Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

ad confirm. rei. clir. verit. c. gentil. vfurp. 153
lebratus, nihil se scire absque ironia sed ex ani-
mi sententia confessus iic. Consilium vero no-
stris ita disputantibus prcpositmn nihil aliud
fuit, nili vt probata, quam et ipsl olim, vt Ju-
ftinus M. *), experti erant, vniuersae gentilis
philosophiae vanitate atque infirmitate m), olten-
dant veram religionem a philolbphis aeque ac
poetis quamtumuis verborum artibus elegantiis-
que valeant, disci haud posie »), Atque ita
quidem refutata gentili luperstitione, et euersis,
quibus illa innitebatur, praesidiis eo iam ventum
erat, vt suam religionem ex sacris literis hau-
riendam tanquam vnice veram gentilibus com-
mendare pollent.
11. Veniamus igitur ad Id, ad quod iam du-
dum fellinat oratio, exquisituri, quibus ratio-
nibus ipsam suam religionem Apologetae gentili-
bus commendauerint. Absolui vero videtur
haec res tribus capitibus: Explicatione, Defen-
sione et Probatione. Quod ad illam igitur pri-
mum
l) Dial. e. Tryph. §. 2. p. toz siq.
m) Optime hoc explicat Hermi a $ in fine orationis:
tdivtx diifyXSov fizXop.ivds rtp ev ro s doy.ux-
stv ncrocv avruv svtxvriOTsjTU , k-s.i , oir ;ci uituuoi/ kv
TOU Kr*t uogteov itntt 719 i) OjryvtS rwv naxyy.ciT
xxi ro r t\os v.vruv uraifAxpTOv r.xi "■/'pwrov i eoyu
fiy^evt npo^sfku) y.xi \oyw 7ot,(pu fisfiump' ov.
«) lujl. M. Cohort. 1. c. et $. 8- p. 12. 5- 3 s. p. 32.
§• 3 8. p- 34- Theophil. ad Aut. 1, 1. §. I, i, II.
5- 12- P- 357*
K 5