Kamila Kłudkiewicz


6. E.A. Seemann Verlag
z Lipska, reprodukcja
obrazu Kościół
w St. Anna Paula
Bauma, seria barwnych
przeźroczy: Seestern-
Lichbilder, 8,5 x 10 cm,
slajd z kolekcji Kaiser-
Friedrich-Museum,
obecnie zbiory
Archiwum
Audiowizualnego
Wydziału Nauk o Sztuce
UAM, fot. R. Rau

slajdów było wprowadzenie w latach 30. XX w
do powszechnego użytku kolorowych przeźro-
czy o wymiarach 35 x 35 mm.
Przeźrocza od początku wykorzystywane
były w dwóch celach: rozrywkowym oraz
naukowo-dydaktycznym. W czasie rozryw-
kowych pokazów wykorzystywano slajdy
z humorystycznymi scenkami22, a także te-
maty aktualnie popularne wśród publiczności
(egzotyczne krainy, podróże, aktualności ze
świata, np. informacje o wojnach i katakli-
zmach)23. Takim projekcjom towarzyszył
głos lektora, niekiedy efekty dźwiękowe
i muzyka24.

Szklane slajdy znalazły jednak przede
wszystkim zastosowanie w publicznych
wykładach, odczytach i prelekcjach, jednej
z najbardziej znaczących formuł popularyza-
cji nauki, upowszechnienia wyników badań
oraz przekazania praktycznej wiedzy i infor-
macji publiczności w wieku XIX25. Ze slajdów
korzystali w trakcie wykładów przedstawi-
ciele różnych nauk, m.in. geografii, biologii,
astronomii26, a także członkowie towarzystw
o dużym oddziaływaniu społecznym (orga-
nizacji kobiecych, towarzystw higienicznych,
stowarzyszeń charytatywnych przeciwdzia-
łających biedzie i ubóstwie)27.

140