DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26430#0337
EA EB
nH
•Ai
>k|;.
«SI
list,,.
%i|
Ή
!*%!|
Aor,ii
vilt^
«*»!
iriissnj
ilii
v,#f
:»3^i
mi
0
li
IOW)
4i
i», Ii1.
yerbia temporis^ quum , poftquam. I. Jah. 3. v, 2. Qitsxutv , er< φχνίρω$ρ>
ftVTf ιαόμ/Β-χ· Novimus autem , quod7 pofiquampatcfassus fuerit, jimiles
ei juturi fimus» Conf Joh. 13. v. 30. c. 14. v. 3. III) Adhibetur pro potent uli
, Ma th. 8* v, i9· 4«λ»ν*«λ#, ακολχΒ·>ί?ά> <rst, ots ue» α*ίξ%,?· Magtsierfequar
sts quocunqueivem. Ita & Matrh. 15. v. 5. i, Cor. 6.v. lg.
ΕΠΑΝ* Si, Luc.Il.v.34. Pofiquam, compositum est ex in\ & iter, vel«b,
Jcsignans Adyegbiuqa temporis, Matth, 2. v. g. Luc, 11. v. 22.
#4», 'Etfi,Quamvis, Matth. 26 v. 35. Mare, 16. v. ig. Conssatum est ex ^
(fc eu> vel <** y notans conj unitionem concejsivam,
E*ATTOT > »s * ?» ipfius, vide supra sub #t»ro<, pag. 182.
Ε'Αβ) dwo | Permitto. Apoc, 2. 2$). E«5 tjjv ,’ί^«ί/3^λ
$*'»«■ mulierem Jezabel docere. Imperf. e'ccev, pro ««av. Quasdam enim verba a in
augmento non mutant in », nisi Dialodo Dorica, scd augent addito jota. Vid.
jjterai· Graec· $ed. s 120. pag. 169. Luc. 4. v. 41, oV* , (contrade
pro «W) λ*Λ«ί> Non finebat ea loqui; Ad. 27. v. 40. E«y> > contrade
pro «*··>. Permittebant. J?ut. I. E* άνω. I. Cor. IO. v. 13. JUt-ος M 0 ®ep7 os **
s >Irtt yjt£s. ΡΦ(} e PPr*&t* Sed sidelis tfi Deus » qui non sinet.vos tentan, fupra
id i quod potefits ser re, Aor. \.Jiiarx. Ad. 28« v 4’ 0* Ναύρ&ίντ* «c τ«« 5<*·*
» $Un '$t ** ·««?*«·, $ucm fervatum e. mari ultio divina non sivit vivere.
jlPOEEAsi, a. Permitto. Particip. JJgorietw; m. Saltem legitur Ad 27« v.7.
jvlii 5rp«irs*»»T^" «!»<?? T& χνεμχ. Non perjniseme nobis vento,
£bAQA$0'$ > « j et, Septimus ,ayrn. Eli numerale ordinale ab «rr* > feptem.
Jud v. 14. $β$·οι*φ* ceva fissxft. Septimus ab Adamo. Hebr« 4. v, 4. ύμίξχ τρ
ΐβΜμρ Septimo die*
ΪβΑΟΜΗΚΟΝΤΑ, Septuaginta,Luc* IO.v.|.I7.Ad. 7.V.14 C.23.V.23.C.27.
y,37. Est numerale μκβιτ»ν seu indeclinabile.
^BAOMHKOfiTAKlE, Septuagies, Matth. Ig. v. 22. <$νλίγ*>(re<, #«4 ίτττ#-
^t<{, ί«{ (β$'#μηκ·9ηάκ(5 iVr«. p ro libi non usque, /^4 feptuagies fepties
usque. SenTus huc reddit? Quotiescuncjue peccaverit, sibique remitti peti verit»
toties jqutxjue ei remtftes ac condonabis. Latet ergo in verbis Chrifli Synecdo .
fhe; qua spccies numeri certa ponitur pro multitudine indeterminata.
£BE'p * Bhr, nomen proprium nepotis Sem, <Gen. io. »« 24. a radice
TranfiiiMemoratur Luc, 3. v. $5.
