Malinowski, Jerzy [Hrsg.]; Siemiradzki, Henryk [Gefeierte Pers.]: Co znajduje się w obrazach Henryka Siemiradzkiego? (Sztuka Europy Wschodniej / The Art of Eastern Europe, Warszawa: Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata, 2017)

Czas poszukiwań. Młodzieńcze obrazy rodzajowe Henryka Siemiradzkiego

73

II. 6. Sprzedawca tykw, 1869, olej, płótno, 55 x 40 cm,
wł. prywatna, Rosja. II. za: Карпова (2008: 11)


związanycł E
w malarsr E" m
dzieńczycł E
zachowało E"cvl
nych jest л E

— o
az po mes ="
społecznej E-^
Przycz1 E-
tyce rodzą E-^
dorobku 1 E-
— N
w powsze< =—
nawiązyw; E-
XIX wiek
nionymi f E~
mi chwilo' E-^
nia owcze. =-
= CO
zaicznych -
co wiemy E_

O


traktował jako potencjalne źródło zarobku, któ-
ry miał podreperować jego budżet, zwłaszcza na
pierwszych latach studiów. Obrazy z 1867 roku,
owe „żanrowe scenki z życia petersburskiego”, wy-
konał w nadziei na zdobycie premii, wyznaczonej
przez petersburskie Towarzystwo Zachęty Sztuk
Pięknych '0. Podobne wątki były przedmiotem jego
„obstalunków” wykonywanych po godzinach pracy
na uczelni. W liście do rodziny wspomina choćby
obraz przedstawiający „małorosyjskiego bandu-
rzystę, któremu dziewczyna przy studni daje pić”,
wykonany dla petersburskiego kolekcjonera Alek-
sandra Iwaszowa30 31. Przynajmniej kilkukrotnie swo-
je sceny rodzajowe Siemiradzki umieszczał w salo-
nie marszanda A. Beggrowa, mając nadzieję na ich
sprzedanie32. Odpowiadając na potrzeby rynku, ar-
tysta świadomie wybierał wątki lekkie i przyjemne
dla oka, które miały szansę spodobać się potencjal-
nym odbiorcom.
Wraz z postępami w edukacji jego postawa ar-
tystyczna zaczęła się stopniowo przekształcać, a po-
glądy krystalizować. W przywołanej już we wstępie

30 Dużyk (1986: 75).
31 Dużyk (1986: 83).
32 Лебедева (1997: 12).