Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

314 Remarus de tisfefs. fyiiedr. M.

uenive queri dani qui omnes LXX linguas noffet.
(redo equidem vel non iurato. Sed male is
interpretatur suum Maimonidem, virum multo
perspicaeiorem, qui pocu dubio pro feptuaginta
linguis multas ponit, vt quodammodo ad aequi-
tatem re nocet iniquislimam lententiam, spece
locutionis Hebraeorum , qua septuaginta, velut
numerum certum pro incerta multitudine viur-
pari peruagatum e it. Et haec est honessiliima
excusatio, fateor, quae pro limpiici sensu efiatz
possit excogitari; ad quam proinde etiam haud
obscure consugit Seldenus; sed nec ipsa satisfa-
ciens. Nam ne multis quidem linguis ltuduisse
ludaeos, losephus ccmiirmat. Et si linguas
proprie dictas designassent Magistri, quilibet de-
finitum etiam septuaginta linguarum numerum
intejiexisset, quia vt .gentes ita etiam linguas
non insinito sensu miiltas ponere solebant, sed
ad vnum omnes secundum samilias Noachidarum
recensendo enumerare ad septuaginta.
§ VI. Verum age, asserantur mihi exem-
pla priscae memoriae, quibus non dicam septua-
ginta linguas, sed multas certe, Senatori fami-
liares et domesticas fuisse vincatur. Neque ve-
ro hic Parthos illos, Medos, Elamitas, cete-
ros admitto zj. Hi enim, modo omnes ludaei
fue-
z) Act. II, 9. Seldenus 1. c. §. t. ex hoc exterorum
confluxu vsum cognitionis aliarum linguarum in in-
diciis forensibus vrget: qua.i iudices litigantium,
non litigantes indicii lingua loqui deberent: addit
Grae*