Sylloge commentationum theologicarum (3.1802)

3T4 Kucfiier: comnent.
tam impudenti, tam crudeli inhumanitate, vt
periisfe ipsum parenti persuaderent, versatum-
que fortasie in ea eiie opinione, vt putauerit,
eos tonge alia, et fere haec parenti dixiiTe,
ipsum sua sponte se comitem prosiciscentibus il-
lis adiunxisse mercatoribus, qui libenter eum
receptum omni modo tueri, ornareque se velle
promisissent, atque adeo non esse, quare iactu-
ram ipsms tam aegre ferret, quorum illud ex
historia patet (Gen. XXXVII, 18- ss.), hoc cer-
te a veri specie non prorsus abest; et si memi-
neris, omnino non morem aetatis illius fuisse
videri, vt certiores faceret absentes , si quid es-
set, quod pertinere ad ipsos vllo aliquo modo
videretur b) ; nihilominus tamen vereor, vt pror-
sus tibi hoc nomine excusandus videatur. Quem-
cunque enim sibi demum finxerit modum, quo
amislus esse de manibus fratrum dissimulatus
sit: tamen non puerulus, sed adolescens. se-
ptendecim saltem annos natus (Gen. XXXVII,
<Z.), a patris latere diuulsus facile scire potuit,
quam grauiter iaeturam iptius moereret, luge-
retqne* praesertim, quum iam esset aetate pro-
uectus, ipsumqus caeteris filiis multo semper
ha-
b) Hoc probat exemplum lacobi, qui, quum metii
Esaui in Mesepotamiam sugisset, per ipsos viginti
annos, quos ibi «ommoratus est, nec ipse nuntium
ad parentes mi,sit, nec aliquem ab iis accepit.
Quod eo magis mirum videtur, quo propiorem mor-
ti parentem reliquerat. Gen. XJXVII.