Ah enimvero htec omnia, quxi de exercitio
servitutis viae ad certum locum aut usu aut arbitrio determi-
natum rehringendo notata lunt, non nili adyys^mxAAviae, P
quae propter praesumtam partium voluntatem ex legis dilpositio-
ue eidem inesfe creduntur, pertinere observandum est, atque
eapropter allegatam legem referendam esse ad casus, ubi domi-
C 3 nus