LIBER IV. CAP. II. igr
MmAnni.tzs eam pertigisfe, sed Hermundurorum esise terminatam con-
finio, Statim postquam Harudes cum Marcomannis in Boio-
hoemum concesfistent, immigrasse Hermunduros in deser-
tosab illis agros nouimus. Nec ergo Gallicani conuenae,
ni si ad recentem Danubium, Rhenumque, & Moenum, co-
luerunt, & eo vsque Romani imperii adus limes est: nec
noui regionis coloni, nostri Alemanni, cognatae genti, Her-
munduris, suas inuiderunt sedes, sed Romanam, quae quanta-
que erat, prouinciam sat habuerunt occupasse. Et hoc debet
sciri, hanc Romanam, posteaque Alemannicam, ditionem
abaustri partibus, vbi Danubii fons a Rheno distat, ad Aero-
mum T)sc]ue lacum & interlitos montes, qui Vindeliciam di-
uiserunt, excurrisse. Istis vero primo tempore finibus di-
sterminata ALEMANNIA, siue ALAMANNIA, v-
trumque vocabulum apud audores & in numis legitur3
paulo deinceps miris se modis explicuit & dilatata est. Nam-
que contra septentriones, circiter Alexandri imperatoris posterio-
amum, opprestis, aut in societatem acceptis, Mattiacis, bona- rcS}
An* que Cattorum agri parte occupata, ad Loganam vsque
cxxxv, amnem porrigi coepit: vt tamen in ortum vergens superior
Mani pars, vt ante, Alemannos a Cattis, posteaque a Burgun-
IV ^on^usi sePararet* Ad meridiem Rhaetise maxima portio-
ne, dum labaret Romanum imperium, insesta, nec dum Ale-
manni partis opibus fuere contenti; sed transito Rheno in
finibus Galliae, quam incurlionibus persaepe vastauerant,
Heluetium agrum, Jura monte a Sequanis Rauracisque di-
uisum, armis magnam partem occupauerunt, & in eam de-
mum regionem Alemannia transtulerunt nomen. Eo re-
rum statu, cum maiora tentarent incrementa, & maxime
An. Primae cis Rhenum inhiarent Germaniae, male cum Francis
ccccxcix, jn^pj-rat0 Delio, oppresti sunt; &nouiftime, antiquis se- nonissimi.
dibus parteque nouarum relidis, in solis Rhaetico Heluetio-
Z $ que
MmAnni.tzs eam pertigisfe, sed Hermundurorum esise terminatam con-
finio, Statim postquam Harudes cum Marcomannis in Boio-
hoemum concesfistent, immigrasse Hermunduros in deser-
tosab illis agros nouimus. Nec ergo Gallicani conuenae,
ni si ad recentem Danubium, Rhenumque, & Moenum, co-
luerunt, & eo vsque Romani imperii adus limes est: nec
noui regionis coloni, nostri Alemanni, cognatae genti, Her-
munduris, suas inuiderunt sedes, sed Romanam, quae quanta-
que erat, prouinciam sat habuerunt occupasse. Et hoc debet
sciri, hanc Romanam, posteaque Alemannicam, ditionem
abaustri partibus, vbi Danubii fons a Rheno distat, ad Aero-
mum T)sc]ue lacum & interlitos montes, qui Vindeliciam di-
uiserunt, excurrisse. Istis vero primo tempore finibus di-
sterminata ALEMANNIA, siue ALAMANNIA, v-
trumque vocabulum apud audores & in numis legitur3
paulo deinceps miris se modis explicuit & dilatata est. Nam-
que contra septentriones, circiter Alexandri imperatoris posterio-
amum, opprestis, aut in societatem acceptis, Mattiacis, bona- rcS}
An* que Cattorum agri parte occupata, ad Loganam vsque
cxxxv, amnem porrigi coepit: vt tamen in ortum vergens superior
Mani pars, vt ante, Alemannos a Cattis, posteaque a Burgun-
IV ^on^usi sePararet* Ad meridiem Rhaetise maxima portio-
ne, dum labaret Romanum imperium, insesta, nec dum Ale-
manni partis opibus fuere contenti; sed transito Rheno in
finibus Galliae, quam incurlionibus persaepe vastauerant,
Heluetium agrum, Jura monte a Sequanis Rauracisque di-
uisum, armis magnam partem occupauerunt, & in eam de-
mum regionem Alemannia transtulerunt nomen. Eo re-
rum statu, cum maiora tentarent incrementa, & maxime
An. Primae cis Rhenum inhiarent Germaniae, male cum Francis
ccccxcix, jn^pj-rat0 Delio, oppresti sunt; &nouiftime, antiquis se- nonissimi.
dibus parteque nouarum relidis, in solis Rhaetico Heluetio-
Z $ que