Stadtmüller, Hugo [Editor]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (3,1): Palatinae libri IX epp. 1 - 563, Planudeae l. I continens (Lipsiae: Teubner, 1906)

IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 239—241. (Fr. Cor. Phil.) 187
κάπρος δ’ 'Ηράκλειος άπορρη^ας άπδ δεΰμων
ές νηδνν κριού παΰαν εβαψε γόνον,
ζωήν νηπιάχω δ’ εχαρίθ0ατο. άρ’ άπδ 'Ήρης 5
'Ηρακλέης βρεφεων ωκτιΰεν ηλικίην-, Μ 6Γ
5 241. ’ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΤ <ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕ£Σ>. C. Ρ1
Εις Απόλλωνα I καί ΙΊοΰειδώνα καί τον \ Λία καί
Άμμωνα' άρμόττει δε μάλλον ] εις τον Ευαγόραν. I
Τω&αΰτικόν, C

Βουκόλος επλεο, Φοίβε, Ποΰειδάων δε καβάλλης,
ίο κύκνος Ζευς, Ήμμων δ’ ωμφιβόητος δφις —

1 ήράκίειοσ P Ρ1; 'δ μέγας κάπρος ός έμφερης ήν τώ Έρυ-
μαν&ίω ν.άπρω τω υπό Ήρακλέους κτανΟ'έντά sch. Μοη.; recen-
tiores de victima Herculis arae destinata interpretantur (Menoe-
tium Herculi primum cum tauro et ariete aprum immolasse
affert Jac. ex Diodor. IV 39); Ήρακλήος — από δ. Boiss. |
απορρήζας: 'e vinculis (ex hara, in qua inclusus tenebatur)
erumpens’ Jac., idem ci. έπιρρήζας et επιρράζας | άποδεομών P;
από βωμών Reiske, f. βΗρακληος') απ’ έδέ&λων 'ab Herculis
fano’ (cf. Ap. Rhod. IV 331) 2 νηδνν (potius quam -δΰν) P |
cf. VII 531, 2 βαψαμένα εντός άρη λαγάνων (Ant. Thess.)
3 ζωάν P ζωήν Ρ1 | νηπιάχω Ρ Ρ1Μ | δε χαρίΰατο (acut., ut vid., cr.
ex circumflexo) P δε χαρίβοατο P1M δ’ έχαρίΰατο Pl1 * 3·a δ’ έχαρίΰ-
ΰατο (Pla in epid.) Pl‘--b-s | αρ’ αποήρηΰ P άρ’ από ηρης Ρ1Μ;
άρ’ υπέρ ~Ήρην Scaliger, άρά γ’ άφ’ "Ίίρης Hermann, καϊ s. η
γάρ άφ’ "Ηρ. Jac.; 'άττό ’Ήρ. ηγουν έζότου την ζηλοτυπίαν είχε
προς τον Ήρακλε'α η Ήρα, οΰπω την των βρεφών ηλικίαν αμεί-
■ψαντα’ sch. Μοη., 'lunonis odio exercitatus’ Jac.; τως γάρ άφ’
’Ήρηρ Eliis, καί ρα πονηρός Ludwich; αντα δ’ άρ’ s. άντία δ’
'Ήρης requiras, si modo poeta Herculem infanti contra lunonis
voluntatem opem tulisse monebat: nam invita lunone videri
potest is egisse, qui, cum dea serpentes misisset ad necandum
puerum, ipse tauro sibi devoto usus infantem servavit; fort. tamen
praestat eodem sensu scribere άρ’ ατερ "Ιίρης 4 ώκτισεν P |
signum interrogandi in fine vs. posuit Grotius (Dubner) || 5 sqq.
P1M Ia c. 40 (εις κάλλος\ 1; P1E I 41, 1; cf. IX 48 5 gent.
Θεοοαλονικέως om. PP1; cf. eiusdem Antipatri V 29 sq., 108
(Ζεϋ φίλε, βονς έγένον ν. 4) 6 άπολλ^ C 7 clausulae signum
post άμμωνα posuit C neglecto disticho postremo; lemmatis verba
cetera (cf. 325) add., ubi vidit de deorum machinationibus