DOI issue:
Studia
DOI article:Kutzner, Hanna; Michnikowska, Anna [Contr.]; Wrońska, Bogna [Contr.]: Sofonisba Anguissola Gra w szachy: konserwacja i badania obrazu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.54566#0127
Sofonisba Anguissola Gra w szachy. Konserwacja i badania obrazu
9. Fotografia
w promieniach RTG,
górny lewy narożnik,
LANBOZMNK, 2015
Największe przecięcie (dł. ok. 40 cm) znaj-
dowało się pośrodku obrazu, nieco mniejsze
w prawym górnym narożniku w partii pej-
zażu, w okolicy głowy piastunki. Mniejsze
uszkodzenia płótna występowały w partii
obejmującej liście drzew oraz w lewym dol-
nym narożniku. Wszystkie te uszkodzenia
powstały zapewne wskutek urazów mecha-
nicznych. Wyżej wymienione uszkodzenia,
jak i prawdopodobnie osłabiona wytrzyma-
łość mechaniczna płótna były przyczyną
zdublowania obrazu na nowe płótno.
Bliższa analiza lica obrazu w świetle
widzialnym, ultrafioletowym (UV il.5)
i podczerwonym (IR) ujawniła liczne zmie-
nione kolorystycznie retusze położone na
różnorodnych kitach zakładanych w różnym
czasie, lokalne przemalowania oryginalnej
warstwy malarskiej oraz wielowarstwowy,
niejednorodny, pożółkły werniks. Wskazy-
wały na to liczne zmienione kolorystycznie
retusze, położone na różnorodnych kitach
zakładanych w różnym czasie, lokalne
przemalowania oryginalnej warstwy malar-
skiej oraz wielowarstwowy, niejednorodny,
pożółkły werniks. Można przypuszczać, że
znaczna część tych ingerencji na licu obrazu
także pochodziła z okresu pierwszej general-
nej konserwacji wykonanej we Francji.
Analizując stan zachowania poszczegól-
nych warstw malarskich, stwierdzono, że
tylko część ubytków zaprawy pokrywała się
z uszkodzeniami płótna. Pozostałe liczne
ubytki zaprawy mogły powstać na skutek osła-
bionej przyczepności do podłoża, jak również
na skutek urazów mechanicznych. Ubytki te
były uzupełnione różnymi rodzajami kitów
zakładanych podczas kolejnych konserwacji
(patrz badania w niniejszym artykule).
W niektórych miejscach kity nakładały się,
niektóre wychodziły poza zakres ubytków i za-
chodziły na oryginalną warstwę malarską lub
były położone za wysoko w stosunku do niej.
Liczne retusze, wykonane w różnych
okresach konserwacji obrazu, były zmie-
nione kolorystycznie, pociemniałe w wielu
miejscach, położone szeroko poza granice
ubytków, miejscami korygowane później-
szymi retuszami. Szczególnie rażące wystę-
powały w partii nieba, pejzażu i karnacji.
W tych partiach widoczne były również
liczne drobne przetarcia warstwy malarskiej
na wierzchołkach splotu płótna (il. 6) oraz
ubytki w warstwie laserunków, spowodowa-
ne przez wadliwie przeprowadzone zabiegi
oczyszczania obrazu w trakcie wcześniej-
szych konserwacji.
Podczas dawnych konserwacji niektóre
fragmenty kompozycji zostały również
przemalowane. Przemalowania były rozległe,
występowały w różnych miejscach kompo-
zycji, zakrywając oryginalne opracowanie
125
9. Fotografia
w promieniach RTG,
górny lewy narożnik,
LANBOZMNK, 2015
Największe przecięcie (dł. ok. 40 cm) znaj-
dowało się pośrodku obrazu, nieco mniejsze
w prawym górnym narożniku w partii pej-
zażu, w okolicy głowy piastunki. Mniejsze
uszkodzenia płótna występowały w partii
obejmującej liście drzew oraz w lewym dol-
nym narożniku. Wszystkie te uszkodzenia
powstały zapewne wskutek urazów mecha-
nicznych. Wyżej wymienione uszkodzenia,
jak i prawdopodobnie osłabiona wytrzyma-
łość mechaniczna płótna były przyczyną
zdublowania obrazu na nowe płótno.
Bliższa analiza lica obrazu w świetle
widzialnym, ultrafioletowym (UV il.5)
i podczerwonym (IR) ujawniła liczne zmie-
nione kolorystycznie retusze położone na
różnorodnych kitach zakładanych w różnym
czasie, lokalne przemalowania oryginalnej
warstwy malarskiej oraz wielowarstwowy,
niejednorodny, pożółkły werniks. Wskazy-
wały na to liczne zmienione kolorystycznie
retusze, położone na różnorodnych kitach
zakładanych w różnym czasie, lokalne
przemalowania oryginalnej warstwy malar-
skiej oraz wielowarstwowy, niejednorodny,
pożółkły werniks. Można przypuszczać, że
znaczna część tych ingerencji na licu obrazu
także pochodziła z okresu pierwszej general-
nej konserwacji wykonanej we Francji.
Analizując stan zachowania poszczegól-
nych warstw malarskich, stwierdzono, że
tylko część ubytków zaprawy pokrywała się
z uszkodzeniami płótna. Pozostałe liczne
ubytki zaprawy mogły powstać na skutek osła-
bionej przyczepności do podłoża, jak również
na skutek urazów mechanicznych. Ubytki te
były uzupełnione różnymi rodzajami kitów
zakładanych podczas kolejnych konserwacji
(patrz badania w niniejszym artykule).
W niektórych miejscach kity nakładały się,
niektóre wychodziły poza zakres ubytków i za-
chodziły na oryginalną warstwę malarską lub
były położone za wysoko w stosunku do niej.
Liczne retusze, wykonane w różnych
okresach konserwacji obrazu, były zmie-
nione kolorystycznie, pociemniałe w wielu
miejscach, położone szeroko poza granice
ubytków, miejscami korygowane później-
szymi retuszami. Szczególnie rażące wystę-
powały w partii nieba, pejzażu i karnacji.
W tych partiach widoczne były również
liczne drobne przetarcia warstwy malarskiej
na wierzchołkach splotu płótna (il. 6) oraz
ubytki w warstwie laserunków, spowodowa-
ne przez wadliwie przeprowadzone zabiegi
oczyszczania obrazu w trakcie wcześniej-
szych konserwacji.
Podczas dawnych konserwacji niektóre
fragmenty kompozycji zostały również
przemalowane. Przemalowania były rozległe,
występowały w różnych miejscach kompo-
zycji, zakrywając oryginalne opracowanie
125