Sylloge commentationum theologicarum (3.1802)

' Nj - v V .
310 Paulus: an primit. Chrijliani inspirat.
grauisiima periculosissimo ab errore non libera-
uerint, inquirendum fore perspiciet.
Vnum adhuc exemplum addendum videtur.
Paulus modo antea profitetur, se ipsum tco rnvsv‘
(/.an esse hh[/.evov c. XX, 22. vt nunc quam
citisslme Hierosolymam peteret. Altera ex par-
te non modo ro ttvsvuu t0 dyiov vbique fere
vincula ipsi et afflictiones praesignifigat v. 23.
sed erant adeo, qui Paulo $id rov nveu/uxTcg
h. e. inspirati ipsi dicerent: /urj avotsictiveiv eig
'ie^ovGrxXvif/. XXI, 4. Proficiscitur nihilo mi-
nus. Inspirationem dehortantium non legimus
negatam; neque tamen sequendam eam censnit
Apostolus. Videturne ifiam pro infallibili ha-
buisse ? Sunt quidem fortassis, qui Paulum in
dehortatione illa Sioc tcv 'nvsv/J.ct.Tog facta non
nisi constantiae suae 7rei^otirfj.ov vidisse. Sed vi-
deant iidem, an perseuerantia in exequendo
consilio non absolute atque ethice necessario de-
hortationi infallibili contraria non pertinaciae
potius quam constantiae notam demeritura
esset!
Occurrit in eadem causa Agabus quidam,
prophetarum veterum ad instar pronuncians:
raos Xeysi r0 TMsvstoi t<5 dyiov c. XXI, 11. At-
tamen ea, quae praemissa inspirationis asseuera-
tione symbolice effatus est; cum euentu compa-
rata oraculum prophetae falli nescium non fuisse
aperte osfendunt. Virum, ait, cuius haec est
Zona, hunc in modum Hierosolymis vincient
Iudaei