Strigel, Victorinus; Pezel, Christoph [Hrsg.]; Melanchthon, Philipp [Bearb.]; Harnisch, Matthaeus [Bearb.]: Loci Theologici Viri Clariss. D. Vict. Strigelii: Quibus Loci communes reuerendi viri, D. Philippi Melanthonis illustrantur, & velut corpus doctrinæ Christianæ integrum proponitur. In vsum docentium ac discentium doctrinam, quæ est Ecclesiæ Christi propria ([1]) (Neapoli Nemetvm: excudebat Matthæus Harnisch, 1582) [VD16 S 9620]

3

S




SANCTO.

X £


N Loco de Spiritu lando nouem capita sunt ob-
seruanda. In primo dicitur de vocabulo Spiritus·
Non enim vno modo, sed diuersis vsurpatur. In
secundo recitatur definitio personx Spiritus san-
di^ simuldocetur, quo ordine tres peribnaediuini-
tatis in nobis sint efficaces. Tertium caput eft con-
firmatio huius hypothesis , quod Spiritus sandus sit persona·
Nam de hac quoestione & olim motae sunt controuersix, & hodie
adhuc a reliquiis Serueti, Campani &. similium agitantur. Quar-
tum continet explicationem huius quxstionis, An Spiritus san-
dus fuerit etiam ante incarnationem Verbi. Huius quxstionisoc-
casio sumitur ex capite 7. Iohannis : Nondum erat Spiritus san-
dus, quia Christus nondum eratglorificatus. Quintum est expli-
catio quxstionisdeprocessione Spiritus sandi: an'Spiritus sandus
non tantum aPatre, sed etiam a Filio procedat.Fuerunt de hac qu<g-
stione acerrima certamina inter Ecclesias Graecas & Latinas. Sex-
tum caput est vberrimum& plenum consolationis,de beneficiis seu
effedibtis Spiritus sandi,quidpublic^,quidpriuatimproeiletEccle-
six& lingulis membris.qua: non sunt momia,sedviua. Septimum
est reiponsio de hac quxstione: Quomodo detur, &quibusdetur
Spiritus sandus. Non enim satis est agnoscere persbnam &. bene-
ficia Spiritus san&i, nisi teneas dodrinam de applicatione.
Odauum est,quomodo rursus excutiatur Spiritus
sandus. Nonum ostendit, quomodo sit
transferenda ad vsum tota do-
drina de Trinitate.