Stadtmüller, Hugo [Editor]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (2,1): Palatinae librum VII Planudeae L. III continens (Lipsiae: Teubner, 1899)

VII. Anth. Pal. epp. sepulcralia 37—39. 31
α. Ε'ίτε 6cn Αντιγόνην είπεΐν φίλον, ούκ αν άμάρτοις,
είτε και ’Ηλέκτραν' άμφότεραι γαρ ακρον. Μ 40r
Fr. Cor. Phil. 38. ΔΙΟΔίίΡΟΤ. A
epp. 38—40 Εις ’Αριβτοφάνην. A

5 Θείος Άριβτοφάνενς νπ’ εμοί νέκνς' εί τίνα πεν&η,
κωμικόν, άρχαίης μναμα χοροβταβίης.
39. ’ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΤ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΏΣ. Α
Εις Αισχύλον. Α.Ρ1
Ο τραγικόν φώνημα και όφρυόεββαν άοιδην
ίο πνργώβας βτιβαρη πρώτος εν ενεπίη,
Αίΰγνλος Ενφορίωνος, Ελενΰινίης έκάς αίης
κεΐται, κυδ αίνων ΰηματι Τρινακρίην. Μ 39ν
Ρ1Μ, cr. Salm. | βάσιν? | εί δ’ Ρ i t em que P1M ή d’ Pl* 1 * * * 5 * 7 * * 10 ηδ’ Pla |
ένι P | χερΰ'ιν C sed χερσί Aac Pl p. 30, 10 cf. Poli. IV 138
ηδε s. ηδε Aac ηδε C ηδε P1M ηδε P1E
1 είτε AC) gov P Pl, cr. Salm. (an είτ’ ovv?) 2 άκρον Aac
3 sqq. om. ap. Buh. 3 sq. είΰ αριοτοφά\νην διοδώρον Ppr;
ί
primo διοδωρι scripserat A, unde epigrammatis auctorem fuisse
Dioscoridem aut Theodoridam suspicari non licet; ep. referendum
ad Diodorum sive Sardianum (Br.) sive Tarsensem (Menk), ad
eundem puto qui VII 370 composuit (cf. νπ εμοί 2, εί δε Μέ-
νανδρον δίξηαι ν. 3 sq.); C post ep. 29 littera λ notatum huic
ep., non sequenti litt. adpinxit: cf. ad ep. 31 5 νπεμοϊ Aac
5 sq. post πεν&η et κωμικόν puncta posuit C; είτινα (' AC)
P; εί τίνα πεν&η, κωμικόν άρχ. Br., εί τίνα πεύ&η κωμικόν,
άρχ. Dubn., κωμικός fort. recte Kaib. | μνήμα Κ., malim τέρμα ||
7 sqq. Ρ1Μ IIIa c. 22, 22 (Pls c. 25, 28); ap. Ir. estp. 97 (Ir.,) et
p.l62(lr.2) 7—8 lemma praemittit A 7 &εσα\λωνικέωσ(8ΐο) A,
gent. om. Pl Ir. 9—10 s. ν. πνργώσας Suid. 9 ό P Pl
g a.b.e jr_2 § (sjc) g.v jr(Suid. edd.) | C (Pl)
φρόνημα Aai S.v | όκριόεοσαν Blomf. (cf. Aristoph. Ran. 953)
10 στιβαρηι. (i fin. non add., sed refecit C punctum apponens) P '
πρωτοσ ex πρώτον cr. P1M 11 έλευσ^νίηβ (ff[_ij in eraso σε C) P |
έκάσ Aac 12 κείται (~C)PP1 (κείβαι PLa in t., sed cr. in
epidiorth.) | ταίναρίην P: signum et acc. C, qui γρ. τρίνακρίην
add.; Ταίναρίην Pl Τρινακίην Br. Θρινακίην Brod.; fort. Τρει-
νακρίην (cf. Kaib. 563, 1) ||