EBPAsOSi ts y 0, Ebraus, ex familia Eberi oriundus. Primum Gc nomina-
tus eft Abraham, Gen, 14. v, 13, deinde Abrahamt pofieri, qui altas etiam ab
Jsrael IfraeEu nuncupati fuerunt. Horum mentio fit A\St.6. v. I. 2, Cor. 11.
v. 22. Phis. 3. y. 5. fler Ebratos autem, ad quos Paulus scripsit epiftolam, intelii-
gendi sunt soli conversi Judaei, non vero aeque increduli, ceu colligere est ex
epist. ad Ebr. c. 2· v. 3 c- 5. v. J 2. c. 6. v. I. &, seqq.c» IO.v. 25.32,33.34. Ho*
conversos maluit Ebracos quam Judaeos vocare, procul dubio , quia Judaeorum
«omen jam in pejorem partem aCeipiebat usus, pro Judaeis scilicet inc©nver§s
ac incredulis , ceu colligere licet ex Ad, 14^,4.5, 19. c,i8.v 12.14.C.19. v.13.
14, |. Xhe(T. 2» y. 14. Hinc inter gentes fideles ab infidelibus separatos constat.
Ad. 19. y.9,
Ε'ΒΡΑΓκ^Σ , 8 ·, ον, Ebratcm fia, m, Sdltem legitur Luc. 2J· v. g-g. JLiriyfx·
$·/»γ}*μμ$η,$π μντω γγάμμχην φψικομ vjq τ'ωμχϊκομ, qjq ΐιβρχϊκο'ϊί. InfcripttO
s cripta fupra eum literis Grdcis, £s Romanis, & Ebrahis.
Ε*ΒΡΑΙ Σ, /i$*> « , Ebraa. Ad. 21, v. 40, Tp faxUrep, Ebraa
diaUtto, i.e. lingua Hierosolymitana, seu Chaldaeo Syra, qua; dicitur Ebraica,
quia illius temporis Ebraeis in usu erat ac familiaris. Nam ab excessu Prophs *
X 2 tarum
nH
•Ai
>k|;.
«SI
list,,.
%i|
Ή
!*%!|
Aor,ii
vilt^
«*»!
iriissnj
ilii
v,#f
:»3^i
mi
0
li
IOW)
4i
i», Ii1.
yerbia temporis^ quum , poftquam. I. Jah. 3. v, 2. Qitsxutv , er< φχνίρω$ρ>
ftVTf ιαόμ/Β-χ· Novimus autem , quod7 pofiquampatcfassus fuerit, jimiles
ei juturi fimus» Conf Joh. 13. v. 30. c. 14. v. 3. III) Adhibetur pro potent uli
, Ma th. 8* v, i9· 4«λ»ν*«λ#, ακολχΒ·>ί?ά> <rst, ots ue» α*ίξ%,?· Magtsierfequar
sts quocunqueivem. Ita & Matrh. 15. v. 5. i, Cor. 6.v. lg.
ΕΠΑΝ* Si, Luc.Il.v.34. Pofiquam, compositum est ex in\ & iter, vel«b,
Jcsignans Adyegbiuqa temporis, Matth, 2. v. g. Luc, 11. v. 22.
#4», 'Etfi,Quamvis, Matth. 26 v. 35. Mare, 16. v. ig. Conssatum est ex ^
(fc eu> vel <** y notans conj unitionem concejsivam,
E*ATTOT > »s * ?» ipfius, vide supra sub #t»ro<, pag. 182.
