188 Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. I c. 40a, 54a)
χοί μεν επ’ ήι&έας, ΰύ δε παιδικός — όφοα λά&οι,τε'
εΰτε γάρ ού πει&ονς εννέταμ άλλα βάης.
agi ad nummorum in amoribus vim illustrandam | μαλλ' C
p. 187, 9 βουκόλος: de Apolline propter Admeti amorem
pastoricia munera subeunte cf. Call. h. II 49 ήι&έον ύπ έ'ρω-rt
κεκανμένος Άδμήτοιο, schol. ad Eur. Alc. 1: 'Ptcuvos δέ φηοιν
(in Heraclea sua? v. Mein. Anal. AI. p. 180), ότι έκών έδούλευοεν
αύτω δι’ έρωτα Άδμητον | καβάλληο P: *ifc, idem ίππο-
φορβ0 (sc. -βός) supra λληο in fine vs. adnotavit perperam; recte
sch.B: καβ. ίππος, έπι&νμών γάρ ό Ποοειδών μιγηναι τη Λημητρι
καί ορών αυτήν μεταβεβληκυΐαν εις ίππον ζήλειαν, ί'ν’ αυτόν φυγή,
αυτός είκαο&είς ί'ππω αρρενι αυτή ουνεμίγη · ή <51 πρώτον μεν
επί τω σνμβάντι έσχεν όργίλως, έπειτα δέ τοΰ τε αύυμοΰ έπαύοατο
καί τω Λάδωνι ποταμω έλούΰατο’ διά τούτο καί έπικ,ληοεις αυτή
γεγόναΰι, εν Όγκεία (scrib. -κείω) της Αρκαδίας τον μεν μηνί-
ματος ένεκα ’Έρινύς, ότι τω (cr. τό) 0~νμω χρήΰ&αι έριννύειν (sic)
καλοΰοιν οΐ Αρκάδες· τούτου (δέ add. schol.w) τοΰ έπι&έτου
καί Αντίμαχος (Theb. 28 Κ.) μέμνηται ό έπί ΰτρατείαν Άργείων
εις Θήβας έπη ποιηΰας· φηΰί γάρ· 'Λημητρος τάδε φα^ΰίν1
Έρινύος είναι, έδε&λον’' Λουδία δε ότι έλούΰατο τώ Λάδωνα
ταύτη (ταΰτα sch.w) Παυσανίας έν Άρκαδικοΐς (Paus. VHI 25,
4 sqq.). Πλούταρχος δέ ζπερί τον μη δεΐνβ δανείζεΰ&αι (δανείζει,
tantum sch.B)· άλλα όνω τινί τω τυχόντι η καβάλλη χρώμενος
φεύγε πολέμιον καί τύραννον δανείΰτην (Plut. Mor. 828 E)
10 ζενΰ’ Ρ | ώ μιφιβ^ό * ητοΰ C (ω cr. ex a ?, ο?: άμφιΆ, όφι,ΰ?
ποθ·ητοβ s. -τητοΰ? Aac); άμφιβόητοσ Ρ1Μ, qui virgulam ante δφι,ς
posuit; verba iam Brod. rettulit ad fabulam de Ammone in
serpentem mutato Olympiadisque in cubili conspecto, unde
Alexander draconigena ortus esse fertur, cf. Plut. Alex. 2 ωφ&η
δέ ποτέ καί δράκων κοι,μωμένης της Όλνμπι,άδος παρεκτεταμένος
τω ΰώματι·, Apollin. Sid. carm. 2, 80 (in Anthemii panegyrico)
'quaeque Draconigenae portas non clauserat hosti’; verba ep.
Alexandrini (vs. 28): Αλέξανδρος "Όν τίκτεν Άμμων τέμενος εις
όφι,ν μορφήν (Revue archeol. Ν. S. 40 ρ. 168) affert Wolters
1 χ’ ol Ρ Ρ1Μ | επ’ ηΐθ·έαΰ 0 Ρ1Μ επηϊθ·έαΰ? Α.&α | πaLδι,κόΰ
Ρ Ρ1ΛΙ 'puerilis amoris sectator’ Jac. (Apollinem dici patet ex
iis quae ad vs. 1 adnotata sunt); παι,δι,κά, όφρα Br. (Harberton),
παιδι/κά, τόφρα Reiske (poterat παι,δίκ’ ές, δφρα), πάλλακας
idem R. ■ ού δ’ επ’ άροενας olim ci. 2 cf. Fragm. trag.
adesp. 402 (Ν2): βία δ’ έπραξας χάρι,τας η πείΰας κόρην-, Piat.
