DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26181#0010
OD REDAKCJI
W ciągu ubiegłych miesięcy archeologia orientalna i palmyrenistyka straciła dwóch
wielkiej miary uczonych. Obaj związani byli przez całe życie z badaniami Palmyry,
obaj — jako kolejni dyrektorzy Francuskiego Instytutu Archeologii w Bejrucie — okazy-
wali żywe zainteresowanie pracami naszej ekipy.
Henri Seyrig (1895 - 1973) był wieloletnim dyrektorem służby starożytności Syrii
i Libanu, a następnie założycielem i dyrektorem Instytutu w Bejrucie. To dzięki niemu
rozpoczęły się systematyczne wykopaliska w Palmyrze: świątynię Bela, teatr, agorę,
liczne grobowce i wiele innych budowli odsłonięto pod jego osobistym kierownictwem
lub z jego inicjatywy. Przez całe życie gotów do udzielania swej wiedzy i czasu innym,
był znawcą również w dziedzinach odległych od swej właściwej specjalizacji, jak kultura
islamu, europejskiego średniowiecza, sztuka nowoczesna. Bjd archeologiem, historykiem,
numizmatykiem, religioznawcą, epigrafikiem. Jego prace uderzają zawsze jasnością
i precyzją sądów, głębokim zrozumieniem starożytności i prawdziwą kulturą humani-
styczną.
Daniel Schlumberger (1904 - 1972), profesor Uniwersytetu w Strasburgu i dyrektor
Instytutu w Bejrucie od 1967 r., przez długie lata prowadził wykopaliska w Syrii: jego
najwybitniejsze odkrycia to pałac Omajadów w Kasr el Heiri górskie osady Palmyreny.
Późniejsze badania w Surkh Kotal w Afganistanie zwróciły jego uwagę na problem sztuki
greckiej na Wschodzie. Jego prace na ten temat stanowią jedno z najważniejszych osiąg-
nięć archeologii śródziemnomorskiej w ostatnim czasie. Prace Daniela Schlumberger
świadczą zawsze o oryginalności i odwadze myślenia, o wszechstronnej erudycji, wolnej od
schematów i równie pewnej w dziedzinach tak różnych od siebie, jak urbanistyka, orna-
mentyka, ikonografia, historia religii. Zawsze pełen życzliwości, przekazywał te cechy
wszystkim, którzy go znali.
W ciągu ubiegłych miesięcy archeologia orientalna i palmyrenistyka straciła dwóch
wielkiej miary uczonych. Obaj związani byli przez całe życie z badaniami Palmyry,
obaj — jako kolejni dyrektorzy Francuskiego Instytutu Archeologii w Bejrucie — okazy-
wali żywe zainteresowanie pracami naszej ekipy.
Henri Seyrig (1895 - 1973) był wieloletnim dyrektorem służby starożytności Syrii
i Libanu, a następnie założycielem i dyrektorem Instytutu w Bejrucie. To dzięki niemu
rozpoczęły się systematyczne wykopaliska w Palmyrze: świątynię Bela, teatr, agorę,
liczne grobowce i wiele innych budowli odsłonięto pod jego osobistym kierownictwem
lub z jego inicjatywy. Przez całe życie gotów do udzielania swej wiedzy i czasu innym,
był znawcą również w dziedzinach odległych od swej właściwej specjalizacji, jak kultura
islamu, europejskiego średniowiecza, sztuka nowoczesna. Bjd archeologiem, historykiem,
numizmatykiem, religioznawcą, epigrafikiem. Jego prace uderzają zawsze jasnością
i precyzją sądów, głębokim zrozumieniem starożytności i prawdziwą kulturą humani-
styczną.
Daniel Schlumberger (1904 - 1972), profesor Uniwersytetu w Strasburgu i dyrektor
Instytutu w Bejrucie od 1967 r., przez długie lata prowadził wykopaliska w Syrii: jego
najwybitniejsze odkrycia to pałac Omajadów w Kasr el Heiri górskie osady Palmyreny.
Późniejsze badania w Surkh Kotal w Afganistanie zwróciły jego uwagę na problem sztuki
greckiej na Wschodzie. Jego prace na ten temat stanowią jedno z najważniejszych osiąg-
nięć archeologii śródziemnomorskiej w ostatnim czasie. Prace Daniela Schlumberger
świadczą zawsze o oryginalności i odwadze myślenia, o wszechstronnej erudycji, wolnej od
schematów i równie pewnej w dziedzinach tak różnych od siebie, jak urbanistyka, orna-
mentyka, ikonografia, historia religii. Zawsze pełen życzliwości, przekazywał te cechy
wszystkim, którzy go znali.