Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

H&ec enim acutissimi Grammatici demonstrarunfc
adeo non in vitiis orationis apud ilios numerari,
vt etiam ad eius vei concinnitatem i), vel ele-
gan.

los minimum subaudiisse, sed omnem orationem
plenam dedisse : posteriores autem nitoris cuiusdam
cupidos, eiusqtie partem opinatos breuem rotundi,
tatem, coepisse sententias vsurpare IXX«*eir, curtas
ac recisas, in quibus ex propinquo aut vsu quoti-
diano amplius aliquid inteliigeres, atque audires.

i) Lambertvs Bos in prsesat. lib. cie. p. XIX, sre-
quentem ellipseos vsum ab loquendi celeritate ac
breuitatis studio repetit, eurnque ideo potisilmum
inter Graecos, hanc /5gxxp\oyixv maxime sectatos
et concinnitatis in dicendo amantislimos , inualuisse
scribit. Nec vero alias linguas vett. ac nominatiin
latinam ab hoc concinnitatis artisicio abhorruisse,
demonstrat Sanctivs in l. c. p. 534. seqq. Nulla
linguarum esi, inquit, quae in loquendo non amet
bveuitatem: atque eo fejliuiks quidque dicitur , quo
plura relinquuntur intelligenda. Multa nos Gram-
maticae lat. ratio cogit intelligere, quae, si appone-
rentur , latinitatis elegantiam disturbarent. — At-
qui hoc vtriusque Viri indicium antiquiorum dictio-
nis censorum auctoritate confirmatur. Horativs
quidem Satir. lib. i. 10. dicit: Efi breuitate opust
vt currat finientia, neu si Impediat verbis lajfas;
onerantibus aures. Qvinctilianvs autem in In-
Jlit. orat, lib, IX. c. 3. §. 58. ita monet: Quae per
detractionem siunt sigurae, breuitatis nouitatisqke
maxime gratia petuntur. Longinvs denique, iu
desiniendo troporum figurarumque vsu oceupatusp
1 in lib. cit. c. XXXII. p. 236. iusiam breuitatem eo
valere assirmat, vt lectoris animus recto itinere- pre-
ducatur, qd sapiendam scilicet cum sructu ac vol
U 7, piate

in interpretatione libb. faer.