Reip. Vin 548 Β ούχ υπό πειΆοΰς άλλ’ υπό βίας πεπαιδευμένοι,
Simiae Am. al. 10 ούτι γάρ έκρηνα βία, παν δ’ έπράυνα πει-
Οόϊ I noli ευρεταί aut αίνέται requirere pro εύνέται | αλλα Ρ
χοί μεν επ’ ήι&έας, ΰύ δε παιδικός — όφοα λά&οι,τε'
εΰτε γάρ ού πει&ονς εννέταμ άλλα βάης.
agi ad nummorum in amoribus vim illustrandam | μαλλ' C
p. 187, 9 βουκόλος: de Apolline propter Admeti amorem
pastoricia munera subeunte cf. Call. h. II 49 ήι&έον ύπ έ'ρω-rt
κεκανμένος Άδμήτοιο, schol. ad Eur. Alc. 1: 'Ptcuvos δέ φηοιν
(in Heraclea sua? v. Mein. Anal. AI. p. 180), ότι έκών έδούλευοεν
αύτω δι’ έρωτα Άδμητον | καβάλληο P: *ifc, idem ίππο-
φορβ0 (sc. -βός) supra λληο in fine vs. adnotavit perperam; recte
sch.B: καβ. ίππος, έπι&νμών γάρ ό Ποοειδών μιγηναι τη Λημητρι
καί ορών αυτήν μεταβεβληκυΐαν εις ίππον ζήλειαν, ί'ν’ αυτόν φυγή,
αυτός είκαο&είς ί'ππω αρρενι αυτή ουνεμίγη · ή <51 πρώτον μεν
επί τω σνμβάντι έσχεν όργίλως, έπειτα δέ τοΰ τε αύυμοΰ έπαύοατο
καί τω Λάδωνι ποταμω έλούΰατο’ διά τούτο καί έπικ,ληοεις αυτή
γεγόναΰι, εν Όγκεία (scrib. -κείω) της Αρκαδίας τον μεν μηνί-
ματος ένεκα ’Έρινύς, ότι τω (cr. τό) 0~νμω χρήΰ&αι έριννύειν (sic)
καλοΰοιν οΐ Αρκάδες· τούτου (δέ add. schol.w) τοΰ έπι&έτου
καί Αντίμαχος (Theb. 28 Κ.) μέμνηται ό έπί ΰτρατείαν Άργείων
εις Θήβας έπη ποιηΰας· φηΰί γάρ· 'Λημητρος τάδε φα^ΰίν1
Έρινύος είναι, έδε&λον’' Λουδία δε ότι έλούΰατο τώ Λάδωνα
ταύτη (ταΰτα sch.w) Παυσανίας έν Άρκαδικοΐς (Paus. VHI 25,
4 sqq.). Πλούταρχος δέ ζπερί τον μη δεΐνβ δανείζεΰ&αι (δανείζει,
tantum sch.B)· άλλα όνω τινί τω τυχόντι η καβάλλη χρώμενος
φεύγε πολέμιον καί τύραννον δανείΰτην (Plut. Mor. 828 E)
10 ζενΰ’ Ρ | ώ μιφιβ^ό * ητοΰ C (ω cr. ex a ?, ο?: άμφιΆ, όφι,ΰ?
ποθ·ητοβ s. -τητοΰ? Aac); άμφιβόητοσ Ρ1Μ, qui virgulam ante δφι,ς
posuit; verba iam Brod. rettulit ad fabulam de Ammone in
serpentem mutato Olympiadisque in cubili conspecto, unde
Alexander draconigena ortus esse fertur, cf. Plut. Alex. 2 ωφ&η
δέ ποτέ καί δράκων κοι,μωμένης της Όλνμπι,άδος παρεκτεταμένος
τω ΰώματι·, Apollin. Sid. carm. 2, 80 (in Anthemii panegyrico)
'quaeque Draconigenae portas non clauserat hosti’; verba ep.
Alexandrini (vs. 28): Αλέξανδρος "Όν τίκτεν Άμμων τέμενος εις
όφι,ν μορφήν (Revue archeol. Ν. S. 40 ρ. 168) affert Wolters
1 χ’ ol Ρ Ρ1Μ | επ’ ηΐθ·έαΰ 0 Ρ1Μ επηϊθ·έαΰ? Α.&α | πaLδι,κόΰ
Ρ Ρ1ΛΙ 'puerilis amoris sectator’ Jac. (Apollinem dici patet ex
iis quae ad vs. 1 adnotata sunt); παι,δι,κά, όφρα Br. (Harberton),
παιδι/κά, τόφρα Reiske (poterat παι,δίκ’ ές, δφρα), πάλλακας
idem R. ■ ού δ’ επ’ άροενας olim ci. 2 cf. Fragm. trag.
adesp. 402 (Ν2): βία δ’ έπραξας χάρι,τας η πείΰας κόρην-, Piat.
Reip. Vin 548 Β ούχ υπό πειΆοΰς άλλ’ υπό βίας πεπαιδευμένοι,
Simiae Am. al. 10 ούτι γάρ έκρηνα βία, παν δ’ έπράυνα πει-
Οόϊ I noli ευρεταί aut αίνέται requirere pro εύνέται | αλλα Ρ