Ε'Αβ) dwo | Permitto. Apoc, 2. 2$). E«5 tjjv ,’ί^«ί/3^λ
$*'»«■ mulierem Jezabel docere. Imperf. e'ccev, pro ««av. Quasdam enim verba a in
augmento non mutant in », nisi Dialodo Dorica, scd augent addito jota. Vid.
jjterai· Graec· $ed. s 120. pag. 169. Luc. 4. v. 41, oV* , (contrade
pro «W) λ*Λ«ί> Non finebat ea loqui; Ad. 27. v. 40. E«y> > contrade
pro «*··>. Permittebant. J?ut. I. E* άνω. I. Cor. IO. v. 13. JUt-ος M 0 ®ep7 os **
s >Irtt yjt£s. ΡΦ(} e PPr*&t* Sed sidelis tfi Deus » qui non sinet.vos tentan, fupra
id i quod potefits ser re, Aor. \.Jiiarx. Ad. 28« v 4’ 0* Ναύρ&ίντ* «c τ«« 5<*·*
» $Un '$t ** ·««?*«·, $ucm fervatum e. mari ultio divina non sivit vivere.
jlPOEEAsi, a. Permitto. Particip. JJgorietw; m. Saltem legitur Ad 27« v.7.
jvlii 5rp«irs*»»T^" «!»<?? T& χνεμχ. Non perjniseme nobis vento,
£bAQA$0'$ > « j et, Septimus ,ayrn. Eli numerale ordinale ab «rr* > feptem.
Jud v. 14. $β$·οι*φ* ceva fissxft. Septimus ab Adamo. Hebr« 4. v, 4. ύμίξχ τρ
ΐβΜμρ Septimo die*
ΪβΑΟΜΗΚΟΝΤΑ, Septuaginta,Luc* IO.v.|.I7.Ad. 7.V.14 C.23.V.23.C.27.
y,37. Est numerale μκβιτ»ν seu indeclinabile.
^BAOMHKOfiTAKlE, Septuagies, Matth. Ig. v. 22. <$νλίγ*>(re<, #«4 ίτττ#-
^t<{, ί«{ (β$'#μηκ·9ηάκ(5 iVr«. p ro libi non usque, /^4 feptuagies fepties
usque. SenTus huc reddit? Quotiescuncjue peccaverit, sibique remitti peti verit»
toties jqutxjue ei remtftes ac condonabis. Latet ergo in verbis Chrifli Synecdo .
fhe; qua spccies numeri certa ponitur pro multitudine indeterminata.
£BE'p * Bhr, nomen proprium nepotis Sem, <Gen. io. »« 24. a radice
TranfiiiMemoratur Luc, 3. v. $5.
EBPAsOSi ts y 0, Ebraus, ex familia Eberi oriundus. Primum Gc nomina-
tus eft Abraham, Gen, 14. v, 13, deinde Abrahamt pofieri, qui altas etiam ab
Jsrael IfraeEu nuncupati fuerunt. Horum mentio fit A\St.6. v. I. 2, Cor. 11.
v. 22. Phis. 3. y. 5. fler Ebratos autem, ad quos Paulus scripsit epiftolam, intelii-
gendi sunt soli conversi Judaei, non vero aeque increduli, ceu colligere est ex
epist. ad Ebr. c. 2· v. 3 c- 5. v. J 2. c. 6. v. I. &, seqq.c» IO.v. 25.32,33.34. Ho*
conversos maluit Ebracos quam Judaeos vocare, procul dubio , quia Judaeorum
«omen jam in pejorem partem aCeipiebat usus, pro Judaeis scilicet inc©nver§s
ac incredulis , ceu colligere licet ex Ad, 14^,4.5, 19. c,i8.v 12.14.C.19. v.13.
14, |. Xhe(T. 2» y. 14. Hinc inter gentes fideles ab infidelibus separatos constat.
Ad. 19. y.9,
Ε'ΒΡΑΓκ^Σ , 8 ·, ον, Ebratcm fia, m, Sdltem legitur Luc. 2J· v. g-g. JLiriyfx·
$·/»γ}*μμ$η,$π μντω γγάμμχην φψικομ vjq τ'ωμχϊκομ, qjq ΐιβρχϊκο'ϊί. InfcripttO
s cripta fupra eum literis Grdcis, £s Romanis, & Ebrahis.
Ε*ΒΡΑΙ Σ, /i$*> « , Ebraa. Ad. 21, v. 40, Tp faxUrep, Ebraa
diaUtto, i.e. lingua Hierosolymitana, seu Chaldaeo Syra, qua; dicitur Ebraica,
quia illius temporis Ebraeis in usu erat ac familiaris. Nam ab excessu Prophs *
X 2 tarum