Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

104 Nitzsch: hi slo via erit*
set-. Sequitur, vt de illo loco videamus, quem
ipse mirifice iactat, a^que euidens gumentum
habere putae pro sententia sua Thomassinus. Is
est, vbi dicitur Synodus totam caufam Dei iu-
dicio reseruasfe, arbitrio diurno dimisijse. \ ri-
de sic argumentatur n. VI[- Synodus Romana
non fuam excufauit infrequentiam, non Vniucr-
falis Concilii congregatione opus efse dixit. sed
abfolute rem Deo referuauit, adeoque declara-
%it Pontificem Rom. a nemine, praeterquam
Deo, indicari pojfe. Quod aiienissinmm esse,
clare o slendam. Primo enim de Generali Con-
cilio nemo cogitare poterat propterea, quod non
res totius ecclesiae agebatur sed epilcopi eius,
quem ipsr Patres Concilii nostri Italiae Rectorem
vocant: qua appellatione ne rationem quidem
habent eius potestatis, quam in alias quasdam
Occidentis ecclesias vsurpare coeperat: in cuius
adeo causam Italiae rex, quem ipse dominum
suum venerabatur, indices dare poterat, quos
Idoneos putaret. Deinde, cum causam De. iu-
dicio committunt Episcopi, id non eam habet
sententiam , vt calumniatur Thomassinus , quae
omnibus hominibus poteslatem de Rom. Pontif.
indicandi omnino eripiat, solique Deo vindicet.
Nam si haec Episcoporum mens fuisset, profecto
Symmachum, in iudicium venire recusantem,
non quater citaslent; non regem consuluissent,
quid fieri vellet, nolente iam causam dicere
Symmacho; non tum demum rem diuino indi-
cio reliquissent, cum iam omittendae cognitio-
nis
\ '