DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0447
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Literatur zu den historischen Beständen der Universitätsbibliothek Heidelberg
IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 439. (Fr. Cor. Phil.) 435
ψυχής άΰ&ενες έβκος, άτυμβευτου Οανάτοιο
λείψανου, είνόδι,ον δάκρυ παρερχομένων,
κεΐδο πέλας πρέμνοιο παρ’ ατραπόν, όφρα ζτρυφα τι,ςβ 5
ά&ρήΰας, τί πλέον φεεδομένω βεότου. Μ 10Γ
όδόντων πρίονα et άτριχα καί κόρσην — ήμιπύρωτα λείψανα
(cum 439, 1; 4), IX 545 βιότου in fine pentametri (439, 6), VII
628, 8 κεΐσο (439, 5), VI 350 πλειοτέρω στόματι, IX 81 ά&ρει
(439, 6), VII 741 αηττητοτ &άνατον (άτυμβευτου &ανάτοιο 439),
VI 253 πρέμνα (πρέμνοιο 439) ρ. 434, 2 κείμεν^ ατημελη C:
άτημέλητον Salm., -ίητα (teste Duebn.) ap. Par., -μελήτως Boiss.;
cf. (praeter epp. Crinagorea VII 401, 645, 380, IX 81) etiam VII
383 Philippi imitatoris, epp. Leonidea 472, 480, incerti IX 159
3 βρέγμα: sch.B 'τό υπέρ τό μέτωπον μέρος δ και βρεγμόν
ονομάζει, Πολυδεύκης’, ν. Poli. II 39 τό δέ υπέρ τό μ. βρέγμα
και βρεχμόν ('βρέγμα καί βρεγμόν’ Suid.; cf. Zonar. et E. M. s.
βρέγμα: όπερ ό ποιητής βρεχμδν καλεϊ, Ε 586; cet. in schol.B nec
Πολυδ. mutandum nec τό υπερμετώπιον μ. scribendum cum Zon.,
E. M.) | λαχναΐον: Schol.B 'ή πάλαι κομωσα άπλως (f. άπαλώς:
exspectes tamen δασέως, λασίως, δαψιλως vel vocabulum simile)
κεφαλή, ή υπέρ τό μέτωπον έπικομήσασα (-κωμάσασα sch.B), όπερ
εκαλείτο πλοχμός' λαχναΐον δέ αντί του πολύτριχου' λάχνη γάρ
ή &ρίψ λέγεται δέ άχνη επί των κυμάτων ως "Ομηρος (ζ/ 426)
αποπτύει δ’ αλδς άχνην’ f. λαχνήεν | έρημαΐον τε Ρ Ρ1Μ (cf.
Crin. IX 284, 4) | κελϋφ0 Ρ1Μ: sch.B 'κέλυφος κυρίως <ζτό λέπυ-
ρον?ή των ωων (cf. Suid., Et. Μ., Zonar. s. κέλ.)' νυν δέ τά έγκοιλα
των δφ&αλμων καί τον παρά τοΐς βλεφάροις περίδρομον' καλείται
δέ κόγχη’ (altera scholii pars sumpta ex Poli. II 71 τά γε μην
έγκοιλα των δφ&αλμων κόγ/οι καλούνται, ό περί τοΐς βλεφάροις
περίδρομος') 4 ά^γλώσσου^ Ρ1Μ (praecepisse vid. lJlan. vocem
άρμονίη) \ cf. VII 383 χήρος όδόντων κόρση (praecedit έρημο-
κόμης) | άρμονίην Ρ -ίη Ρ1; cf. VII 383,5 κώλων έκλυτος άρμο-
νίη, 480, 2 άρμονίη — πλαζ έπικεκλιμένη, 472, 7 έκ τοίης ων&ρω-
ποι άπηκριβωμένοι όΰτων άρμονίης, 16 έζ οίης ήρμόνισαι καλά-
μης; olim ci. άμμορίη, sed scribendum fort. άγλωσσου τρυμαλιή
1 άσ&. έ'ρκος: sch.w ' ού γάρ δύναται κατέχειν και εί'ργειν
τήν ψυχήν τού άναπτήναι και έίςελ&εΐν τού σκήνους’ (ad quae
affert Boiss. II. I 408 sq.) . άτυμβ. Ο'ανάτοιο: VII 404,4 άλίζαν-
τον σδν μόρον είνάλιον confert Jac., ν. etiam Rub. ρ. 25; malim
tamen άτυμβ. ds τάφοιο cl. Opp. Hal. V 346 (s. <5s νεκροΐο) 2 είνό-
διον Ρ Ρ1; sch.B ' τό έν όδοΐς' οι γαρ οδοιπόροι ■θ’εωρούντες καί
λογιζομενοι ούτως έσεσ&αι βαρεως φέροντες άναδακρύουσιν’;
