Pliniana
clajjit„
LIBER IV. CAP. I. 147
IV. Germanorum vniuerse genera fuere quinque, Concik*.
quod Plinius vnus istius diuisionis scriptor ex maiorum ad- Pl^njl
seuerathaud dubie memoriis: VINDELI, INGAE V O- rationeil-
NES, ISTAE VOMES, HERMIONES, & quirita pars parti-
PEVCINL Et priora vocabula ipse etiam memorauit Ta-
citus, eorumque ortum & principia ex priscis nostrorum ma-
iorum exposuit carminibus. Siluit contra Peucinos-, eorum-
que loco inter generalia nomina, Marfornm, Gambrluiorum,
alia, percensuit (b). Nempe qute adparentis
optimorum audorum disTensionis vera exiititcausa, ex priscis
cantionibus originis conditorumque Germanicte nationis or-
dinem explicaturus Tacitus satis habuit, qute vera & antiqua
nomina ab illis manauerint, demonstrarej non classescura-
uitciuitatum, earumquevocabula, qua:quippe eiusauo pro-
pe antiquari coeperant. Idem proinde prorsus praetermisit
Peucinorum, seuBastarnarum, nomen, cum non nisi ad pro-
pria: Germania: populos, nec ad alia eorum, quam antiquisfi-
ma,&a gentis conditoribus accepta, nomina, animum tum
attenderet. E contrario Plinius, dissimulatis nominum ini-
tiis, quot inde ciuitatum genera illis inhgnita vocabulis super-
sint, indicare tantum constituit. Eo igitur animo Marfos
Gambriuiosopiz ille tacuit, quod, licet nomina veturia, exigu-
as tantummodo id temporis notarent duitates: Sueuos etiam
in Hermionibus numerauit, capacitate illius nominis procul
T 2 dubio
('b) Plinius Lib, IV. Cap. XIV, Ger-
manorum genera quinque : Vindeli ;
quorum pars Burgundiones, Varrini,
Carini, Guttones. Alterum genus ln-
gauones ; quorum pars Cimbri, Teuto-
nes, ac Cauchorum gentes. Proximi
autem Rheno Isseeuones, quorum pars
Cimbri mediterranei, Hermiones,quo-
rum Sueui, Hermunduri, Chatti, Che-
rufici. Qujnta. pars Peucini, Basiarna,
fupra ditiis contermini Dacis. Taci-
£ns Germ.Capy lL QUbrar.l (ssmi-
nibus antiquis, quod tnum apud illos
memoria & annalium genus e si , Tuim
fionem Deum terra editum , FS filium
Mannum, originem gentis conditores-
que. Manno tres silios adfignant, e quo-
rum nominibus proximi oceano Ingauo-
nes, medii Hermiones, ceteri sjheuones^
Occentur. Quidam autem, licentia
Betufiatis, plureis Deo ortos, plure (qui
gentis adpellationss, Marfos, Gambri-
uios, Sueuos, Vandalios, adfirmanC-
saqut^era, & antiqua nomina.
clajjit„
LIBER IV. CAP. I. 147
IV. Germanorum vniuerse genera fuere quinque, Concik*.
quod Plinius vnus istius diuisionis scriptor ex maiorum ad- Pl^njl
seuerathaud dubie memoriis: VINDELI, INGAE V O- rationeil-
NES, ISTAE VOMES, HERMIONES, & quirita pars parti-
PEVCINL Et priora vocabula ipse etiam memorauit Ta-
citus, eorumque ortum & principia ex priscis nostrorum ma-
iorum exposuit carminibus. Siluit contra Peucinos-, eorum-
que loco inter generalia nomina, Marfornm, Gambrluiorum,
alia, percensuit (b). Nempe qute adparentis
optimorum audorum disTensionis vera exiititcausa, ex priscis
cantionibus originis conditorumque Germanicte nationis or-
dinem explicaturus Tacitus satis habuit, qute vera & antiqua
nomina ab illis manauerint, demonstrarej non classescura-
uitciuitatum, earumquevocabula, qua:quippe eiusauo pro-
pe antiquari coeperant. Idem proinde prorsus praetermisit
Peucinorum, seuBastarnarum, nomen, cum non nisi ad pro-
pria: Germania: populos, nec ad alia eorum, quam antiquisfi-
ma,&a gentis conditoribus accepta, nomina, animum tum
attenderet. E contrario Plinius, dissimulatis nominum ini-
tiis, quot inde ciuitatum genera illis inhgnita vocabulis super-
sint, indicare tantum constituit. Eo igitur animo Marfos
Gambriuiosopiz ille tacuit, quod, licet nomina veturia, exigu-
as tantummodo id temporis notarent duitates: Sueuos etiam
in Hermionibus numerauit, capacitate illius nominis procul
T 2 dubio
('b) Plinius Lib, IV. Cap. XIV, Ger-
manorum genera quinque : Vindeli ;
quorum pars Burgundiones, Varrini,
Carini, Guttones. Alterum genus ln-
gauones ; quorum pars Cimbri, Teuto-
nes, ac Cauchorum gentes. Proximi
autem Rheno Isseeuones, quorum pars
Cimbri mediterranei, Hermiones,quo-
rum Sueui, Hermunduri, Chatti, Che-
rufici. Qujnta. pars Peucini, Basiarna,
fupra ditiis contermini Dacis. Taci-
£ns Germ.Capy lL QUbrar.l (ssmi-
nibus antiquis, quod tnum apud illos
memoria & annalium genus e si , Tuim
fionem Deum terra editum , FS filium
Mannum, originem gentis conditores-
que. Manno tres silios adfignant, e quo-
rum nominibus proximi oceano Ingauo-
nes, medii Hermiones, ceteri sjheuones^
Occentur. Quidam autem, licentia
Betufiatis, plureis Deo ortos, plure (qui
gentis adpellationss, Marfos, Gambri-
uios, Sueuos, Vandalios, adfirmanC-
saqut^era, & antiqua nomina.