Stadtmüller, Hugo [Hrsg.]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (2,1): Palatinae librum VII Planudeae L. III continens (Lipsiae: Teubner, 1899)

126

Cephalae Anth. lib. III (Plan. 1. IIIa c. 21)

ηδη γάρ λειμώνας επί Κλυμενού πεπότηβαι,
καϊ δροσερά χρυβέας άν&εα Περβεφόνας.

Μ 95Γ

190. ’ΑΝΤΤΗΣ, οι ΑΕ&ΝΙΔΟΤ.
Εις ακρίδα καϊ | τεττιγα' επιτάφιον.

C.P1
L

5’^κρίό'ζ., τα κατ άρουραν αηδόνι,, καί δρυοκοίτα
τέττιγι ζυν'ον τύμβον ετευξ,ε Μυρώ,

ρ. 125, 7 οΰκέτι. Α Ρ1Μ ουκετι, C Ρ1Ε | δη ΰε λίγε ία Ρ ΰε Ζ/-
γει,α Ρ1Μ λίγειά βε Ρ1Ε : δη om. Ρ1.Μ·Β (cf. 192. 200 sq.) |
καταφνεον (sic) Aac κατ’ άφνεδν C I άκιδοο Ρ1Μ Άκίδος Ρ18
8 ακρα (’ΑΟ 'A)PP1, cr. Brod. (Vine.) | μελεζομένηα A supra
α
ηβ scr. αν C -μέναν Ρ1 | ηέλιοβ Ρ: a C qui idem spir. cr.
[ηελ. Aac), ηέλι,ος Pl
1 sq. s. ν. Κλύμενος Suid. (om. S.v) 1 cf. IX 564, 3 | λει,μωνοσ
Aar -μωναΰ CP1 -μωνα S.A-E | επε Aac | περί τοΰ Κλνμένου ζήτ.
Ήβνχίον (immo Σανίδαν) sch.B | πεπότηοαε Ρ Ρ1Μ Ρ1* 1·s (πεπέ-
τηβαε Pla-b) πετίόταταε S.; πεπόταβαε ? 2 δνοφερά Ursinus: at
cf. 195, 8 (Κ. 649, 4) | χ&ονίας? (ν. VII 657, 4) | περσεφόναΰ ΑΡ1
φ supra π C (Φερσ. Br.) Περαεφόνης Suid. || 3 sqq. Ρ1Μ IIIa
c. 21 [εις δρνεες, Ρ1Ε c. 24), 8; ep. est ap. Ir. 92, tamquam
Anytes epp. praecedunt IX 144, VII 232. 236. 238. 208. 490,
seq. VII 202. 646. 486, XVI 228 sq. 291 3 Άνντης tantum Pl11
λεωνε C Λεωνίδαν PIM 4 εις ακρίδα tantum Pl (είβ ώκρι P1M)
Ir. | επιτάφ? Ρ: φι in fine lin. add. C erasis iis quae L scripserat
in linea seq.: έπιτάμρι,ον δμοίωβ? Lar; a Tarentino certe ep.
alienum, quod pariter atque Argentarii ep. VII 364 expressum
vid. ex Erinnae ep. non servato, cf. Plin. 1. 34, 19, 57; fort. ep.
est Alexandrini Leonidae, nam ετευξε mutato in ετενχε et
παίγνιί o in παίγνι,α isopsephia efficitur (iq (q = 2658 -j- 5075
= 7733; a2 + = 3276 + 4457 = 7733) 5—p. 127, 1 δάκρυ
s. ν. δρυοκοίτης Suid. 5 adponit (ad vocem άκρίδί) Nic. Ther.
802 — 804 scli.B | τη S. (r?) S.v) | κατάρονραν Aao | άη*δόνι
Ρ®1 άηιδ. Aar | δρυοκοίτωϊ (ai Cs) Ρ -κοίτα (cum C) Pl -κοίτη
S. (-κοίτη S.v) 6 μνρω S.v; cMyronem — fecisse et ci-
cadae monumentum ac locustae carminibus suis Erinna signi-
ficavit’ 1. 1. Plin., pro puella statuarium (Myr.) miro errore
inducens, unde temere suspiceris ab Erinnae specimine imita-
tores eo discessisse, quod in puellam quam in adulescentulum
nomiue Myronem versus facere maluerint