frustra είνοδίων Mein. I δάκρυ: olim ci. δέργμα et δείγμα, sed
ν. 159, 1 κρανίον έν τριόδοισι κατοιχομένου τις έσα&ρων εικόνα
28w
ψυχής άΰ&ενες έβκος, άτυμβευτου Οανάτοιο
λείψανου, είνόδι,ον δάκρυ παρερχομένων,
κεΐδο πέλας πρέμνοιο παρ’ ατραπόν, όφρα ζτρυφα τι,ςβ 5
ά&ρήΰας, τί πλέον φεεδομένω βεότου. Μ 10Γ
όδόντων πρίονα et άτριχα καί κόρσην — ήμιπύρωτα λείψανα
(cum 439, 1; 4), IX 545 βιότου in fine pentametri (439, 6), VII
628, 8 κεΐσο (439, 5), VI 350 πλειοτέρω στόματι, IX 81 ά&ρει
(439, 6), VII 741 αηττητοτ &άνατον (άτυμβευτου &ανάτοιο 439),
VI 253 πρέμνα (πρέμνοιο 439) ρ. 434, 2 κείμεν^ ατημελη C:
άτημέλητον Salm., -ίητα (teste Duebn.) ap. Par., -μελήτως Boiss.;
cf. (praeter epp. Crinagorea VII 401, 645, 380, IX 81) etiam VII
383 Philippi imitatoris, epp. Leonidea 472, 480, incerti IX 159
3 βρέγμα: sch.B 'τό υπέρ τό μέτωπον μέρος δ και βρεγμόν
ονομάζει, Πολυδεύκης’, ν. Poli. II 39 τό δέ υπέρ τό μ. βρέγμα
και βρεχμόν ('βρέγμα καί βρεγμόν’ Suid.; cf. Zonar. et E. M. s.
βρέγμα: όπερ ό ποιητής βρεχμδν καλεϊ, Ε 586; cet. in schol.B nec
Πολυδ. mutandum nec τό υπερμετώπιον μ. scribendum cum Zon.,
E. M.) | λαχναΐον: Schol.B 'ή πάλαι κομωσα άπλως (f. άπαλώς:
exspectes tamen δασέως, λασίως, δαψιλως vel vocabulum simile)
κεφαλή, ή υπέρ τό μέτωπον έπικομήσασα (-κωμάσασα sch.B), όπερ
εκαλείτο πλοχμός' λαχναΐον δέ αντί του πολύτριχου' λάχνη γάρ
ή &ρίψ λέγεται δέ άχνη επί των κυμάτων ως "Ομηρος (ζ/ 426)
αποπτύει δ’ αλδς άχνην’ f. λαχνήεν | έρημαΐον τε Ρ Ρ1Μ (cf.
Crin. IX 284, 4) | κελϋφ0 Ρ1Μ: sch.B 'κέλυφος κυρίως <ζτό λέπυ-
ρον?ή των ωων (cf. Suid., Et. Μ., Zonar. s. κέλ.)' νυν δέ τά έγκοιλα
των δφ&αλμων καί τον παρά τοΐς βλεφάροις περίδρομον' καλείται
δέ κόγχη’ (altera scholii pars sumpta ex Poli. II 71 τά γε μην
έγκοιλα των δφ&αλμων κόγ/οι καλούνται, ό περί τοΐς βλεφάροις
περίδρομος') 4 ά^γλώσσου^ Ρ1Μ (praecepisse vid. lJlan. vocem
άρμονίη) \ cf. VII 383 χήρος όδόντων κόρση (praecedit έρημο-
κόμης) | άρμονίην Ρ -ίη Ρ1; cf. VII 383,5 κώλων έκλυτος άρμο-
νίη, 480, 2 άρμονίη — πλαζ έπικεκλιμένη, 472, 7 έκ τοίης ων&ρω-
ποι άπηκριβωμένοι όΰτων άρμονίης, 16 έζ οίης ήρμόνισαι καλά-
μης; olim ci. άμμορίη, sed scribendum fort. άγλωσσου τρυμαλιή
1 άσ&. έ'ρκος: sch.w ' ού γάρ δύναται κατέχειν και εί'ργειν
τήν ψυχήν τού άναπτήναι και έίςελ&εΐν τού σκήνους’ (ad quae
affert Boiss. II. I 408 sq.) . άτυμβ. Ο'ανάτοιο: VII 404,4 άλίζαν-
τον σδν μόρον είνάλιον confert Jac., ν. etiam Rub. ρ. 25; malim
tamen άτυμβ. ds τάφοιο cl. Opp. Hal. V 346 (s. <5s νεκροΐο) 2 είνό-
διον Ρ Ρ1; sch.B ' τό έν όδοΐς' οι γαρ οδοιπόροι ■θ’εωρούντες καί
λογιζομενοι ούτως έσεσ&αι βαρεως φέροντες άναδακρύουσιν’;
frustra είνοδίων Mein. I δάκρυ: olim ci. δέργμα et δείγμα, sed
ν. 159, 1 κρανίον έν τριόδοισι κατοιχομένου τις έσα&ρων εικόνα
28w